Μια από τις έγνοιες που είχε ο Samuel Baud - Bovy στα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν το πρόβλημα του τί θα απογίνουν οι εκατοντάδες ανέκδοτες καταγραφές του ελληνικής μουσικής που είχαν συσσωρευτεί στα συρτάρια του, αλλά που δεν θεωρούσε ότι ήταν εντελώς έτοιμες για δημοσίευση. Κι επειδή διέβλεπε ότι δεν θα είχε τον χρόνο για τον επανέλεγχο, σχολιασμό και δημοσίευση τους, τελικά τις αποχωρίστηκε καταθέτοντας τες στο Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο.
Ο κύριος όγκος του υλικού αυτού αποτελούνταν από παρτιτούρες τραγουδιών και σκοπών που είχαν ηχογραφηθεί από τον ίδιο και τους συνεργάτες του το 1954 στην Κρήτη. Σ\' αυτό το σύνολο περιέχονταν μόνον ό,τι κρητικό δεν είχε δημοσιευτεί παλαιότερα στον τόμο του για το ριζίτικο τραγούδι (Chansons populaires de Crete Occidentale, Γενεύη 1972), δηλαδή νανουρίσματα, τραγούδια του γάμου, μοιρολόγια, χορευτικοί σκοποί, ρίμες και μαντινάδες.
Για αρκετά χρόνια οι μουσικές αυτές παρέμεναν κλεισμένες στους φακέλους όπου είχαν τακτοποιηθεί. Οι εργαζόμενοι στο Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο γνωρίζαμε τη μεγάλη τους αξία, αλλά αδυνατούσαμε να τις αξιοποιήσουμε. Όμως, καθώς πλησίαζε να συμπληρωθούν τα 20 χρόνια από τον θάνατο του δωρητή και δασκάλου μου, το Fonds Samuel Baud - Bovy στη Γενεύη έχοντας εξασφαλίσει τα απαραίτητα κονδύλια μας πρότεινε, μέσω του υιού του Manuel Baud - Bovy, να προχωρήσουμε στην δημοσίευση τους. Στην αρχή, ως υπεύθυνος του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου, διετύπωσα στον Manuel τις επιφυλάξεις μου: ο πατέρας του παραδίδοντας μου τα χειρόγραφα του με είχε προειδοποιήσει για τις, κατά τη γνώμη του, ατέλειες τους και με είχε παρακαλέσει ν\' αποφύγω τη δημοσίευση τους.
Όταν όμως συνέκρινα με προσοχή τη γραφή του Baud - Bovy με τα αντίστοιχα ηχητικά ντοκουμέντα, διαπίστωσα με χαρά ότι ένα 80% των καταγραφών ήταν δουλεμένο σε πολύ προχωρημένο στάδιο κι ότι θα ήταν κρίμα να μένει αδημοσίευτο. Οι αδυναμίες τους, όπου υπήρχαν, ήταν απειροελάχιστες, ενώ η αριστοτεχνική αναπαράσταση των ιλιγγιωδών δυσκολιών τους σου έκοβε την ανάσα.
Έκτοτε η προετοιμασία της έκδοσης προχώρησε ραγδαία. [...] (από τον πρόλογο του Μάρκου Φ. Δραγούμη)