\'Ολα τα προβλήματα που ανακύπτουν γύρω από το εισόδημα προσελκύουν επιστημονική περιέργεια, ίσως μεγαλύτερη από άλλα οικονομικά θέματα, διότι στην έννοια τούτη μετετέθη στην τελευταία του φάση το πρόβλημα της αυξήσεως του πλούτου των ατόμων και των κοινωνικών ομάδων, που στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλα παρά η εξελιγμένη μορφή του προβλήματος "του πλούτου των εθνών", το οποίον έθεσε ο Adam Smith και είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομικής.
Αλλά και από πολιτικής απόψεως το πρόβλημα είναι αντικείμενο επισταμένων ερευνών και συζητήσεων ,αφού η αύξησή του κατέστη το πρώτο άρθρο του συμβόλου της πίστεως του Δυτικού πολιτισμού που σήμερα με την ευρεία του έννοια, αρχίζει από την Ιαπωνία και φθάνει μέχρι των Η.Π.Α. και καταλαμβάνει παράλληλα και όλα τα γεωγραφικά πλάτη, με εξαίρεση λίγες εστίες Ινδουιστών και άλλων κοινωνικών ομάδων με ιδεολογικές και πρακτικές τάσεις όχι ηδονιστικές, που όμως πλησιάζουν να εκλείψουν μπροστά στη λαίλαπα του Homo Economicus.
Η πολιτική όμως ανάμιξη στο θέμα τούτο έγινε σε βάρος της επιστημονικής καθαρότητας, διότι όλοι οι πολιτικοί όλων των πολιτικών αποχρώσεων θέλουν να παρουσιάζουν και αύξηση του εθνικού εισοδήματος (της χώρας που διοικούν) αλλά και δικαιότερη κατανομή του μεταξύ των ατόμων που το παράγουν .Και χρησιμοποιούν για την ενίσχυση των διακηρύξεών τους τα μαθηματικά και τη στατιστική λόγω του ιντελεκτουαλισμού που παρουσιάζουν οι δύο τούτοι τελευταίοι επιστημονικοί κλάδοι. Αλλά είναι άραγε στα αλήθεια οι αυξήσεις του εισοδήματος, όπως παρουσιάζονται κάθε φορά από τους πολιτικούς ή ακόμα και από τους οικονομικούς ηγέτες;
Για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα, ή μάλλον για να δίδεται κάθε φορά, απάντηση ορθή και επιστημονική σε τέτοιες ερωτήσεις, πρέπει αυτός που απαντάει και φίλος της
αλήθειας να είναι και εξοπλισμό επαρκή να έχει από το οικόπεδο της επιστήμης.
Ιδού λοιπόν μία σπουδαιότητα του θέματός μας: \'Ενα από τα σπουδαιότερα θέματα της επιστήμης, που συνιστά την ουσία της αυξήσεως "του πλούτου των εθνών" μπερδεύεται στην
πολιτική κραιπάλη και τίθεται σε αμφιβολία από τις αντιμαχόμενες πολιτικές παρατάξεις.
Αλλά όσο είναι η σπουδαιότητα αυτή μεγάλη, άλλο τόσο είναι και η δυσκολία του, όχι μόνο διότι το θέμα υπάγεται κατά κάποιο τρόπο στη σφαίρα της θεωρητικής οικονομικής και από το λόγο τούτο προσκρούει στου γνωσιολογικού ρασιοναλισμού τα θολά νερά. Αυτό είναι ένα συγγενές και γνωστό εμπόδιο κάθε- θα λέγαμε -οικονομικού προβλήματος. Αλλού είναι η μεγάλη δυσκολία, στο πρόβλημα της διανομής του εισοδήματος: Εδώ οι άνθρωποι δεν ακολουθούν ηθικούς κώδικες συμπεριφοράς, για να τους μελετήσουμε και να καταγράψουμε τους κανόνες και τις νομοτέλειές τους σε επιστημονική θεωρία, αλλά ρίχνονται σε ένα αγώνα πλεονεξίας και σκληρής πάλης και αγωνίζονται, ποιος θα αποκτήσει το μεγαλύτερο εισόδημα, χωρίς να υπολογίζει ο καθένας αν του ανήκει τούτο ή όχι. Και επειδή ζούμε και σε εποχή "εξευγενισμού" των ανθρωπίνων ηθών, ο αγώνας επικρατήσεως στα οικονομικά αγαθά, παίρνει πολλές φορές κάποια κρυφή όψη. [...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)