Βιβλίο Μόνο ένα θαύμα
Συγγραφέας Γιώργος Πολυμενάκος
Κατηγορία Κοινωνικό Μυθιστόρημα
Εκδότης Γραφή
Συντάκτης-ρια Δέσποινα Μπλαστροπούλου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Λογοτεχνία σε Λατρεύω!
Και ομολογώ πως το να παραδίνεται κανείς στην ανάγνωση
ενός βιβλίου αποτελεί συνώνυμο του εξερευνώ, ανακαλύπτω,
κερδίζω, θαυμάζω…
φαντάζεστε να απαγορεύονταν τα βιβλία;;
Και όταν μάλιστα έχεις διαβάσει τα δύο προηγούμενα βιβλία
του Συγγραφέα…περιμένεις το τρίτο με περιέργεια..
μέχρι που μπορεί η πένα του να τον οδηγήσει,
η φαντασία του τι θα μας προσφέρει.
Και πείθομαι πως
Χρειάζεται τόλμη για να είναι κανείς συγγραφέας εναρμονισμένος
με τη θεωρία ότι η λογοτεχνία δεν είναι απλά
ένα μέσο pour passer le temps αλλά ότι μεταφέρει μηνύματα και προασπίζεται ιδανικά για ένα καλύτερο κόσμο.
Το διάβασμα ανακατεύει κομμάτια πιθανά και του εαυτού σου, κατασκευάζει νέους, άλλους κόσμους, σε παρακινεί να σκεφτείς,
να αναρωτηθείς, όχι μόνο να γυρίσεις σελίδες..
Κι αυτό είναι από μόνο του ένα Θαύμα.
«Τίποτα να με σώσει δεν μπορεί δεν έχω πια καμιά ελπίδα
ό,τι κι αν κάνω θα 'ναι μάταιο αφού μετά απ' όσα είδα
μόνο ένα θαύμα με σώζει»
Θαύμα, μια εκδήλωση ενέργειας ανώτερης της ανθρώπινης δύναμης.
Ο συγγραφέας παίζει υπονομευτικά με τους κανόνες της λογικής, «τεντώνοντάς» τους, φτάνοντάς τους στα άκρα ή ακόμα και αντιστρέφοντάς τους.
Ο κόσμος του βρίσκεται σε μια εξορία οριστική και αμετάκλητη;
σε ένα στερημένο σύμπαν.
Η αφήγηση κινείται επίπεδα και συχνά κυκλικά, αγωνία και ένταση.
Αγωνία για τη φθορά που έχει ήδη φτάσει, ενώπιον του αναπόδραστα επερχόμενου θανάτου.

Η ψυχική κατάσταση των χαρακτήρων αποτελεί ένα άθροισμα από περιστάσεις και συναισθήματα, τα οποία καταφτάνουν στη συνείδηση του αναγνώστη εναλλασσόμενα.. ο οποίος δεν παρακολουθεί παθητικά αλλά στοχάζεται πάνω σε αυτή και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντικρίσει κανείς την πραγματικότητα όπως εντείνεται.
Περνάει από την απογοήτευση και το άγχος, αλλά δεν καταλήγει στην παραίτηση, αλλά στην ελπίδα. Το απεγνωσμένο υποκείμενο δεν στρέφεται σε μια διαφυγή, αισθάνεται απελευθερωμένο;
και αποδεσμευμένο από την υποχρέωση να καταλάβει τη ζωή ή να νικήσει τον θάνατο;
Το αίσθημα του παραλόγου δεν αποτελεί εν τέλει, το άδοξο τέλος, αλλά μια αρχή ελπίδας… ένα Θαύμα;
Γεγονός που συμβαίνει χωρίς να το περιμένει κανείς!!

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ένας κόσμος που πεθαίνει μετά την κλιματική καταστροφή: δεν βρέχει ποτέ, οι υδάτινοι πόροι έχουν στερέψει, και μόνο λίγα ανθεκτικά φυτά επιβιώνουν. Το νερό είναι δυσεύρετο, οι τροφές συνθετικές.

Μια κοινωνία διαιρεμένη σε Περιττούς και Προνομιούχους. Η κάστα των Προνομιούχων ζει στην Πρωτεύουσα, μια πόλη θαμμένη κάτω από τη γη, και ύψιστη προτεραιότητά τους είναι η εξάλειψη των γηρατειών. Οι Περιττοί ζουν στην Περιφέρεια, σε συνθήκες αντίστοιχες με εκείνες της Λίθινης Εποχής.

Η επιβίωσή τους εξαρτάται από τις ποσότητες ενός νέου ορυκτού που εξορύσσουν από το αφυδατωμένο έδαφος και το ανταλλάσσουν με τους Προνομιούχους για νερό και τεχνητή τροφή.