Σε κάνει να αγαπήσεις τους ναυτικούς. Περνάει όμορφα μηνύματα και μιλά για την επανόρθωση της σχέσης μεταξύ πατέρα-γιου χαρίζοντας συγκινητικές και δυνατές στιγμές!

Ξεκίνησα το βιβλίο επιφυλακτικά (πολλές ναυτικές ορολογίες, ιδιαίτερη γλώσσα). Προχωρώντας την ανάγνωση του, ολοένα και περισσότερο ένιωσα να εισχωρώ και να χάνομαι στον μαγικό κόσμο της θάλλασας αλλά και στην άγνωστη ως τώρα σε μένα ζωή των ναυτικών πάνω στα μεγάλα εμπορικά πλοία. Ομολογώ πως γοητεύτηκα. Και σε συνδυασμό με την "ιδιαίτερη" ιστορία του καπετάνιου και των υπόλοιπων συμπρωταγωνιστών πραγματικά απόλαυσα την ανάγνωσή του.

Είναι το μοναδικό βιβλίο της κ. Καρύστιανη που έχω διαβάσει, και δεν χαίρομαι καθόλου για αυτό. Είναι εξαιρετικό, διαβάζοντάς το μπήκα μέσα και "έζησα" για λίγο σε έναν κόσμο για τον οποίο δεν είχα καμία γνώση, τον κόσμο της ζωής του ναυτικού. Επίσης, είναι ένα από τα λίγα βιβλία στα οποία τελειώνοντας μια πρόταση αναγκάστηκα να την ξαναδιαβάσω για να βεβαιωθώ ότι "διάβασα σωστά" την πρώτη φορά.

Σουέλ: ο βουβός κυματισμός του νερού. Ένα απέραντο γαλάζιο που συντροφεύει τα όνειρα, τις ελπίδες και τις τύψεις των ναυτικών. Λιμάνια, εύκολες και πρόθυμες γυναίκες, πακέτα που περιμένουν τους παραλήπτες τους, μια μάνα αναστενάζει. Η Καρυστιάνη μας μυεί στον κλειστοφοβικό χώρο του καραβιού, στις σχέσεις και στην παρέα μιας κλειστής ομάδας ανθρώπων όπου τα αναμενόμενα να ειπωθούν έχουν πια ειπωθεί κι απομένει η γαλήνη της ησυχίας και η συντροφιά της σιωπής. Στο βιβλίο αυτό λοιπόν έχουμε την ιστορία του καπετάνιου Μήτσου Αυγουστή, που τριγυρνάει στα καράβια για πάνω από 50 χρόνια και στα τελευταία του, που βλέπει τη σύνταξη να πλησιάζει ανελέητη, κάνει τα πάντα για να μην ξεμπαρκάρει. Κόντρα στις διαταγές της εταιρίας που τον μισθοδοτεί, κόντρα στη λαχτάρα τη γυναίκας του και του παιδιού του να τον ξαναδούν μετά από 20 και παραπάνω χρόνια. Κι ο Μήτσος ο Αυγουστής κρύβει ένα μυστικό: έχει τυφλωθεί εδώ και καιρό. Κι ένας από τους λόγους που δεν τελειώνει την καριέρα του, είναι κι ο φόβος να βγει σε άγνωστη στεριά χωρίς τα μάτια του, μιας και το καράβι το έχει μάθει απέξω. Συντροφιά του ο γάτος Μαρίτσα και ο πιστός μάγειρας του καραβιού (κοίτα να δεις πώς νιώθουν οι μάγειρες στα καράβια, πόσο δένονται με την κουζίνα τους και τις ανάγκες του πληρώματος). Ο γιος του, αιωνίως επαναστάτης, μπαρκάρει με ψεύτικο όνομα στο καράβι για να γνωρίσει τον πατέρα του επιτέλους και να τον πείσει να έρθει πίσω, μιας και η ξαφνική επίσκεψη της μητέρας του στο ίδιο καράβι δεν τον μετέπεισε.

Πώς μπορείς να επανορθώσεις τη σχέση πατέρα και γιου σε έναν τέτοιο κλειστό χώρο; Πώς μπορείς να τους φέρεις αντιμέτωπους και να μην πληγωθεί κανείς; Ο γιος νικά τελικά και γυρίζει με τον πατέρα του πίσω. Τους ακολουθούν κι άλλοι του πληρώματος, για να γευτούμε με μοναδική μαεστρία τον κόμπο που νιώθουν όσοι μένουν να υποδεχτούν τον νέο παγερό καπετάνιο και τους φθηνότερους μισθολογικά νέους πακιστανούς εργάτες.

Η Καρυστιάνη μας δίνει με το μοναδικό της ταξιδιωτικό ύφος ένα σωρό έννοιες, ένα σωρό επιθυμίες και λαχτάρες, ένα σωρό λεπτομέρειες μπάρκων και ναυτικών όρων αλλά το ταξίδι στα κείμενά της είναι τόσο μα τόσο ωραίο που δε σου κάνει καρδιά να αφήσεις το βιβλίο ή να πεις ότι κουράστηκες. Και για να δείτε ότι δεν τα αποκαλύπτω όλα, το βιβλίο μας εισάγει και στις πρώτες μέρες του νέου βίου του καπετάνιου πίσω στο σπίτι του και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ως το λυτρωτικό τέλος του μυθιστορήματος (καμία σχέση με θανάτους κλπ., διαβάστε το για να δείτε ποιος κερδίζει και τι από αυτήν την ήσυχη ζωή του καπετάνιου, ήσυχη και απαλή σαν τον κυματισμό του σουέλ).