Στη "Λυδία λίθο", που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1900, ερευνώνται οι τρόποι με τους οποίους η αγάπη, ακόμα και η πιο γνήσια, μπορεί να φθαρεί από την προδοσία της εμπιστοσύνης του άλλου. Ο Γκλέναρντ είναι ένας φτωχός δικηγόρος που δεν έχει τα οικονομικά μέσα να παντρευτεί την επίσης φτωχή εκλεκτή της καρδιάς του Αλέξα Τρεντ. Αποφασίζει λοιπόν να πουλήσει τα γράμματα που τού είχε στείλει η διάσημη συγγραφέας κυρία Όμπιν, η οποία έχει πεθάνει, προκειμένου να εξασφαλίσει τα απαραίτητα χρήματα για το γάμο τους. Η κυρία Όμπιν ήταν ένα σπουδαίο μυαλό, αλλά είχε μέτρια εμφάνιση, και ο Γκλέναρντ δεν ανταπέδωσε ποτέ το ερωτικό πάθος της. Με την πράξη που κάνει ο Γκλέναρντ -δηλαδή να δώσει βορά στο κοινό κάτι τόσο προσωπικό όσο η ερωτική αλληλογραφία της κυρίας Όμπιν- χάνει τον αυτοσεβασμό του, αλλά και την αγάπη του για τη γυναίκα για χάρη της οποίας είχε κάνει αυτή τη φαουστική συναλλαγή. Η Αλέξα όμως που τον αγαπά και βλέπει βαθιά, νιώθει την αγωνία που του προκαλεί η μεταμέλειά του και καταλαβαίνει ότι, τελικά, βγήκε ωφελημένος από την πράξη του. Και είναι η Αλέξα που τού δείχνει ότι μέσα από τη δοκιμασία του απέκτησε το ηθικό ανάστημα και σθένος που τον έκαναν άξιο της αγάπης της γυναίκας που είχε προδώσει.

Κάποιοι πιστεύουν ότι η Γουόρτον εμπνεύστηκε την κυρία Όμπιν από τη διάσημη σύγχρονή της συγγραφέα Τζορτζ Έλιοτ, στην οποία γίνεται μια φευγαλέα αναφορά στο βιβλίο. Αν ισχύει αυτό, είναι πιθανόν να υποκρύπτεται μια προσωπική εχθρότητα στο έργο, ίσως επειδή ο Χένρι Τζέιμς, με τον οποίο τη συνέδεε στενή φιλία, είχε δηλώσει κάποτε "ερωτευμένος" με την Έλιοτ.