Η μεθοδικότητα στην οργάνωση του υλικού, η εξαιρετική θεωρητική κατάρτιση, η φρέσκια αναλυτική ματιά και ο εξαντλητικός όσο και (όχι σπάνια) συναρπαστικός διάλογος με τις πηγές και τη βιβλιογραφία επιτρέπουν στον Αντώνη Λιανό να καταθέσει μια γνήσια συμβολή στο πεδίο της ανάλυσης τόσο της γραφειοκρατίας όσο και του ίδιου του μεταρρυθμιστικού φαινομένου στην ύστερη νεωτερικότητα. Και επιχειρώντας ένα follow up στο, τόσο δημοφιλές στη μελέτη του, "δίλημμα του φυλακισμένου", θα έλεγα ότι ο συγγραφέας με το ανά χείρας βιβλίο καταστατικά απονευρώνει τη νοοτροπία "καταδολίευσης", που προϋποθέτει ένα τέτοιο παίγνιο, καθώς αποδεικνύει ότι ο αναστοχασμός εγγυάται γνησίως την εμπέδωση μιας σχέσης εμπιστοσύνης με το εκάστοτε αντικείμενο της έρευνας. Και οπωσδήποτε το "άθροισμα" μιας τέτοιας, ευφυώς εγκαθιδρυμένης, σχέσης δεν μπορεί ποτέ να είναι μηδενικό.