Ο συγγραφέας του βιβλίου ανήκει στην ομάδα των ανθρώπων οι οποίοι διαμορφώθηκαν μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία του Β\' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Νίκος Οικονομάκος έλαβε μέρος, και πολλές φορές ηγήθηκε, στη μεγάλη προσπάθεια της εφαρμογής των πρωτοβουλιών και των κατευθύνσεων της κομματικής ηγεσίας.
Ο "αέρας" του συγγραφέα αποτελεί ένα από τα ατού του βιβλίου και είναι παρών σε όλο το αφήγημα: η αμεσότητα που το διακρίνει είναι χαρακτηριστική, είτε παρουσιάζει τις παιδικές συμμορίες στις περιοχές γύρω από το Μεταξουργείο, είτε στην ατμόσφαιρα στα προπολεμικά πλοία, είτε εκθέτει το σκοτάδι της πρώτης γραμμής του βορειοαφρικανικού μετώπου, είτε αναφέρεται στο ενδεχόμενο της εκτέλεσης της θανατικής ποινής, είτε μιλά και αναλύει τη φύση και τις γεύσεις, είτε κρίνει τη στείρα στάση της κομματικής καθοδήγησης στις μετεμφυλιακές φυλακές.
Πέρα από το σοβαρότητα, το χιούμορ και την ανθρωπιά που χαρακτηρίζουν την αφήγηση, η κατάθεση του συγγραφέα διακρίνεται από την απουσία κάθε είδους αγκύλωσης και κάθε τάσης προς την κατεύθυνση της δικαίωσης συγκεκριμένων πολιτικών απόψεων. Το γεγονός αυτό απελευθερώνει τη μαρτυρία από τα στρεβλωτικά φορτία και την καθιστά προσηνή στον αναγνώστη που ενδιαφέρεται να αντιληφθεί τις ζυμώσεις και τη στάση των μελών του κομμουνιστικού κινήματος στον αιώνα που πέρασε.
(Από τον πρόλογο του Τάσου Σακελλαρόπουλου)