Ο φίλος μου ο Κουτσοθανάσης, από την εποχή της πρώτης γνωριμίας μας, τη δεκαετία του \'60, ένα, μονάχα, πάθος, είχε. Το τραγούδι. Λάτρευε -και δεν είναι καθόλου υπερβολή- τους τραγουδιστές, τους συνθέτες, τους στιχουργούς και βρισκόταν μονίμως στον περίγυρο τους, ανάσαινε η ζωή του μέσα από αυτούς...
Δούλεψε από τα 20 χρόνια του ως δημοσιογράφος. Όχι του γραφείου. Αλλά του ρεπορτάζ. Έτρεχε πίσω από τα γεγονότα και έγραφε, έγραφε συνεχώς. Κυρίως συνεντεύξεις. Με πρόσωπα που τον ενδιέφεραν. Το ένστικτο του, τις περισσότερες φορές, γι\' αυτά τα πρόσωπα που προέβαλλε, αποδείχθηκε αλάνθαστο. Αυτό, προϋποθέτει γνώση. Αλλά και όσφρηση. Και "ανοιχτά μάτια"...
Ο Τάσος Κουτσοθανάσης έχει δημοσιεύσει απειράριθμα "κομμάτια" για μεγάλους δημιουργούς και εκτελεστές. Αναφέρω μερικά ονόματα: Μάρκος Βαμβακάρης, Χιώτης, Καλδάρας, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Δερβενιώτης, Ζαμπέτας, Βέμπο, Μαρούδας... Είναι τρυφερά "κομμάτια", γεμάτα αγάπη και ζεστασιά. Απ\' αυτά, διάλεξε τα πιο αντιπροσωπευτικά και πιο ενδιαφέροντα, τα παρουσιάζει σ\' αυτό το βιβλίο. Πρόκειται για συνεντεύξεις που θα συμβάλουν στο να γίνει ακόμα πιο ευκρινής η εικόνα που έχουμε για το ελληνικό τραγούδι. Και μόνο απ\' αυτή την άποψη, αν δούμε το ζήτημα, το βιβλίο αυτό έχει λόγο ύπαρξης και χρειάζεται να πάρει θέση στις βιβλιοθήκες μας.
Θέλω να ευχηθώ στον Τάσο, το έργο του αυτό να έχει ανοιχτό δρόμο. Τα βιβλία και μάλιστα τα βιβλία που γράφτηκαν με καλή πρόθεση και μεγάλη αγάπη -έχουν ανάγκη και από ευχές. Γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και η τηλεόραση έχει καταπιεί τα πάντα...
(Λευτέρης Παπαδόπουλος)