Λοιπόόόν.....Ξεκινάει καλό αλλά στη μέση τελματώνει για μεγάλο διάστημα και στο τέλος σε αφήνει είτε να γελάσεις με την τελική απόφαση του Οντ Τόμας ή να καταλάβεις πραγματικα την ανάγκη του. Πρέπει να σταματήσουν να βγαίνουν συνέχειες μυθιστορηματων για τη λεγομενη αρπαχτη, θα το λεω και θα το ξαναλεω. Το βιβλιο δεν εχει σχεση με το πρωτο. Ειναι πιο εσωστρεφες, πιο στασιμο, χωρις κανεναν αλλο χωρο δρασης πλην του καζίνο. Ξεκιναει πολυ ωραια, νεο μυστηριο, καποιος απαγει τον καλο του φιλο, αναφορες στο προηγουμενο βιβλιο, οι γνωστοι ηρωες. Και μολις καταφερνει να ανακαλυψει που μεταφερθηκε ο φιλος του η δραση σταματαει. Κι εχουμε τον Οντ Τομας σε ΟΛΟ το βιβλιο να ψαχνει ενα κατεστραμμενο και καμμενο ξενοδοχειο-καζινο να βρει το φιλο του, να αποφυγει τους απαγωγεις του, να κρυφτει, να γλυτωσει απο το κακο, να καλεσει την αστυνομια...Ολοκληρο το οικοδομημα περιγραφεται τοιχο-τοιχο, τουβλο τουβλο, απο το καζινο και τη ρεσεψιον, ως το υπογειο παρκινγκ και το συστημα υδρευσης. Κι οι κακοι; Ο ενας τη γλυτωνει σχετικα γρηγορα, τον αλλον τον τρωει ενα λιονταρι (αν ειναι δυνατον) και ο τριτος κυνηγαει επι 3 η 4 κεφαλαια τον ηρωα στους υπονομους για να τον σκοτωσει. Ελεος!!!Με κρατησε ως το τελος γιατι διαβασα το πρωτο κι ο εσωτερικος ψυχισμος και οι εσωτερικες αναζητησεις του πρωταγωνιστη ολοκληρωνουν τον χαρακτηρα του αλλα ηταν πολυ στασιμο κι εκνευριστικο. Κριμα κριμα. Οι περιγραφες και η γλωσσα του Κουντζ αναγλυφα και τρισδιαστατα αλλα το κειμενο και η υποθεση δε σωζονται με τιποτα.