Μπορεί οι βάτραχοι να μεταμορφώνονται ορισμένες φορές σε γοητευτικούς πρίγκιπες, αλλά δεν θα \'πρεπε να ξεχνάμε ότι κάποιες πριγκίπισσες γίνονται, λόγω της κατάρας του γάμου, μέγαιρες που δεν εξημερώνονται με τίποτα. Έτσι είναι και η Παμπρενέλ, πλάσμα ονειρεμένο, πρότυπο γλυκύτητας και ερωμένης την οποία ερωτεύεται ο Εκτόρ, ευγενικός, εργένης, γλεντζές, ενίοτε δημοσιογράφος ή ιδιωτικός ντετέκτιβ. Πολύ γρήγορα η κυρία επιβάλλει τους κανόνες της: κόβονται οι έξοδοι, οι φίλοι και οι παρέες, μια ζωούλα τακτοποιημένη όπως το νέο διαμέρισμα, με μια στρατιωτική σχεδόν πειθαρχία στα ωράρια του φαγητού, του ύπνου, των πάντων... Η κατάσταση δεν αλλάζει ούτε με την άφιξη του μικρού Οσκάρ: ο Εκτόρ είναι φυλακισμένος. Υλικά και, ακόμα χειρότερα, συναισθηματικά. Η αγάπη που νιώθει για τη γυναίκα του, παρά τον παραλογισμό της, τον εμποδίζει να την εγκαταλείψει. Ο "Κοσμοναύτης" δεν είναι βέβαια λίβελος ενάντια στο γάμο. Το συντριπτικό χιούμορ με το οποίο ραντίζει τις σελίδες του βιβλίου ο Φιλίπ Ζεναντά προσδίδει αυθεντικότητα και μια σωτήρια αποστασιοποίηση.
"Από όλα τα σοβαρά πράγματα, ο γάμος είναι το πιο κωμικό" έγραφε ο Μπωμαρσέ. Το αντίστροφο ισχύει εξίσου.