Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς με τη Γυναικεία Λέσχη Φόνων, ένας άγνωστος εκτελεστής, με το ψευδώνυμο «Χίμαιρα», αρχίζει να θερίζει με σφαίρες άγνωστους ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και παιδιά. Τι το κοινό έχουν αυτοί οι στόχοι και ποιος θέλει να τους σκοτώσει; Πόσο προσωπική μπορεί να γίνει αυτή η υπόθεση για τη Λίνζι Μπόξερ και πώς θα καταφέρει να βρει τον ένοχο με τη βοήθεια των φιλενάδων της;

Κλασικός, αγαπημένος Patterson, κλασική αγαπημένη αστυνομική πλοκή. Με τις ανατροπές της, την κινηματογραφική, σχεδόν σεναριακή γραφή της, τον αγώνα ενάντια στον χρόνο, την κλιμάκωση της υπόθεσης, το κλείσιμο του ματιού, ό,τι θέλει να βρει δηλαδή κανείς σε βιβλίο του αγαπημένου συγγραφέα. Πάντως, κάποια χαρακτηριστικά του πρώτου, αρχίζουν να επαναλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο, όπως ότι ο ένοχος δεν είναι αυτός που φαίνεται, ότι η σωστή κατεύθυνση προς την επίλυση έρχεται σχεδόν ουρανοκατέβατη κλπ. Ειδικά ως προς το τελευταίο όμως τον συγχωρώ τον Πάτερσον, γιατί, με μια ευρηματική τοποθέτηση, η ταυτότητα του δολοφόνου ήταν εκεί, μπροστά μου, εθισμένος όμως στην ανάγνωση του καταιγιστικού ρυθμού αφήγησης το παρέβλεψα!

Επιπλέον, εδώ οι Patterson και Gross αρχίζουν κάπως να γρατζουνάνε την επιφανειακή αντιμετώπιση των περιστάσεων και να δομούν τις προσωπικότητες των ηρωίδων. Εξακολουθούν να μην υπεισέρχονται σε βάθος, ξεκίνησαν όμως να χτίζουν ένα κάπως πληρέστερο οικογενειακό περιβάλλον για τα μέλη της Λέσχης.

Στο ανατρεπτικό αυτό θρίλερ η Γυναικεία Λέσχη Φόνων δεν έχει και τρομερά ενεργό ρόλο ως σύνολο, παρά μόνο ως κοινό σημείο συνάντησης για ενημέρωση των γεγονότων στις ζωές των γυναικών. Και πράγματι, τα θέματα είναι πολλά: επιστρέφει ο πατέρας της Λίνζι, η Σίντι βρίσκει ταίρι, η Τζιλ μένει έγκυος αλλά εξακολουθεί να δουλεύει με έντονους ρυθμούς ενώ σύντομα δύο από τα μέλη θα εμπλακούν άθελά τους στο αδυσώπητο κυνήγι του δολοφόνου.

Ο πατέρας της Λίνζι ήταν αστυνομικός, ώσπου εξαφανίστηκε με τη θέλησή του για πάνω από είκοσι χρόνια χωρίς να δώσει σημεία ζωής, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στη ζωή της κόρης του. Και στη «2η ευκαιρία» επιστρέφει. Γιατί άραγε; Από τύψεις; Μετάνιωσε; Ανησύχησε για την υγεία της Λίνζι, μιας και η Χίμαιρα είναι αδυσώπητος κυνηγός και τα θύματά του αυξάνονται γεωμετρικά; Η ίδια πώς θα νιώσει; Θα βρουν κάποια κοινά σημεία αναφοράς, θα τον δεχτεί πίσω στη ζωή της, θα του δώσει τη δεύτερη ευκαιρία που της ζητάει; Και πώς θα νιώσει όταν καταλάβει τους πραγματικούς λόγους που τον επανέφεραν στη ζωή της; Η σχέση πατέρα και κόρης καταγράφεται ρεαλιστικά και συγκινητικά, ένιωσα σα να συνομιλούσα με δικούς μου ανθρώπους που έχουν βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις.

Αυτό που δε μου άρεσε καθόλου στη Λίνζι και μου φάνηκε είτε εντελώς καινούργιο χαρακτηριστικό της είτε κάτι αταίριαστο ως προς την ψυχολογία της, ήταν η σωρεία γκαφών που έκανε στο βιβλίο. Πιστεύω πως όταν προάγεσαι και αποκτάς πιο υπεύθυνες θέσεις ή προσέχεις περισσότερο να μην εκτίθεσαι άσκοπα (λειτουργείς ως παράδειγμα) ή εξακολουθείς να έχεις τους κανόνες ασφαλείας κορώνα στο κεφάλι σου. Η Λίνζι λοιπόν εντελώς τυχαία, ορμώμενη από ένστικτο, παρακολουθεί έναν ύποπτο που την οδηγεί σε κάτι που δε περίμενε. Ναι αλλά είναι μόνη της και χωρίς μπαταρία στο κινητό! Στη συνέχεια, όταν κοντεύουμε στο τέλος και η Λίνζι τα έχει πάρει τόσο πολύ που θέλει να ξεμπερδεύει με τον ένοχο, αγνοεί τη στολή προστασίας και τα πυρά που σφυρίζουν γύρω της ώστε επιτίθεται στον αντίπαλό της σχεδόν απροκάλυπτη και ακάλυπτη. Η Λίνζι δε μου φάνηκε ποτέ τόσο επιφανειακή και αυθόρμητη, ειδικά ως προς την ασφάλεια της ζωής της. Γκουχ, γκουχ!

Η κεντρική ιδέα του δεύτερου βιβλίου της σειράς έχει να κάνει με πολλά θέματα: ρατσισμό, διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας, τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στα πιο απομονωμένα σωφρονιστικά καταστήματα της πολιτείας και τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε παιδί και πατέρα. Τρεις μήνες μετά την υπόθεση των νεονύμφων, που χάρισε στη Λίνζι τον βαθμό της υπαστυνόμου, η Γυναικεία Λέσχη Φόνων έρχεται αντιμέτωπη με ένα τέρας που δεν ορρωδεί προο ουδενός, πιστεύοντας στη δική του χίμαιρα. Τα ίχνη του δολοφόνου αποκαλύπτονται ένα ένα, οι αποδείξεις συσσωρεύονται, η υπόθεση φτάνει σε μια κορύφωση, μόνο και μόνο για να αποδειχθεί ότι έχουμε δύο υποθέσεις σε μία: αντεκδίκηση και φυλετική βία. Το πώς χειρίζονται οι δύο συγγραφείας αυτήν την πολυεπίπεδη ιστορία με την ικανοποιητική λύση αφήνω τον αναγνώστη να το ανακαλύψει μόνος του.

Το δεύτερο βιβλίο της σειράς με τη Γυναικεία Λέσχη Φόνων είναι ένα εξίσου γρήγορο βιβλίο, με καταιγιστική δράση, γρήγορους ρυθμούς, ανατροπές και ένταση ενώ αρχίζει να αχνοφαίνεται ένας ρεαλισμός και ένα βαθύτερο συναίσθημα ως προς την ψυχολογία των πρωταγωνιστριών.