[...] Οι κύριοι άξονες των ερμηνευτικών μελετημάτων, που κινούνται αναντίρρητα εντός των πλαισίων της ορθοδόξου μεθοδολογίας, είναι δύο και ασφαλώς αντικατοπτρίζουν τους βασικούς τομείς της έρευνάς μου σ\' αυτά τα συγκεκριμένα κείμενα: πρόκειται για το ρητορικό και για τον υμνολογικό χαρακτήρα των κειμένων, που πραγματευόμεθα. Ενώ στην πρώτη μελέτη γίνεται μια εισαγωγική παρουσίαση της ιδιοσυγκρασίας και της ταυτότητας της ανατολικής ορθοδόξου ερμηνευτικής σε δυναμική, σε αλλά και παραγωγική αντιπαράθεση με την ιστορικοκριτική μέθοδο, καταπιάνομαι στις λοιπές μελέτες ερμηνευτικά (αλλά και ιστορικοθεολογικά), με επιλεγμένα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Είναι αρκετά χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι μέσα από τα διάφορα μελετήματα εκπροσωπούνται όλα τα φιλολογικά είδη των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Από τα ιστορικά βιβλία πραγματεύομαι το Κατά Ματθαίον, ενώ τα διδακτικά καταλαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος, αφού λαμβάνονται υπόψη τόσο οι μεγάλες (και στη δύση μάλιστα αναμφίβολα γνήσιες) παύλειες (με προεξέχουσα την προς Γαλάρας), όσο και οι σημαντικότατες ποιμαντικές επιστολές. Βεβαίως και η Αποκάλυψις του Ιωάννου δεν λείπει από αυτό τον ερμηνευτικό τόμο, ως εκπρόσωπος του προφητικού φιλολογικού είδους.[...]