Βιβλίο Το μένος
Συγγραφέας Alex Michaelides
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα
Εκδότης Διόπτρα
Συντάκτης-ρια Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Τα τελευταία χρόνια δηλώνω μεγάλος θαυμαστής του συγγραφέα. Είμαι ένας από τους πιο φανατικούς του αναγνώστες και πολύ θα ήθελα να του μοιάσω. Ωστόσο, θα προσπαθήσω να γίνω όσο πιο αντικειμενικός γίνεται.

Κάθε βιβλίο του διάσημου συγγραφέα είναι και μια τεράστια έκπληξη. Το πρώτο του βιβλίο «Η Σιωπηλή Ασθενής» το διάβασα απνευστί δύο φορές. Τόσο πολύ μου άρεσε. Και «Οι Κόρες» μου άρεσαν. Αλλά βιβλίο σαν «Το Μένος» δεν έχει ξαναγραφτεί και το λέω με το χέρι στο Ευαγγέλιο.

Καθώς το διάβαζα εκστασιασμένος, απορούσα, τι είχε μέσα στο μυαλό του ο συγγραφέας τις ώρες που το έγραφε. Αδυνατούσα να το αφήσω από τα χέρια μου γιατί με είχε φάει η περιέργεια. Αδημονούσα να μάθω τι θα συμβεί στη συνέχεια. Στην επόμενη σελίδα. Δεν ήταν και λίγα τα σημεία τα διάβαζα με κομμένη την ανάσα.

«Το Μένος» είναι ένα φανταστικό θρίλερ για αναγνώστες με απαιτήσεις. Για αναγνώστες που θέλουν κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Ναι, σας λέω την αλήθεια. Αυτό το βιβλίο σε κρατάει σε αγωνία και στο τέλος σε αφήνει άφωνο. Αναρωτήθηκα τελειώνοντάς το: Σοβαρά τώρα;

Δεν έχω σκοπό να σας αποκαλύψω τίποτα. Φυσικά και δε θα κάνω σπόιλερ. Στην ιστορία όλα φαινομενικά είναι καθώς πρέπει. Όμως σε αυτό το βιβλίο τα φαινόμενα απατούν. Ούτε που πάει το μυαλό σου ποιος μπορεί να είναι ο δολοφόνος.

Στα περισσότερα βιβλία του είδους που κυκλοφορούν οι συγγραφείς βιάζονται και δεν έχουν το ταλέντο να κάνουν τη μεγάλη ανατροπή. Στο συγκεκριμένο βιβλίο βγάζω το καπέλο στον συγγραφέα και του δίνω τα θερμά μου συγχαρητήρια.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι είναι ταλαντούχος και τα βιβλία του κάνουν πάταγο, είναι και ο τρόπος που δίνει την ιστορία στον αναγνώστη. Διαβάζοντας το βιβλίο και καθώς κυλούσε η ιστορία πίστευα ο ανόητος ότι ήξερα το τέλος. Πόσο έξω έπεσα δεν μπορείτε να φανταστείτε.

Η υπόθεση του βιβλίου είναι συγκλονιστική. Έχει απίστευτη πλοκή και οι χαρακτήρες παίζουν ο καθένας τον δικό του ξεχωριστό ρόλο. Μια παρέα φίλων, ένα νησί και ανάμεσά τους ένας δολοφόνος.

Χαίρομαι πραγματικά που ο Alex Michaelides κάνει διεθνή καριέρα. Χαίρομαι που τα βιβλία του γίνονται ανάρπαστα και μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες. Το αξίζει και με το παραπάνω. Έχει ξεπεράσει τα σύνορα. Έχει σπάσει όλα τα κοντέρ. Τα θρίλερ του - όσοι λάτρεις του είδους δεν τα έχετε διαβάσει – είναι καιρός να τα ξεκινήσετε. Θα τα λατρέψετε το μόνο σίγουρο.

«Το Μένος» είναι μια συνταρακτική ιστορία δοσμένη με έναν εντελώς αριστοτεχνικό τρόπο λες και ο συγγραφέας βάλθηκε να μας χαλάσει την ψυχική μας ηρεμία. Ή να χάσουμε ακόμα και τον ύπνο μας.

Διαβάστε το! Έχω τους λόγους μου…

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Το όνομά μου είναι Έλιοτ Τσέις και θα σας πω μια ιστορία που δεν μοιάζει με καμία άλλη.
Είναι μια ιστορία για έναν φόνο.
Ή ίσως αυτό δεν είναι εντελώς αλήθεια.
Γιατί ουσιαστικά είναι μια ιστορία για την αγάπη, έτσι δεν είναι;

Η Λάνα Φάραρ, πρώην σταρ του κινηματογράφου, προσκαλεί κάθε χρόνο τους πιο στενούς της φίλους να περάσουν τις διακοπές του Πάσχα στο ειδυλλιακό ιδιωτικό της νησί στην Ελλάδα.
Φέτος όμως η παρέα βρίσκεται παγιδευμένη στο νησί εξαιτίας του ανέμου, που οι ντόπιοι ονομάζουν «μένος».
Κι ενώ οι εφτά φίλοι περνούν τις μέρες τους διασκεδάζοντας, έρχεται μια νύχτα που καταλήγει στον θάνατο του ενός.
Μόνο ένας από τους υπόλοιπους έξι μπορεί να είναι ο υπαίτιος.
Τι κρύβεται πίσω από τις παλιές φιλίες; Τι κίνητρο μπορεί να είχε ο δράστης;
Ένα μυστήριο γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις, που καταλήγει σε μια αξέχαστη κορύφωση.
Μπορεί να νομίζετε ότι ξέρετε τι έχει συμβεί. Όμως κάνετε λάθος…

Ένα φανταστικό νέο θρίλερ από τον Alex Michaelides, τον διεθνή βραβευμένο συγγραφέα best sellers.

Ποτέ μην ξεκινάς ένα βιβλίο μιλώντας για τον καιρό.
Ποιος το είπε αυτό; Δεν θυμάμαι – μάλλον κάποιος διάσημος συγγραφέας.
Όποιος κι αν ήταν, δίκιο είχε.
Ο καιρός είναι βαρετός. Κανείς δεν θέλει να διαβάσει για τον καιρό, ειδικά στην Αγγλία, όπου κάνουμε τόσες συζητήσεις γι’ αυτόν. Οι άνθρωποι θέλουν να διαβάσουν για ανθρώπους – και γενικά, σύμφωνα με την εμπειρία μου, πηδάνε τις παραγράφους με τις περιγραφές.

Είναι καλή συμβουλή να αποφεύγεις να μιλάς για τον καιρό – και τώρα την αγνοώ υπ’ ευθύνη μου. Μια εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, ελπίζω. Μην ανησυχείτε, η ιστορία μου δεν λαμβάνει χώρα στην Αγγλία, επομένως δεν μιλάω για βροχή εδώ. Τραβάω μια κόκκινη γραμμή στη βροχή – κανένα απολύτως βιβλίο δεν πρέπει να ξεκινάει ποτέ με βροχή. Χωρίς καμία εξαίρεση.

Μιλάω για άνεμο. Για τον άνεμο που στροβιλίζεται στα ελληνικά νησιά. Τον άγριο, απρόβλεπτο ελληνικό άνεμο. Έναν άνεμο που σε τρελαίνει.

Ο άνεμος ήταν σφοδρός εκείνο το βράδυ – το βράδυ του φόνου. Ήταν δυνατός, μανιασμένος – έπεφτε με ορμή πάνω στα δέντρα, σάρωνε τα μονοπάτια, σφύριζε, μοιρολογούσε, άρπαζε όλους τους άλλους ήχους και το ’βαζε γρήγορα στα πόδια.