Στο γυμνάσιο της Κλερβάλ, κοντά στην Τουρ, ο νεαρός καθηγητής ιστορίας-γεωγραφίας, Ερίκ Καπαντίς, αυτοκτονεί πέφτοντας απ\' το παράθυρο της τάξης του.
Όταν ο αντικαταστάτης του, Πιέρ Χόφμαν, έρχεται σε επαφή με τους νέους μαθητές του, διακρίνει κάτι αλλόκοτο στη συμπεριφορά τους. Ενωμένοι, αφύσικα πειθαρχημένοι, οι έφηβοι αυτοί αποτελούν ένα αδιαπέραστο σύνολο. Το σημαντικότερο, υπάρχει μια διάχυτη εχθρικότητα, μια υπόκωφη βιαιότητα, που ο αφηγητής νιώθει ότι μπορεί να γίνει ακραία.
Πλάκες καθυστερημένων παιδιών: αυτή είναι η πρώτη σκέψη του Χόφμαν όταν λαμβάνει μέσω ταχυδρομείου ένα περίεργο χνουδωτό αντικείμενο, όταν βρίσκει σημαδεμένη με μαχαίρι μια μαθήτρια την οποία είχε απλώς υπό επιτήρηση, ή όταν πέφτει στα χέρια του μια βιντεοκασέτα με αινιγματικό περιεχόμενο.
Ολόκληρο όμως το σχολείο δείχνει να συνωμοτεί για να καλύψει την κατάσταση. Ο Χόφμαν, διαυγής και τρομοκρατημένος, αντιλαμβάνεται σιγά-σιγά το μερίδιο ευθύνης των παιδιών για τη σχολική σήψη, την ικαντότητά τους να χειραγωγούν. Καθώς όλα επιταχύνονται, παρακολουθεί ανήμπορος την εξέλιξη του σχεδίου που έχουν συλλάβει. Σαν μια λογική διέξοδο στο αυτιστικό τους πεπρωμένο, μια αψεγάδιαστη σκηνοθεσία για ν\' αποχαιρετήσουν τον κόσμο.