Οι μύθοι Καλίλα και Ντίμνα γράφτηκαν στα αραβικά από τον Απτούλα ιμπν αλ-Μουκάφα στα μέσα του 8ου αιώνα μ.Χ. Πρόκειται για ιστορίες σανσκριτικής προέλευσης που μεταφράστηκαν και στα περσικά. Γρήγορα γνώρισαν μεγάλη απήχηση και θεωρήθηκαν ένα από τα σημαντικότερα σημεία αναφοράς της κλασικής αραβικής παράδοσης. Μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, ενώ αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για αρκετούς Ευρωπαίους συγγραφείς, όπως ο Λα Φοντέν.
Ο Σάλε Σάαντε Τζαλάντ στον πρόλογό του αναλύει πώς οι απόψεις του πολιτικού και πνευματικού περιβάλλοντος της εποχής σύνθεσης του αρχικού κειμένου αντικατοπτρίζονται στους μύθους, οι οποίοι ηχούν έναν από τους αέναους προβληματισμούς της ανθρώπινης σκέψης, τη σύγκρουση πίστης και λογικής. Οι μύθοι αποκαλύπτουν μέσα από τους χαρακτήρες ανθρώπων και ζώων καθολικές όψεις της ανθρώπινης σοφίας και συμπεριφοράς, οι οποίες έχουν διαχρονική αξία.