... Έτσι αποδεικνύεται πλήρως και χωρίς καμία αμφιβολία ότι οι συντάκτες των επίδικων άρθρων (Γιάννης Τριάντης και Β. Καραμπελιά) δεν κατέβαλαν προσπάθεια για την επιβεβαίωση των όσων διέλαβαν στα επίδικα δημοσιεύματα, με συνέπεια να στοιχειοθετείται ο άμεσος δόλος τους, ο οποίος συνίσταται στην ηθελημένη εκφορά του ισχυρισμού εν γνώσει του ψεύδους του με σκοπό την προσβολή της τιμής και της υπόληψης του ενάγοντα (Ρ. Σωμερίτη).
[...] Με βάση τα ως άνω πραγματικά περιστατικά το Δικαστήριο κρίνει ότι πληρούται εκτός της αντικειμενικής και η υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμισης...
[...] Συνεπώς, συντρέχουν στο πρόσωπο του δεύτερου εναγόμενου (Γιάννης Τριάντης), συντάκτη του πρώτου επίδικου δημοσιεύματος καθώς και στο πρόσωπο της συντάκτριας (Β. Καραμπελιά) του δεύτερου επίδικου δημοσιεύματος τα αντικειμενικά και υποκειμενικά στοιχεία της αδικοπραξίας και της προσβολής της προσωπικότητας με την ειδικότερη μορφή της συκοφαντικής δυσφήμισης. Η δε ευθύνη της πρώτης εναγόμενης, ιδιοκτήτριας της εφημερίδας ["Ελευθεροτυπία"], στην οποία δημοσιεύθηκαν τα επίδικα άρθρα είναι αντικειμενική και υφίσταται με μόνη τη θεμελίωση της ευθύνης του δεύτερου εναγομένου (Γιάννη Τριάντη) και της συντάκτριας του δεύτερου επίδικου δημοσιεύματος Βάσιας Καρκαγιάννη-Καραμπελιά...
(Απόφαση Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών 4695/2005)