Βιβλίο Αγία οικογένεια
Συγγραφέας Αντώνης Χαριστός
Κατηγορία Κοινωνικό Μυθιστόρημα
Εκδότης Γράφημα
Συντάκτης-ρια Λεύκη Σαραντινού

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ο πάντοτε ειρωνικός και καυστικός ρηξικέλευθος λογοτέχνης Αντώνης Χαριστός καταθέτει στον λογοτεχνικό στίβο ένα ακόμη μυθιστόρημα με τίτλο "Αγία Οικογένεια".

Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο στιγματίζει για άλλη μία φορά τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα και αγγίζει θέματα ευαίσθητα όπως εκείνο της άμβλωσης, καθώς και της παιδεραστίας και της σεξουαλικής κακοποίησης στον χώρο της καθολικής εκκλησίας. Επιπροσθέτως στο συγκεκριμένο πόνημα ο Χαριστός εντρυφά ενδελεχώς στην ψυχολογία εκείνου που βίωσε την κακοποίηση ως παιδί και την επαναλαμβάνει σε άλλους αποδέκτες μετά την ενηλικίωσή του. Παράλληλα δεν διστάζει να περιγράψει με ωμό και σκαιό τρόπο σκηνές σεξουαλικής κακοποίησης, ενδεδυμένες όμως με τον μανδύα μιας άρτιας και καλοδουλεμένης γλώσσας.

Κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου του είναι ο Alfred Johansson, ένας διακεκριμένος παιδίατρος που ζει στη Σουηδία του 1970. Η χώρα ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στα ξεσπάσματα του φεμινιστικού κινήματος και στις συντηρητικές και φαλλοκρατικές δυνάμεις της Εκκλησίας διχάζοντας επικίνδυνα τον λαό.

O Alfred Johansson-αναφέρεται πάντοτε στο κείμενο με το όνομα και το επίθετό του μαζί- είναι ένας βαθιά συντηρητικός άνθρωπος που έχει εμμονή με τα Θεία και προσπαθεί να βάλει σε τάξη τον διαταραγμένο ψυχισμό του. Αιτία για την, συχνότατα, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του είναι η σκληρή σεξουαλική κακοποίηση που δέχτηκε μικρός στα χέρια κάποιων υποτιθέμενων "άγιων" εκπροσώπων και υψηλά ιστάμενων της Εκκλησίας. Ο Alfred Johansson προσπαθεί απεγνωσμένα να δημιουργήσει το πρότυπο της "Αγίας Οικογένειας", η οποία εμφανίζει θεάρεστο έργο προς τα έξω, κρύβει όμως πολλές φορές αρκετά ένοχα και ανομολόγητα μυστικά.

Ο Alfred Johansson θα λάβει μέρος στην εκστρατεία του συντηρητικού χριστιανικού κόμματος της Σουηδίας για τον περιορισμό και τον έλεγχο των αμβλώσεων. Θα επισκεφθεί την Πολωνία και το στρατόπεδο του Άουσβιτς και θα προσπαθήσει να ανακαλύψει και να γνωρίσει εκ νέου τον εαυτό του. Κατά πόσον όμως είναι κάτι τέτοιο δυνατόν; Μπορεί να αποβάλει από μέσα του τα βίαια και εξουσιαστικά πρότυπα με τα οποία έχει γαλουχηθεί; Ποια είναι, εν τέλει, η ηθική που επιθυμεί και που  ίδιος πρεσβεύει; Θα μπορέσει να ξεπεράσει τα τραύματα που βασανίζουν μέρα και νύχτα την ψυχή του μέσω επώδυνων και διαρκώς επαναλαμβανόμενων αναμνήσεων;

Το βιβλίο εστιάζει στον διαταραγμένο ψυχισμό του πρωταγωνιστή και περιέχει ωμές περιγραφές  αρκετά βίαιων -και αηδιαστικών πολλές φορές- σεξουαλικών σκηνών. Ο Χαριστός όμως ξέρει πολύ καλά τον λόγο για τον οποίο επιμένει σε αυτό. Είναι αυτονόητο πως δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να δημιουργήσει και την υπόνοια μόνο κάποιας πορνογραφίας. Αντίθετα, προβαίνει στις περιγραφές αυτές διότι ξέρει πολύ καλά πως μονάχα κατ' αυτόν τον τρόπο ο αναγνώστης θα μπορέσει να συμμεριστεί την απέχθεια που ο ίδιος νιώθει για όσους επιδίδονται σε τέτοιες αισχρότητες.

Σε αυτές τις σεξουαλικές σκηνές που αποδίδονται ρεαλιστικότατα, δεν υπάρχει τίποτε το ελκυστικό, εξόν από την ίδια τη γλώσσα. Και αυτό είναι και το παράδοξο και συνάμα το γοητευτικό στοιχείο του βιβλίου: η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Χαριστός προκειμένου να περιγράψει όλα αυτά τα ακατανόμαστα δεν θα μπορούσε να είναι ωραιότερη και πιο καλοδουλεμένη. Η χρήση επιθέτων, εικόνων και μεταφορών οργιάζει αποκαλύπτοντας τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας σε όλο της το μεγαλείο. Ο ωμός αυτός ψυχολογικός ρεαλισμός χρησιμοποιεί πολλές φορές την εγκιβωτισμένη αφήγηση, την αλληγορία, την αναδρομή στο παρελθόν, τον μονόλογο αλλά και τον διάλογο προκειμένου να πετύχει τον στόχο του.

Παραπλεύρως, μέσα στον κεντρικό αφηγηματικό άξονα, θίγονται θέματα εξαιρετικά σημαντικά, όπως εκείνο των αμβλώσεων, το εμπόριο ορφανών, η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, τόσο στον χώρο της Καθολικής εκκλησίας όσο και στα ορφανοτροφεία και την οικογένεια, η ομοφυλοφιλία, η αιμομιξία, η υποκριτική θεοσέβεια ορισμένων ανθρώπων, η επέλαση του συντηρητισμού στη σύγχρονη εποχή, η θέση των γυναικών, η βία μέσα στην οικογένεια και η φαλλοκρατία, η αυταρχικότητα των κυβερνήσεων και η ελευθερία του λόγου και των ατομικών πράξεων.

Εν κατακλείδι, η "Αγία Οικογένεια" είναι ένα απολαυστικότατο από λογοτεχνικής πλευράς και καυστικότατο ανάγνωσμα, το οποίο, προορίζεται να ταράξει τα νερά της ελληνικής λογοτεχνίας από πολλές απόψεις: εκείνη της καλοδουλεμένης και στυλιζαρισμένης γλώσσας του,  εκείνη της δομής και του συνδυασμού των αφηγηματικών τεχνικών, εκείνη των ζητημάτων τα οποία θίγει με σκαιότατο, πολλές φορές, τρόπο, αλλά και εκείνη των σκληρών και δίχως ίχνος αιδούς ωμά ρεαλιστικών περιγραφών του.