Βιβλίο Το απωθημένο φυγείν αδύνατον
Συγγραφέας Μαρία Παναγοπούλου
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Ψυχογιός
Συντάκτης-ρια Αναστασία Δημακοπούλου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Μετά το «απωθημένο» για πολλούς, η πενθερά, η Μαρία Παναγοπούλου επανέρχεται με το νέο της πόνημα, Το απωθημένο φυγειν αδύνατον, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Ένα βιβλίο βγαλμένο από την ίδια τη ζωή, μία αληθινή ανθρώπινη ιστορία- από αυτές που αγαπάω να διαβάζω!

Τα «κατακάθια» της ζωής μας, τα επονομαζόμενα απωθημένα, εμποδίζουν τον ορθό τρόπο σκέψης, την συναισθηματική ωριμότητα, βάζουν τρικλοποδιά στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Είναι τα «μαύρα αγκάθια», που άφησαν ανεπούλωτες πληγές, τύψεις και αναπάντητα γιατί. Σαν στοιχειά στέκονται πάνω από τα όνειρά μας, τις αποφάσεις μας, έχουν μία μυστήρια επιρροή, φυλακίζοντάς μας σ' ένα αέναο κύκλο, χωρίς αρχή και τέλος, έναν κύκλο που δεν κλείνει ποτέ.

Και η αλήθεια είναι ότι σε ανύποπτο χρόνο, σε μία απρόσμενη στιγμή της ζωής μας, όταν δοθεί το κίνητρο και το ποτάμι των ανεκπλήρωτων επιθυμιών παραφουσκώσει, δεν αργεί να ξεσπάσει αυτός ο χείμαρρος της οργής και της πικρίας, που φωλιάζει στο ασυνείδητο για να παρασύρει ό,τι δημιούργησες και συ, να παλεύεις σε μία αρένα χωρίς νικητή.

Το απωθημένο φυγειν αδύνατον, είναι μία δυνατή και απίστευτα ανατρεπτική ιστορία, από εκείνες που λες, «πόσες υπερβολές γράφει πια η συγγραφέας…», κι όμως, η σύγχρονη πραγματικότητα μας αποδεικνύει καθημερινά ότι τα καλύτερα σενάρια τα πλάθει η ίδια η ζωή και η Μαρία Παναγοπούλου έρχεται να το επισφραγίσει με αυτή τη συγκλονιστική ιστορία!

Όταν ο Ανάργυρος, γόνος επιφανούς οικογένειας στη Σαντορίνη, στον τομέα των τουριστικών επιχειρήσεων, αποφασίζει να παντρευτεί την Άννα, διοικητική υπάλληλος στο υπερπολυτελές ξενοδοχείο του, η αδελφή του, η Καλλίστη παρεμβαίνει με μία προκλητική ενέργεια, με σκοπό να τινάξει τον γάμο του αδελφού της στον αέρα τρέποντας τη νύφη σε φυγή. Μία τυχαία συνάντησή τους είκοσι χρόνια αργότερα, αναπόφευκτα θα τους οδηγήσει στον εξωτικό Μαυρίκιο. «Φουσκωμένο κύμα τα απωθημένα, υψώθηκαν μπροστά του και τον παρέσυραν εδώ, στον εξωτικό Μαυρίκιο, μαζί της» Άραγε θα καταφέρουν να δραπετεύσουν για λίγο από την πεζή ζωή τους και να πάρουν μια γεύση από τη ζωή που δεν έζησαν ή θα ζήσουν «την πιο σκοτεινή νύχτα της ζωής τους», παίρνοντας μέρος σε ένα μαραθώνιο συγκλονιστικών αποκαλύψεων που ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα τους;

Η ψυχολογική εμβάθυνση που κάνει η συγγραφέας στους χαρακτήρες είναι κοφτερή και ολοκληρωτική. Τους ξεγυμνώνει από τα πάθη και τα συναισθήματά τους, φέρνοντάς τους στην αντίπερα όχθη για ν' αντικρίσουν κατάματα ό,τι τους τρώει τα σωθικά. Φωτίζει κρυφές αλήθειες, εμμονές και ενοχικές σκέψεις που καθόριζαν τη ζωή τους για τις στιγμές που δεν έζησαν, για τις αποφάσεις που δεν πήραν.

Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου δε ζουν στο τώρα. Είναι αλυσοδεμένοι με ανεκπλήρωτες επιθυμίες του παρελθόντος. Με όλα τα «αν» που δεν πραγματοποιήθηκαν, αλλά εγκλωβίστηκαν σε ανύποπτο χρόνο στη σφαίρα του υποσυνείδητου.

Πώς μπορείς να σβήσεις μία σπίθα που σιγοκαίει ασταμάτητα και την πιο ακατάλληλη στιγμή θεριεύει; Τι γίνεται λοιπόν σε αυτήν την περίπτωση; Γίνεσαι άραγε συνένοχος στο έγκλημα; Συναινείς σε σχέδια άνευ λογικής;

Οι ήρωές μας θα εμπλακούν σε ένα γαϊτανάκι αποκαλύψεων, που θα τους παρασύρει σε βεβιασμένες αποφάσεις. Έχουν συνείδηση για όλα αυτά που κουβαλούν στην πλάτη τους και η συγγραφέας με ζωντανές στιχομυθίες, με συνοπτικούς και ουσιαστικούς διαλόγους, τους παρέχει την ευχέρεια να σκεφτούν το επόμενο βήμα, αν πραγματικά σκοπεύουν να βγουν από αυτόν τον ατέρμονο και καταπιεστικό κύκλο των απωθημένων ή να μείνουν εγκλωβισμένοι σε αυτόν, ενώ συγχρόνως προετοιμάζει τον αναγνώστη για τις συγκρούσεις που έπονται.

Η Μαρία Παναγοπούλου σε όλα της τα βιβλία δε χρησιμοποιεί περίτεχνο λόγο για να πείσει για την αληθοφάνεια των γεγονότων. Η στρωτή της γραφή και ο γλαφυρός της λόγος αφήνουν τις δραματικές εξελίξεις να μιλήσουν από μόνες τους και το καταφέρνει πολύ καλά, αφού κλείνοντας Το απωθημένο φυγειν αδύνατον, μόνο προβληματισμούς και γόνιμες σκέψεις σου αφήνει.

Απωθημένα, μια λέξη γεμάτη κρυμμένο πόνο και αναπάντητα γιατί, κάπου καλά φυλαγμένα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, υπνωτισμένα σ' ένα βαθύ λήθαργο. Συμπορευόμαστε μαζί τους, δε θέλουμε να τ' αποχωριστούμε, αλλά και δεν τολμούμε να τα ζήσουμε και ας μας τρώνε τα σωθικά.

Συνεπώς, όσο ευτυχισμένος και πλούσιος είναι ένας άνθρωπος, πάντα θα ελλοχεύει μέσα του το ανικανοποίητο για όσα δεν τόλμησε να νιώσει, για όσα δε ρίσκαρε να ζήσει…