Για πολλές δεκαετίες τα ατυχήματα αντιμετωπίζονταν χωρίς συντονισμό και πρόγραμμα και μόνο τα τελευταία χρόνια αποτελούν πρώτιστη φροντίδα των υπηρεσιών Υγείας όλων των προηγμένων χωρών. Σήμερα πια γίνονται προσπάθειες για την πληρέστερη μελέτη των αιτίων, της επιδημιολογίας, της αντιμετώπισης και κυρίως της πρόληψης των ατυχημάτων και δημιουργούνται ειδικά κέντρα (Δηλητηριάσεων, Τραυματιολογίας, Αντιμετώπισης Εγκαυμάτων κλπ.), όπου τα θύματα των ατυχημάτων αντιμετωπίζονται συντονισμένα και έγκαιρα από ομάδες ειδικών. Σήμερα ο όρος ατύχημα σημαίνει γεγονός που προκαλείται από εξωτερική αιτία ανεξάρτητα από την ανθρώπινη θέληση, δρα ταχύτατα και έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση σωματικής ή διανοητικής βλάβης. Τα ατυχήματα δεν οφείλονται σε κακή τύχη, είναι νόσος που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, αποτελούν δε την πρώτη αιτία θανάτου στα παιδιά και τους έφηβους.
Η ιδιαιτερότητα της ιατρονοσηλευτικής φροντίδας των τραυματιών-παιδιών καθιστά αναγκαία τη διδασκαλία και την πρακτική άσκηση στη διάρκεια των σπουδών στις σχολές των επαγγελμάτων Υγείας. Χωρίς διδακτικό σύγγραμμα όμως η όλη προσπάθεια αποβαίνει δυσχερής και ελάχιστα καρποφόρος. Η υποχρέωση έκδοσης διδαδικτού συγγράμματος καθίσταται επιτακτικό καθήκον, όταν είναι έκδηλη η έλλειψη Ελληνικών σύγχρονων ολοκληρωμένων σχετικών συγγραμμάτων και όταν και τα ξενόγλωσσα ακόμη είναι ελάχιστα. Είναι προφανής η δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει ο συγγραφέας, όταν το βιβλίο που πρόκειται να συγγράψει απευθύνεται κύρια προς τον φοιτητή και η συγγραφή απαιτεί σαφή και εύληπτη ανάλυση των θεμάτων.
Σκοπός της συγγραφής του βιβλίου υπήρξε η ανάγκη ενός συνοπτικού βοηθήματος βασικών αρχών σχετικών με τον εντοπισμό των αιτίων των παιδικών ατυχημάτων, η σπουδή του παθογενετικού μηχανισμού και η μελέτη των διαταραχών των διαφόρων οργάνων και συστημάτων που επισυμβαίνουν, κατά τρόπο που να γίνεται δυνατή η κατανόηση τους με απώτερο σκοπό την αντιμετώπισή τους, κύρια όμως την πρόληψή τους. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)