Τα εντόνως έμμετρα ποιήματα του Παναγιώτη Βούζη θα μπορούσαν, εκ πρώτης όψεως, να χαρακτηρισθούν ως "αυθάδεις" ερωτικοί πειραματισμοί. Στην ουσία τους πρόκειται για ποιητικές φόρμες μιας σκληρής, καλοδουλεμένης και συνειδητά επιθετικής (και όχι προκλητικής) διατυπωμένης πρότασης, που αποδυκνύει τις συνειδητές επιλογές του δημιουργού. Οι λέξεις και οι φράσεις του Παναγιώτη Βούζη συνθέτουν με ακρίβεια τους στίχους και τα ποιήματα της συλλογής, αναδεικνύοντας μια ποιητική ωριμότητα και μια οικονομία εκφραστικών μέσων. Παρά το έντονα έλλογο του χαρακτήρα τους τα ποιήματα του Βούζη διακρίνονται για τη συναισθηματική τους φόρτιση και τον ερωτισμό τους. Η "Φυσική ατροπίνη" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του μέλους της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Μανδραγόρας", που πρωτοεμφανίστηκε στην ποίηση με την Ανθολογία της γενιάς του \'90: "Η γεωμετρία μιας αθέατης γενιάς".

"Μανδραγόρας"

[Μικρό δείγμα γραφής:

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Ανοίγοντας η Ευαγγελία τα μάτια
αυτός που την κοιμόταν
κι οι παλμικές του ιδιότητες
έδυσαν από κοντά της
Φεύγει τρέχοντας γυμνή
ώσπου κλονίζεται και γέρνει
Συμπαθώντας
καμπυλώθηκε μαζί το μοτίβο της πολύχρωμης Άνοιξης
και της νευρικής μέλισσας η ευθυπορία
Δακρύζει η Ευαγγελία για την ασυνέχεια του ν\' αγαπάς
για την κβαντωμένη αγάπη.


ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ Γ.Σ.

Μα εκείνη χαμογέλασε
Αντικρύ της Άνοιξη
Πώς να μη χαμογελάσει
Φορώντας χρώματα ανοιχτά
Σαν ηλιακή αμυγδαλιά
Με αρώματα χρυσών καρπών και βότανα
Ίσκιοι και χαμόγελα παντού
Στους ώμους, στους μηρούς, στα γόνατα. ]