Βιβλίο Η κληρονομιά
Συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης
Κατηγορία Κοινωνικό Μυθιστόρημα
Εκδότης ΜΙΝΩΑΣ
Συντάκτης-ρια Αναστασία Δημακοπούλου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Η κληρονομιά, το νέο βιβλίο του δημοφιλούς συγγραφέα Σπύρου Πετρουλάκη φέρει, σε ένα καλαίσθητο εξώφυλλο, μία ζυγαριά από κλαδί αμπελιού, όχι για να αντισταθμίσει το βάρος υλικών αγαθών, αλλά για ν' αξιολογήσει το ηθικό βάρος προσωπικών  επιλογών του κεντρικού ήρωα και πώς αυτές οι επιλογές του συνάδουν με το κοινό καλό ή εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο το δικό του όφελος, αγνοώντας τις όποιες συνέπειες στο κοινωνικό σύνολο.

Τι όμως προσδιορίζει και διαφοροποιεί το σωστό από το λάθος; Πώς πρέπει να ενεργούμε και ποιες είναι οι ευθύνες απέναντι στους συνανθρώπους μας; Ποιες είναι εκείνες οι αξίες σύμφωνα με τις οποίες μπορούμε να διάγουμε τη ζωή μας;

Θεμελιώδεις ηθικές ερωτήσεις που απασχόλησαν δεκάδες στοχαστές στο πέρασμα των αιώνων και που ο συγγραφέας μας καλεί να απαντήσουμε, δοκιμάζοντας την ηθική και την ανθρωπιά μας.

Δεν είναι μόνο οι ηθικές προκλήσεις απέναντι στον αναγνώστη, -ένα από τα βασικά ζητούμενα του βιβλίου-, αλλά παράλληλα, πραγματοποιείται και ένα ενδιαφέρον ταξίδι στον χρόνο, σε μια κομβική εποχή για την παραγωγή της σταφίδας, όπου κλιμακώνεται η σταφιδική εξέγερση του 1935, με τ΄ αγροτικά συλλαλητήρια εκείνης της χρονιάς, τις υποσχέσεις τις κυβέρνησης προς στους σταφιδοπαραγωγούς και τα αιματηρά γεγονότα του Αιγίου στο 1934, να βρίσκονται στο επίκεντρο των εξελίξεων.

Με φόντο λοιπόν την παραπάνω εποχή, ο Σπύρος ξετυλίγει αριστοτεχνικά το κουβάρι μιας αφήγησης που λαμβάνει χώρα εναλλακτικά, σε δύο χρονικές περιόδους, φθάνοντας μέχρι το σήμερα, όπου εξελίσσεται ένα συγκλονιστικό δικαστικό δράμα κλιμακούμενης σύγκρουσης συναισθημάτων, τόσο του κοινού που απαρτίζει τη δικαστική αίθουσα όσο και του αναγνώστη, ο οποίος βλέπει μπροστά στα μάτια του να ξεδιπλώνεται κομμάτι-κομμάτι μία συγκλονιστική ιστορία, όπου η λογική αντιπαλεύεται την καρδιά και ο θεατής-αναγνώστης καλείται να διαλέξει στρατόπεδο. 

1935 Πύλος Μεσσηνίας

Ενώ οι συγκρούσεις μεταξύ σταφιδοπαραγωγών και αστικού κράτους είναι σε εξέλιξη παίρνοντας επικίνδυνη τροπή, ο ήρωάς μας ο Γιωργής προκειμένου να μην πέσει στα χέρια της αστυνομίας, κατατρεγμένος και εξουθενωμένος σωματικά και ψυχικά βρίσκει καταφύγιο κάπου κοντά, στο μικρό λιμανάκι του Αγ. Σώστη απέναντι από την Κυπαρισσία. Εκεί, μπαίνει στη δούλεψη του σκληρού και αμείλικτου θείου του, του Μεταξόγιαννη, που διαφεντεύει ατελείωτα χωράφια με αμπελώνες έχοντας στη δούλεψή του στρατιές εργατών. Ωστόσο, και από αυτήν την περιοχή θα φύγει μετά από δύο μήνες.

Η οργή και το μένος του αντιπάλου του είναι τόσο ισχυρή που θα μετουσιωθεί σε «ανάθεμα» και κατάρα, θα κληρονομηθεί από γενιά σε γενιά, ανείπωτη και αβάσταχτη «…σαν βαρίδι που δεν μπορείς να το αφήσεις κάπου να ξαποστάσεις, να πάρεις μια ανάσα» γιατί η κατάρα αυτής της κληρονομιάς είναι «γαντζωμένη στη σάρκα σου ν' απομυζεί σαν παράσιτο κάθε ικμάδα από τη ζωή σου, κάθε χαρά και πόθο».

Στη σύγχρονη εποχή τώρα, ο αναγνώστης καθηλωμένος από το βάρος των αποκαλύψεων και των νέων δεδομένων που βγαίνουν στο προσκήνιο, βιώνει με μεγάλη ένταση ένα δικαστικό θρίλερ, παίρνοντας το μέρος του κατηγορούμενου μεγαλοδικηγόρου Πάρη ή των δικαστών (;;;) και ο ίδιος αδυνατεί να διαλέξει, καθώς μαίνεται μία μάχη ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, στο καλό και στο μη καλό, στο σωστό και στο λάθος, το ηθικό και το ανήθικο. Και όταν η απόφαση αυτή αφορά το παιδί σου ή ένα πολύ αγαπημένο σου πρόσωπο, ποια είναι τα μέτρα και τα σταθμά εκείνα που θα ζυγιάσουν τις επιλογές σου και την προσωπική σου θέση; Μαζί με το ακροατήριο, ο αναγνώστης βιώνει ένα δίλημμα χωρίς όρια, συμπάσχει και συμπονά τον Πάρη, κατανοεί τις προθέσεις του, γιατί πάνω απ' όλους και απ' όλα βρίσκεται η αγάπη για το παιδί του και αυτό είναι απαραβίαστο.

Η διεισδυτική πένα του Σπύρου ψυχογραφεί τη συναισθηματική κατάσταση του Πάρη, ο οποίος βυθίζεται σε μία άβυσσο τιμωρίας που κάποιοι άλλοι του επέβαλλαν, αναζητά απεγνωσμένα μία σανίδα σωτηρίας, μία απέλπιδα λύση, κάποιον που θα του δώσει «ένα χέρι βοηθείας» για να καταφέρει ν΄ απελευθερωθεί από τα δεσμά του παρελθόντος.

«Θέλω να σώσω το παιδί μου… θα το κάνω με κάθε τρόπο, θα φέρω τον κόσμο ανάποδα, γαμώ την κατάρα μου… Πόσα χρόνια κρατάνε αυτές οι κατάρες, πόσα χρόνια βαστάει αυτή η κληρονομιά; Ανάθεμα σε αυτούς που την έφεραν πάνω τους και την έριξαν στις πλάτες μας! Ανάθεμα!»

«…μέσα μου μαινόταν ένας πόλεμος, κυρία εισαγγελέα. Αδυσώπητες μάχες συναισθημάτων, που καταργούσαν τη λογική, τους κανόνες, τα όρια».

Είναι τόσο δυνατά τα συναισθήματα που μεταφέρει ο Σπύρος στο χαρτί, με τον δικό του μοναδικό τρόπο που κάνουν τον αναγνώστη να ταυτιστεί με τον ήρωα, να συναισθανθεί την οδύνη και τη συντριβή του, την ηχηρή αγωνία του για τη ζωή του παιδιού του, το αίσθημα ματαίωσης που τον κατακλύζει.

Ποιος μπορεί να τα βάλει με το ανάθεμα και να ξορκίσει την κατάρα;

Με την έντονη αγανάκτηση που βιώνει ο κάθε ένας από μας, ώστε να φτάσει στο σημείο να εξαπολύσει κατάρες που κληροδοτούνται από γενιά σε γενιά, κάτι σαν τις γενετήσιες ασθένειες που είναι καταγεγραμμένες σε κάθε οικογενειακό ιστορικό.

Μόνο που εδώ  ο συγγραφέας κάνει λόγο για μία «κληρονομιά θανάτου, …που ξεκληρίζει τις γυναίκες τις οικογένειάς του, χρόνια τώρα».

Άλλο ένα ξεχωριστό βιβλίο από τον κ. Πετρουλάκη, καθαρά ανθρωποκεντρικό όπως όλα τα βιβλία του, με βαθιά σκιαγραφημένους χαρακτήρες, περνάει ηθικά και κοινωνικά μηνύματα, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με ηθικά διλήμματα που γεννιούνται μέσα μας, όταν πρέπει να πάρουμε αποφάσεις ζωής, ενώ ο οικείος και ζωντανός λόγος του εξάπτει τον συναισθηματικό κόσμο του αναγνώστη.

Είναι εφικτό ένας άνθρωπος, ενώ ακολουθεί τους νόμους και τις δημοκρατικές διαδικασίες, οι πράξεις του να επιβεβαιώνουν το αντίθετο, δηλαδή, ότι πρεσβεύει την αδικία και την παρανομία;

Έχοντας διαβάσει και μελετήσει όλα τα βιβλία του συγγραφέα και ακολουθώντας τη συγγραφική του διαδρομή έως τώρα, θα ήθελα να επισημάνω το εξής χαρακτηριστικό: κάθε βιβλίο του είναι ένα διαφορετικό ταξίδι, καθώς καλύπτει μία ευρεία γκάμα θεμάτων και δεν επαναλαμβάνεται. Η γραφή του, πιο μεστή και ώριμη από ποτέ, εξελίσσεται διαρκώς, διότι γράφει πάντα με τον ίδιο ενθουσιασμό! Μέσα από τις αφηγήσεις των ιστοριών του εγείρει προβληματισμούς με σημαίνουσες αναφορές σε μείζονα θέματα, που πυροδοτούν στον αναγνώστη μία παλέτα συναισθημάτων.

Τελειώνοντας την ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ, ο αναγνώστης θα βρεθεί σε ένα τεράστιο δίλημμα, σε μία πολύ δύσκολη επιλογή, στη διαδικασία να επιλέξει κάτι, θυσιάζοντας κάτι άλλο. Επιλογές πολύ «επώδυνες» θα τις χαρακτήριζα, που φανερώνουν την πραγματική ηθική του «φύση» και προσδιορίζουν το αδιάβλητο του χαρακτήρα του!