Δεν υπάρχουν πολλοί που να μπορούν να μιλούν τόσο συναρπαστικά, με τόση αγάπη και ενθουσιασμό για τη μουσική όσο ο Άτιλα Τσάμπαϊ. Αυτό ισχύει ιδίως για την όπερα, την οποία ο ίδιος αποκαλεί "την ισχυρότερη επίκληση της ζωής". Πράγματι, πουθενά οι άνθρωποι δεν είναι τόσο ανθρώπινοι όσο εκεί, όπου με όλα τα μέσα του θεάτρου και την πανίσχυρη μαγεία της μουσικής ανακαλύπτουν τον εαυτό τους. Τραγουδώντας και παίζοντας μουσική, η όπερα παίρνει τη ζωή στα σοβαρά. Ο Τσάμπαϊ στρέφει το βλέμμα του με μεγαλύτερη προσοχή στο λιμπρέτο, ακούει προσεκτικότερα τη μουσική και βγάζει συνήθως συμπεράσματα που ξαφνιάζουν, είναι όμως πάντοτε θεμελιωμένα. Δείχνει ότι τα μεγάλα έργα της όπερας είναι κάθε άλλο παρά μουσειακά εκθέματα· αντίθετα, είναι διδακτικά έργα για τη ζωή. Ο Μότσαρτ και ο Βέρντι υπήρξαν οι μεγάλοι μάστορες οι οποίοι με τη μουσική τους επέτρεψαν στο βλέμμα να φτάσει στα απύθμενα βάθη της ψυχής του ανθρώπου. Να βλέπεις και να ακούς τα έργα τους είναι γνώση, εμπειρία, συγκλονισμός και απέραντη ευτυχία.

Ανοίγει η αυλαία για ένα από τα διασκεδαστικότερα και πιο πλούσια σε γνώσεις βιβλία που έχουν γραφτεί με θέμα την όπερα.

Στον παρόντα τόμο εξετάζονται οι όπερες: "Αΐντα", "Η απαγωγή από το σεράι", "Οι γάμοι του Φίγκαρο", "Ο ελεύθερος σκοπευτής", "Έτσι κάνουν όλες", "Ευγένιος Ονέγκιν", "Ιδομενέας", "Ο ιπτάμενος Ολλανδός", "Κάρμεν", "Ο μαγικός αυλός", "Μακμπέθ", "Ντάμα πίκα", "Ντον Κάρλο", "Ντον Τζοβάνι", "Οθέλος", "Σιμόνε Μποκανέγκρα", "Τόσκα", "Τραβιάτα", "Τροβατόρε", "Φιντέλιο".