Βιβλίο Ποδολάτρες
Συγγραφέας Σπύρος Μαντζαβίνος
Κατηγορία Νεοελληνική πεζογραφία
Εκδότης Πατάκη
Συντάκτης-ρια Ελένη Γουρνέλου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Οι «Ποδολάτρες» του Σπύρου Μαντζαβίνου είναι ένα λοξό, ευρηματικό και παιγνιώδες πεζογράφημα για την εμμονή, τον πόθο, το φετίχ, ένας ύμνος στα γυναικεία πόδια αλλά, κυρίως, μια περιπέτεια ακρότητας αλλά και αγάπης. 

Μέχρι που μπορεί να μας φθάσει ο έρωτας για έναν άνθρωπο ή για ένα χαρακτηριστικό του; Τι είναι αυτό που μάς αιχμαλωτίζει, μάς ακινητοποιεί και μάς κινητοποιεί σ’ έναν άνθρωπο βγάζοντάς μας από την συνήθη οπτική να τον αναγνωρίζουμε ως ξεχωριστό (άνθρωπο) για εμάς; Πόσο αδιάκριτο, επίμονο ή διορατικό μπορεί να γίνει ένα βλέμμα όταν συναντιέται με αυτή την προσωπική ματιά με τον άλλον; Ποιος βλέπει πρώτος τον άλλον και γιατί; Οι μανιώδεις, λεπτομερείς περιγραφές των γυναικείων ποδιών και, δη των πατουσών που μάς περιγράφει κατά περίπτωση,  ο Σπύρος Μαντζαβίνος,  στο βιβλίο του επιχειρούν επίμονα να ξεθαμπώσουν την εικόνα μας από το καθαρό ‘αντικείμενο’ που είναι τα ξυπόλητα πόδια και να καλύψουν το κενό μιας κανονικής συνομιλίας που δεν πραγματώνεται, ιδιαίτερα στις μέρες μας. Μιλάμε μέσα από τα media ή τις πλατφόρμες γνωριμιών αλλά δεν συνομιλούμε στην πραγματική ζωή ως ζωντανά πλάσματα. 

Κι όμως! Τα πόδια για τον Μαντζαβίνο είναι ένας ‘κώδικας σημείων και κινήσεων’ που, ενώ επαναλαμβάνονται ακαταπαύστως και αενάως ως εμμονή όπως είναι εξάλλου όλες οι σωματικές κινήσεις σε βαθμό να μη τους δίνουμε καμία σημασία, στους «Ποδολάτρες» είναι αφορμή ποίησης, έρωτα, αναγέννησης, αναφοράς αλλά και σταδιακής μετατόπισης στο σημαινόμενο. Οι ξυπόλυτες γυναικείες πατούσες που περιφέρονται, σχεδόν εμμονικά,  μέσα στο βιβλίο του αναδύουν την αρμονία, το σχήμα και την αισθητική τους σε τέτοιο βαθμό που η μοναδικότητά τους συλλαμβάνει το βλέμμα του παρατηρητή απροετοίμαστο κι άρα αθώο, ωστόσο, ενεό και έρμαιο της μορφής και της χάρης τους. Και, τότε, ο παρατηρητής σκύβει στις γυναικείες πατούσες, τις προσκυνά και μέσα από το πενάκι του χαράκτη τις ζωγραφίζει ολόκληρες,  μαζί με το σώμα, το πρόσωπο, τα χέρια….τους δίνει τη θέση τους από την κορυφή μέχρι τα νύχια για να έλθει στη συνέχεια ο κινηματογραφιστής και να κάνει πλάνο τα βήματά τους, ο συγγραφέας να βρει τον λόγο, να φτιάξει  εξομολόγηση.  Ένας ταπεινός θνητός που, απλά, είδε και περιγράφει την ταπεινότητά τους.  

Χωρίς προκαταλήψεις που παραπέμπουν στο μεμπτό και το χυδαίο, το βιβλίο επιχειρεί να προσεγγίσει την ομορφιά δίνοντάς της σημασία και υπόσταση, Τίποτα να μη χαθεί απ’ όσα μεσολάβησαν ως ανάγλυφο από βήματα που πέρασαν και δεν θα ξαναγίνουν, βήματα που είναι ζωντανά, τώρα, ανάμεσά μας,  αλλά και βήματα που θάρθουν χωρίς εμάς.  Στην πραγματικότητα,  ο τίτλος του βιβλίου είναι μια αφορμή για ένα ταξίδι προς το μη ορατό, το έτρεπτον, το αυτώ καταληπτόν, το διηνεκές του έρωτα και της αναγνώρισης. 

Αυτά τα λίγα σαν εισαγωγή και αρκετά περισσότερα και πιο αποκαλυπτικά στο podcast που ακολουθεί.

ΠΟΔΟΛΑΤΡΕΣ του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΝΤΖΑΒΙΝΟΥ- Podcast με την Ανθρωπολόγο Ελένη Γουρνέλου