Βιβλίο Η οργή που ματώνει τη μέρα
Συγγραφέας Εύη Δουργούτη
Κατηγορία Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα
Εκδότης Εκδόσεις Έξη
Συντάκτης-ρια Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

"Ξύπνα!" Παρότρυνε νοερά τον εαυτό του τσιμπώντας όλο και πιο δυνατά το χέρι του.

Κατέβασε το βλέμμα του προς το σημείο που πονούσε έντονα από το τσίμπημα και μόνο τότε αντιλήφθηκε ότι ήταν λουσμένος στο αίμα. Γούρλωσε τα μάτια. 

Εκδίκηση. Δάγκωσε τα χείλη για να μην ουρλιάξει, τόσο δυνατά, μέχρι που η στυφή γεύση του δικού του αίματος πλημμύρισε το στόμα του.

Ξαφνικά επικράτησε μια αφύσικη ησυχία. Τότε αισθάνθηκε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν. Τα πόδια του δεν άντεχαν πια το βάρος του κορμιού του. Γονάτισε ξέπνοα και ξέσπασε σε ένα δυνατό, σπαρακτικό κλάμα, που έκανε τα πουλιά να πετάξουν μακριά.

Εκδίκηση.

Ένα τέτοιο ευφυές βιβλίο, με τέτοια πλοκή που σου κόβει την ανάσα, με τόσες ανατροπές, με τόσο μυστήριο που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μόνο η συγγραφέας Εύη Δουργούτη θα μπορούσε να είχε γράψει. Είναι φίλη μου και τη θαυμάζω και ως άνθρωπο και ως συγγραφέα. Έχει έναν ολόδικό της τρόπο να γράφει ιστορίες οι οποίες μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά. Γεγονότα που συνταράσσουν. Ήρωες που θαυμάζεις πολύ η που τους μισείς. Μυστικά καλά κρυμμένα και εκπλήξεις της μοίρας. «Η ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΜΑΤΩΝΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ» είναι ένα συγκλονιστικό βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Η συγγραφέας έδωσε τον καλύτερό της εαυτό και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Μη σας τρομάζει ο όγκος του βιβλίου (430 σελίδες) είναι τόσο καλό που η ανάγνωσή του κυλάει σαν το νερό. Διαβάστε το. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ορεινή Αρκαδία, Δεκέμβριος 1980.

«Σταματήστε! Σταματήστε σας λέω!» ακούστηκε μία φωνή γεμάτη πανικό. «Νομίζω πως είναι νεκρή…».

Για λίγα λεπτά η απόλυτη ησυχία βασίλεψε στο μικρό ξέφωτο, ενώ οι ένοχοι έστεκαν αμίλητοι, μην τολμώντας να στρέψουν το βλέμμα τους στην άτυχη κοπέλα που κείτονταν λίγο παραπέρα λιπόθυμη, γεμάτη λάσπες και μώλωπες.

«Ορκιστείτε όλοι πως κανείς δε θα μιλήσει. Θα ξεχάσουμε ό,τι έγινε σαν να μη συνέβη ποτέ».

Κάποιος, όμως, είχε ορκιστεί ότι δε θα ξεχάσει ποτέ. Τριάντα χρόνια μετά, θα παίξει με τον χρόνο σκαλίζοντας μυστικά που θάφτηκαν στο φως του φεγγαριού.

Ένα μυστήριο που εδώ και χρόνια αναζητά τη λύση του. Μία αποκάλυψη που αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιον πραγματικά έχει στο πλάι του…