Βιβλίο Αγαπητέ Θεέ
Συγγραφέας Eric Emmanuel Schmitt
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Opera
Συντάκτης-ρια Πάνος Τουρλής

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Το κείμενο το γνώρισα χάρη στη θεατρική παράσταση «Όσκαρ» που ανέβηκε στο θέατρο Ελυζέ την περίοδο 2014-2015 και πραγματικά κλονίστηκα. Ένα δεκάχρονο παιδί που πάσχει από λευχαιμία γράφει κάθε μέρα κι ένα γράμμα στο Θεό, περιγράφοντάς του τη μέρα του στο νοσοκομείο, τον μικρόκοσμο στο διάστημα της ανάρρωσης, τους φίλους που έκανε, την κοπέλα που ερωτεύτηκε, τη γιαγιά Ρόουζ που στεκόταν δίπλα του από την αρχή, τη φοβισμένη και γι’ αυτό απομακρυσμένη συμπεριφορά των γονιών του κλπ.

Ένα υπέροχο κείμενο, ωμό, άμεσο, αληθινό και ευρηματικό. Οι χαρακτήρες αληθινοί, η μοίρα τους τραγική, η εξέλιξη του χαρακτήρα του παιδιού ανεπανάληπτη. Όταν είδα την παράσταση δάκρυσα από τη συγκίνηση, από την τραγικότητα και ταυτόχρονα την αισιοδοξία του Όσκαρ κυρίως αλλά και της Πέγκι Μπλου, από τις σκηνές που περιέγραψε ο συγγραφέας μέσα σε ένα νοσοκομείο κι ήταν λες και όλα όσα έβλεπα συνέβαιναν στο διπλανό διαμέρισμα. Σε δύο σημεία θα σταθώ: όταν η γιαγιά Ρόουζ καταφέρνει να πάρει άδεια για να βλέπει τον Όσκαρ κάθε μέρα για 12 μέρες, αντίθετα με τους κανονισμούς, ο Όσκαρ, αντί να χαρεί, τη ρωτάει: -Τόσο άσχημα είναι τα πράγματα; Και στον συγκλονιστικό μονόλογο της σελίδας 90, όπου ένα άρρωστο παιδί περιγράφει άλλο ένα πρωινό και καταλαβαίνει το μέγεθος και τη δύναμη του «ακατάβλητου» Θεού. Επίσης δε θα ξεχάσω τη συμπεριφορά του Όσκαρ απέναντι στους γονείς του όταν καταλαβαίνει ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι και φοβούνται, η αμηχανία τους οφείλεται στην τραγικότητα της στιγμής και δε θα πάψουν να τον αγαπούν. Αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο του Όσκαρ: ξέρει την κατάστασή του αλλά δε δειλιάζει!

Ένα πλούσιο σε περιεχόμενο βιβλίο, όπου η αθωότητα και η ωμότητα κονταροχτυπιούνται, όπου ένα μικρό παιδί έχει να παλέψει για τη ζωή του αλλά δεν παύει να είναι γεμάτο απορίες, φόβο, προκαταλήψεις. Και παρά το απαισιόδοξο της κεντρικής ιδέας, το χιούμορ και η αισιοδοξία σου κλείνουν το μάτι σε κάθε σελίδα. Ένα από τα ελάχιστα βιβλία που θα κρατήσω στη βιβλιοθήκη μου!