Ασυνήθιστα διηγήματα μέσα σ\' έναν παραμυθένιο ρεαλισμό, επιθετικά, βιωμένα. Ο Αχιλλέας Θεοφίλου δίνει μέσα από τη λυρική πλευρά ή την περιθωριακή του αφήγηση χαρακτήρες απ\' όλες τις κοινωνικές τάξεις. Όταν σβήνει το φως, δεν ξέρει αν έχει δίπλα του μια γυναίκα ή είναι ολομόναχος. Όλα είναι χύμα σαν την προσωπική αλητεία του καθένα μας, σαν τον καλοπαντρεμένο που συνοδεύει τη γυναίκα του αλλά το μάτι του «παίζει» συνέχεια με την ελπίδα «μήπως και το διπλανό κορίτσι με θέλει». Δεν ταξινομεί τους «ήρωες», γιατί δεν έχει ήρωες. Όλοι είναι επιθετικοί, βωμολόχοι, αισχροί, γελοίοι, τρυφεροί, μελό του κερατά, όλοι είναι «η άλλη πλευρά» της τρέλας μας.