Τον ρούφηξε μέσα της σαν αδηφάγος λαβύρινθος και τον καθήλωσε στην κυριολεξία ως συνήθως. Ήταν τόσο όμορφη... Και τόσο διαβολικά πέτρινη... Τα μαύρα μαλλιά της πλαισίωναν ένα τρομερά έκφυλο και άγριο πρόσωπο, που κατά περίεργο τρόποι έμοιαζε ταυτόχρονα τόσο αθώο και άσπιλο που σε ξεγελούσε. Και αυτά τα σκιστά μαύρα περλένια της μάτια!... Σε βύθιζαν και δεν κατάφερνες να ξαναβγείς ποτέ πια στην επιφάνεια... Διάφανο δέρμα... Απίστευτα καλοσχηματισμένα χείλη, που η πρώτη σου σκέψη ήταν ότι μια ζωή δεν αρκεί για να τα χορτάσεις... Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι αυτή η τόσο "ανέγγιχτη" γυναικεία μορφή θα ήταν ικανή για τόσο κτηνώδεις πράξεις...