Βιβλίο Δέκατος χρόνος
Συγγραφέας Καρολίνα Μέρμηγκα
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Αλεξάνδρεια
Συντάκτης-ρια Λεύκη Σαραντινού

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Η Καρολίνα Μέρμηγκα είναι η συγγραφέας που κατορθώνει να συνδυάζει πάντα με τον καλύτερο τρόπο την ιστορική αφήγηση και τεκμηρίωση με την κατεξοχήν λογοτεχνική γραφή. Το νέο της βιβλίο "Δέκατος χρόνος" το πετυχαίνει αυτό και πάλι, υιοθετώντας ένα πολύ ιδιότυπο στυλ αφήγησης.

Ηρωίδα είναι η Βρισηίδα, η γνωστή σκλάβα του περίφημου Αχιλλέα. Μονάχη της σε μια ακτή κοντά στην Τροία, κατά τον δέκατο χρόνο του τρωικού πολέμου, ο οποίος έχει πλέον τελειώσει, συνομιλεί με τη Μούσα, τη θυγατέρα του Απόλλωνα, και της αφηγείται την πιο διάσημη ιστορία του κόσμου, εκείνη του Τρωικού Πολέμου, ιδωμένη από τη δική της οπτική. 

Και, πράγματι, παρασυρόμενη από έναν χείμαρρο συναισθημάτων, η Βρισηίδα θα μιλήσει για όλα. Για τον αγαπημένο της Αχιλλέα, τον άντρα που αγάπησε και τη γνωριμία του μαζί του μετά από τη λεηλασία της Λυρνησσού της Μικράς Ασίας. Για τον φίλο του τον Πάτροκλο, τον δικό του παντοτινό αγαπημένο.  Για την Ωραία Ελένη, την αιτία του Τρωικού Πολέμου. Για την  Πενθεσίλεια, τη θρυλική βασίλισσα των Αμαζόνων που σκότωσε ο Αχιλλέας. Για τη Χρυηίδα, τη σκλάβα του Αγαμέμνονα. Ακόμα και για τα αθάνατα άλογα του Αχιλλέα, τον Ξάνθο και τον Βάλιο.

Αφετηρία για την εκ βαθέων εξομολόγηση της Βρισηίδας είναι η Μούσα. Αφορμή για όλα όσα αφηγείται-μα και για το ίδιο το έπος της Ιλιάδας-η μήνις, ο θυμός. Ο θυμός όχι μόνο του Αχιλλέα, μα και των Θεών, εκείνων των μνησίκακων υπερφυσικών όντων που δεν άφηναν σε ησυχία τους Έλληνες και ανακατεύονταν διαρκώς στις δικές τους έριδες. Κι αν ο θυμός της Άρτεμης εμποδίζει αρχικά την έναρξη της Τρωικής Εκστρατείας, ο θυμός του Αχιλλέα θα είναι εκείνος ο οποίος θα τελματώσει τελικά τον πόλεμο. Άραγε την αγαπούσε τόσο πολύ ο Αχιλλέας τη Βρισηίδα, γι' αυτό και θύμωσε τόσο όταν του την άρπαξε ο Αγαμέμνονας μέσα από τα χέρια του; Ή ήταν απλά ζήτημα εγωισμού για εκείνον;

Η ίδια πάντως, όπως μας εξομολογείται εδώ, αγάπησε βαθιά τον ημίθεο ήρωα. Γνωρίζει πολύ καλά τη μοίρα της, τη μοίρα πολλών γυναικών εκείνης της εποχής, και την έχει αποδεχτεί: διότι η Βρισηίδα δεν ήταν παρά ένα λάφυρο, ένα γέρας. Και τα δικά της τα συναισθήματα δεν τα υπολόγισε ποτέ κανείς.

Συχνά τελευταία στην ελληνική λογοτεχνική παραγωγή συναντούμε μυθολογικά θέματα που επανέρχονται και εντάσσονται αρμονικά στο σώμα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Όλες αυτές οι εξομολογήσεις έχουν κάτι κοινό: δίνουν βάση στα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, αυτών που αποσιώπησαν οι πηγές, παρέχοντας έτσι την καλύτερη αφορμή για μία μεστή, γεμάτη συναισθηματισμούς, λογοτεχνική δημιουργία.

Ό,τι  κάνει, όμως, το συγκεκριμένο βιβλίο να ξεχωρίζει είναι, αναντίρρητα, η πρωτότυπη αφηγηματική ιδέα της συγγραφέως να δομήσει ολόκληρο το κείμενό της στον φανταστικό διάλογο μεταξύ της Μούσας, η οποία παρατηρεί και ακούσει προσεκτικά, άλλοτε επικροτώντας και άλλοτε καταδικάζοντας τα λεγόμενα της συνομιλήτριάς της, και της σκλάβας του Αχιλλέα, η οποία αποκαλύπτει εξολοκλήρου τον βαθύτερο ψυχικό της κόσμο στη Μούσα. 

Η δομή του έργου σε ό,τι αφορά τη χρήση της γλώσσας με την προοικονομία, τα αποφθέγματα σχετικά με τη ζωή, τη  μοιρολατρία και την έντονη περιγραφικότητα, θυμίζει γλώσσα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, από τις οποίες η συγγραφέας άντλησε εμφανώς υλικό. Σε αυτήν παρεμβάλλεται ενδιάμεσα ο χορός, τον οποίον αποτελούν εδώ τα τζιτζίκια και ο άνεμος.

Η Μέρμηγκα θα λέγαμε ότι προχωρά τον γνωστό μύθο που ενέπνευσε πάμπολλους συγγραφείς στο διάβα των αιώνων πολλά βήματα παρακάτω, συμπληρώνοντας με την ιδιότυπη αφήγησή της τα κομμάτια του "παζλ" που λείπουν. Μία ιδιαίτερη λογοτεχνική προσέγγιση ενός πασίγνωστου μυθολογικού θέματος, η οποία διατηρεί μέτρο και ρυθμό στη γοητευτική του ανάγνωση, τον κερδίζει και αξίζει να διαβαστεί.