[...] Ως άλλος περιηγητής προσπαθούσα να γνωρίσω κάθε του γωνιά, να καταγράφω τις εντυπώσεις μου, αλλά και να συλλέγω πληροφορίες για άγνωστους σε μένα προγόνους ή και κατ\' όνομα γνωστούς. Στις "αποσκευές" μου είχα πάντα τη φωτογραφική μου μηχανή, ένα μπλοκ που γέμιζε σιγά-σιγά με σχέδια και το σημειωματάριό μου.
Από τότε πέρασαν σχεδόν τριάντα χρόνια. Τα σχέδια που είχα σκαρώσει, δίχως καλά-καλά να το καταλάβω, είχαν γίνει δεκάδες και αποτελούσαν ένα αλληλένδετο κομμάτι των δικών μου εντυπώσεων και αναμνήσεων απ\' το νησί.
Πριν από λίγο καιρό τα έβγαλα απ\' το συρτάρι, τα κοίταξα και μ\' αυτά έκανα άλλο ένα νοερό, αυτή τη φορά, ταξίδι στην Άνδρο.
Η πρόκληση ήταν μεγάλη, τόσο που μου γέννησε την επιθυμία για ένα ακόμη ταξίδι στο αγαπημένο μου νησί, έστω και για λίγες μέρες. Και το έκανα. Και έκατσα και έφτιαξα μερικά ακόμη σχέδια και κράτησα κάποιες ακόμη σημειώσεις.
Βλέποντάς τα αργότερα, όλα μαζί, παλιά και καινούργια σχέδια, διαπίστωσα με ικανοποίηση πως είχα καταφέρει, δίχως να το επιδιώξω, να συμπληρώσω ένα παζλ, που κομματάκι-κομματάκι συνέθετε την εικόνα ολόκληρου σχεδόν του νησιού.
Η επόμενη κίνηση, όπως έκανα τόσα χρόνια, θα ήταν να φυλάξω ξανά σχέδια και σημειώσεις στο συρτάρι μου σαν κάτι εντελώς προσωπικό. Αυτή τη φορά όμως δεν το έκανα. Είναι ζηλότυπο να κρατάς κάτι τέτοιο μονάχα για τον εαυτό σου, μου λέγανε κάποιοι που γνώριζαν την ύπαρξή τους. Η απόφαση δεν ήταν εύκολη, δεν ήταν στις προθέσεις μου κάτι τέτοιο, αλλά την πήρα. Έβαλα στη σειρά σχέδια και σημειώσεις και να το αποτέλεσμα.
(Γιάννης Δ. Παντζόπουλος)