Η Σουλάικεν ήταν ένα όμορφο χωριό κάπου στη μέση του πουθενά στη Μαζοβία. Έφτανες εκεί -όπως άλλωστε μπορεί να διαβάσει κανείς στις ιστορίες αυτές- με ένα τραινάκι που το έλεγαν Ποπ. Το τραινάκι αυτό το κινούσε κάποτε ένας περήφανος άνθρωπος ονόματι Τζιόμπεκ, όμως για κάποιες απρόβλεπτες δυσκολίες έπαψε να κάνει το δρομολόγιο Σουλάικεν-Στρίγκελντορφ μέσω Σύμπα, Μπορς, Σουνόφκεν. Φτάνεις ευκολότερα εκεί με τη φαντασία που πτερουγίζει ανεμπόδιστα παρά τα γυρίσματα των καιρών.

Έτσι μαθαίνουμε συμβάντα ασήμαντα και σπουδαία, διαβάζουμε για παράδειγμα για τον όγδοο γιο της χήρας Γιάντβιγκα, τον Τίτο Ανατόλ Πλοκ, που απόκτησε καινούργιο παντελόνι, ή για τη μονομαχία με κοντογούνι και τον Άντολφ Άμπραμαϊτ. Συναντούμε τον Χαμίλκα Σας, τον άλλοτε ήρωα των οπλιτών της Κουλκάκεν, την θείτσα Αράφα, τον ταχυδρόμο Ούγκο Ζάπκα, μαθαίνουμε για τα εγκαίνια του γνωστού μας τραίνου και όχι μόνο...

Γνωρίζουμε τέλος το πνευματώδες χιούμορ ενός δεινού, χαρισματικού αφηγητή, του οποίου οι ιστορίες αυτές αποτελούν μια σεμνή υπόκλιση προς την πατρίδα του, τη Μαζοβία και τους ανθρώπους της.