Βιβλίο Το μέλλον μας δυσοίωνο
Συγγραφέας Γρηγόρης Χρηστίδης
Κατηγορία Ποίηση
Εκδότης Σταθμός
Συντάκτης-ρια Χρυσούλα Βακιρτζή

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

"Επαναστατώ, άρα υπάρχουμε", επιβεβαιώνει ο Αλμπέρ Καμύ. Η εξέγερση είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε το παράλογο. Αλλά το αληθινό νόημα (συνάμα και νοηματοδότηαη) του επαναστατημένου ανθρώπου είναι τα ερωτήματα που θέτει ένα διεισδυτικό πνεύμα. Κι αυτό, το διεισδυτικό πνεύμα, βλέπει πώς ο άνθρωπος, στο όνομα της εξέγερσης, συμβιβάστηκε με το έγκλημα. Πώς η εξέγερση κατέληξε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως αντιγράφεται σε αυταρχικά κράτη του 20ου αιώνα. Πώς η ανθρώπινη περηφάνια αλλαξοδρόμησε.

 «Το μέλλον μας δυσοιωνο», ακούω να μου λέει ξανά μέσα από τις σελίδες της ποιητικής του συλλογής ο εξαίρετος δημοσιογράφος, μουσικός και, πρωτίστως η προσωπικότητα του Γρηγόρη Χρηστίδη. Ένα ολόκληρο κεφάλαιο για την πόλη της Καβάλας και όχι μόνο, που δεν πρόκειται να κλείσει ή να πάψει να μας αποκαλύπτει, ο Γρ. Χ., που πρόσφατα «έφυγε» από τη ζωή.

Με τις σκέψεις και το λόγο του Καμύ, μόνο μπορείς να συγκρίνεις και να παρουσιάσεις την ποιητική γραφή του. Αγάπη, πίστη, , πολιτική, ιδεολογία, τέχνη, ποίηση, Ιστορία όλα στην προσπάθεια να αποδειχθεί ότι η εξέγερση μόνο προϊόν μιας συλλογικής κίνησης μπορεί να είναι σε όλους τους τομείς και η «πιο ιδεολογική δράση της στέφεται τότε από τη σπαρακτική κραυγή του Καραμαζόφ: αν δεν σωθούν όλοι, προς τι η σωτηρία του ενός!»

Οι κώδικες που υπάρχουν ανάμεσα στις ουτοπίες της πολιτικής και της επανάστασης και να προσδιορίσει με ακρίβεια πόσο σημαντική είναι η ανθρωπιά που είναι δεδομένη η αδιαπραγμάτευτη αξία της και ο στόχος της. Να οδηγήσει με ασφάλεια την κοινωνία μακριά από συμβιβασμούς και ημίμετρα, που εμποδίζουν την απρόσκοπτη λειτουργία της και μετατρέπουν σε έναν αντιδημοκρατικό, άδικο εφιάλτη.

Ένα βαθιά διεισδυτικό βλέμμα, που στιγμή εν ξεφεύγει από το πνεύμα της γειωμένης καθημερινότητας, αντιστρατεύεται όλες αυτές τις θεωρίες. Η συνείδησή του δεν μπορεί να αποδεχτεί τη νομιμοποίηση τέτοιων συμπεριφορών, τον ηθικό εκπεσμό των μελλοντικών κοινωνιών την ανηθικότητα της πολιτικής και τη μετατροπή του κράτους σε τυραννικό καθεστώς θηριωδίας και χρησιμοποιεί το λόγο του ακριβώς για να αποφύγει την επικράτηση του μηδενισμού και να δικαιώσει την ανθρωπιά ως το μόνο μέσο θεμελίωσης μιας κοινωνίας. Ο μόνος δρόμος είναι η δικαιοσύνη, ο πολιτισμός, ο οποίος που θα ανατρέψει τα πάντα, ο αγώνας για να επικρατήσει η λογική και η αξία της ανθρώπινης ζωής.

Ο Γρηγόρης Χρηστίδης, σύμφωνα με τον Λεόντιο Πετμεζά: «Δεν χαρίζεται σε σκοπιμότητες, δεν χαιδεύει τις έννοιες και σίγουρα δεν χρυσώνει το χάπι. Κατά την ενδοσκόπηση που επιτελεί, που στη πορεία μεταλλάσετε σε εγχείρηση φτάνει το μαχαίρι στο κόκκαλο και ανατρέπει κάποια στιγμή το αλγεινό κρατούν ιδεολόγημα. Τολμά να προσφύγει σε ανακατατάξεις απέναντι στο φθαρμένο, απεχθές και σαπρό οικοδόμημα με εμβόλιμες σπίθες ανυπακοής και πάλης. Εναντιώνεται ευθύτατα, δόκιμα και παραινετικά λοιδορώντας τη μειωμένη αντίσταση και βάλλοντας τον ευησυχασμό που οδηγούν σε συμβιβαστικές απολήξεις . Η ποιητική φλόγα του προσφέρεται άλλωστε από τον ιδιο απλόχερα για τη πλέον θετική σχηματοποίηση των νέων αρχών ,για μια ενατένηση και ανάπλαση του πεδίου που κύριο σκοπό έχει να συντρίψει τον επίκτητο επάρατο ιστό της αράχνης. Παράλληλα δεν αμελεί να επισυνάψει στην έμπνευση του ένα κρεσέντο ανασύνταξης με ανάλογες λύσεις.»

«Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη», έλεγε ο μεγάλος Ιταλός σημειολόγος και συγγραφέας, Umberto Eco! Με μία διαφορά: Η γραφή του Γρηγόρη Χρηστίδη δεν περιορίζεται μόνον σ’ αυτά που ξέρει, αλλά και όλα όσα πρέπει να ξέρει από δημοσιογραφικές ή άλες διερευνητικές πληροφορίες. Μη λησμονούμε και το δημοσιογραφικό αισθητήριό του, αφού επί χρόνια διακόνησε ως αρχαίος μύστης στο βήμα της ενημέρωσης και της ελληνικής τηλεόρασης. Και μάλιστα, με πρωτοποριακά προγράμματα, των οποίων η ποιότητα δύσκολα θα ξεπεραστεί.