Βιβλίο Η δίκη που άλλαξε τον κόσμο
Συγγραφέας Στέφανος Δάνδολος
Κατηγορία Ιστορικό μυθιστόρημα
Εκδότης Ψυχογιός
Συντάκτης-ρια Αναστασία Δημακοπούλου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ένα επιβλητικό εξώφυλλο, που διεγείρει αισθήματα δέους, υπέρτατου σεβασμού, συγκίνησης και βαθιάς κατάνυξης, αναμειγμένα με τον φόβο και την αγωνία για το δράμα που εκτυλίσσεται στις σελίδες του νέου βιβλίου του Στέφανου Δάνδολου, Η ΔΙΚΗ ΠΟΥ ΆΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Το ιερό καρφί της Σταύρωσης του Ιησού στον Τίμιο Σταυρό, που απεικονίζεται στο εξώφυλλο του βιβλίου, από την πρώτη στιγμή που το αντίκρισα, ένιωσα, σαν κάτι να πλακώνει το στήθος μου, ήθελα να ουρλιάξω, ν' απαλλαγώ απ' όλες εκείνες τις στιγμές που αισθάνθηκα να μου κλέβουν την ελευθερία μου, για όλες εκείνες τις στιγμές που ένιωσα υποδουλωμένη στα «θέλω» και τα χτυπήματα των άλλων, ένιωσα να θέλω «ν' ακουστώ», να μιλήσω για όλα εκείνα τα ανθρώπινα πάθη, που ιδιαίτερα σήμερα, αλλοτριώνουν τον άνθρωπο, έχοντας πάρει τα ηνία της ζωής του και τον καθιστούν όμηρο, όλων αυτών των επιτηδείων που αρέσκονται να χειραφετούν και να εποφθαλμιούν τη ζωή των άλλων!

Ο Στέφανος Δάνδολος με τη βαθυστόχαστη και χειμαρρώδη γραφή του, επανέρχεται με ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αναπαριστώντας με αισθαντικότητα την τοιχογραφία μιας εποχής, όπου, ο Ιησούς Χριστός έδρασε, κηρύττοντας  τον λόγο του σε περιοχές, όπως η Ιουδαία και η Παλαιστίνη, υπό την απόλυτη κυριαρχία του Ρωμαϊκού καθεστώτος, όπου ο σκοταδισμός και ο υπέρτατος έλεγχος σε θρησκευτικό κυρίως επίπεδο, είχε τον πρώτο λόγο.

Η ΔΙΚΗ ΠΟΥ ΆΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, μας μεταφέρει νοερά αιώνες πίσω, στις τελευταίες ώρες της αποκορύφωσης του Θείου Δράματος, που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας και σφράγισαν την πορεία -όπως θα δούμε να ξετυλίγεται στις σελίδες του βιβλίου- των τραγικών προσώπων που ενεπλάκησαν.

Οι μαρτυρίες μηδαμινές, ωστόσο ο κ. Δάνδολος, ορμώμενος από μία σημαντική μαρτυρία, που ποτέ όμως δεν επαληθεύτηκε, εμπνεύστηκε το  σπουδαίο αυτό βιβλίο, αφού πρώτα ανέτρεξε σε πηγές και μελέτες πάνω στο θέμα, για να προβεί σε μια ζωντανή αφήγηση, καταγράφοντας με γλαφυρότητα από τη μια, τη λιτή και ταπεινή ζωή των Ιουδαίων, με βαθύ το θρησκευτικό αίσθημα και από την άλλη, τον ζόφο που σκορπούσε η κυριαρχία των τοπικών ηγεμόνων υπό τη διοίκηση και τις εντολές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Συνυφαίνοντας πραγματικότητα και μυθοπλασία και κατέχοντας μία εξαιρετική παρακαταθήκη πληροφοριών, ο Στέφανος Δάνδολος, εξιστορεί την ωραιότερη ιστορία του κόσμου, την ιστορία όπως εμείς γνωρίζουμε, την απόφαση για τη Σταύρωση του Χριστού, τις τελευταίες του ώρες, προτού ανέβει τον Γολγοθά του.

Φυσικά και πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλος του Πόντιου Πιλάτου ο οποίος ως Επίτροπος της Ιουδαίας, παρακινούμενος από το εξοργισμένο πλήθος των Ιουδαίων, αλλά και από τους ανθρώπους που θεωρείτο ότι εκπροσωπούσαν τον Θεό, συγκατανεύει στη Σταύρωση. Αν και δείχνει ότι έχει πειστεί για την αθωότητα του Ιησού.«...εγώ δεν έβλεπα παρά έναν άνθρωπο που ατένιζε τον κόσμο λυπημένος, που στο βλέμμα του δεν υπήρχε ίχνος μομφής, που ακόμα και μένα με κοιτούσε με τρυφερότητα, σα να ήξερε τα αδιέξοδά μου, σα να τα καταλάβαινε και να με συγχωρούσε», οδηγείται στην καταδικαστική απόφαση, υποχρεωμένος να υποκύψει στην πίεση που ασκούν οι αρχιερείς.

Το μόνο για το οποίο ένιωθε σίγουρος, ήταν ότι η αξιοπρέπεια και η ευγένεια που απέπνεε εκείνη η μορφή τον άγγιζαν στα τρίσβαθα της ψυχής του. Και τον έκαναν να αισθάνεται γελοίος και αξιολύπητος όντας με το μέρος των αρχιερέων.

Ο συγγραφέας εδώ, κάνει αναφορά σε μία σπουδαία γυναικεία προσωπικότητα, την Κλαυδία Πρόκλα, μία πραγματική γυναικεία φιγούρα που, ωστόσο η δράση της αποσιωπάται και δε γίνεται καμία αναφορά σε αυτή στα θρησκευτικά βιβλία, η οποία υπήρξε σύζυγος του και φαίνεται να διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη Δίκη του Χριστού.

Μία γυναίκα δυναμική, με βαθιά ενσυναίσθηση και ευσπλαχνία για το πλησίον της, με ανεπτυγμένο το χριστιανικό φρόνημα, βαθύτατα ερωτευμένη με τον Πιλάτο, είχε τη γενναιότητα να παρέμβει και να σηκώσει ανάστημα την ώρα της Δίκης, στο Πραιτώριο της Ιερουσαλήμ. Προσπάθησε με πείσμα και θέληση να μεταδώσει στον σύζυγό της το μήνυμά της, προκειμένου να προλάβει το επερχόμενο κακό. Ωστόσο, αυτό δεν έφτασε στην ώρα του. Η καταδικαστική απόφαση ήταν πλέον γεγονός. Ο Πόντιος Πιλάτος «νίπτει τας χείρας του» και συγκατανεύει στη Σταύρωση.

Η απόφαση αυτή, εκτός του ότι πόνεσε πολύ την Κλαυδία Πρόκλα, υπήρξε ο καταλύτης για ρωγμή στη σχέση τους και η απαρχή μιας σειράς από ανεπούλωτες πληγές. Η μοίρα στάθηκε πολύ σκληρή και για τους δυο τους, καθώς οι δοκιμασίες που έπρεπε να περάσουν ήταν απλά τραγικές, τους στιγμάτισαν και τους βασάνισαν, κυρίως ψυχικά και πνευματικά, έως και το τέλος της ζωής τους.

Το βιβλίο είναι πολυπρόσωπο.

Ο συγγραφέας, ρίχνει φως στις πιο κρυφές πτυχές της κάθε προσωπικότητας που αφηγείται. Εναλλάσσεται μεταξύ του τότε και του τώρα. Το κάνει τόσο περίτεχνα, που στο τέλος ο αναγνώστης συναισθάνεται την τραγικότητα των προσώπων, συμπονά και συγκινείται, ακόμη και από την προσωπική ιστορία του αιμοσταγούς  Ρωμαίου αξιωματικού, Πετρώνυμου Μάξιμου.

Την ιστορία του Μάξιμου, τοποθετεί στο τώρα, 71μ.Χ για το βιβλίο.

Ο Ρωμαίος αξιωματικός είναι η προσωποποίηση της δύναμης της ανθρώπινης θέλησης. Ο αγώνας του για εξιλέωση, σιωπηρός και τεράστιος. Το «μικρόβιο» του Χριστιανισμού, εισβάλει στα μύχια της σκέψης του και κατακλύζει το «είναι» του. Ο Λόγος του Κυρίου, είναι ένα απαλό άγγιγμα στη βασανισμένη του ζωή. Εις τ όνομα της Ρωμαϊκής εξουσίας, διέπραξε τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Υποχρεώθηκε να πνίξει βαθιά μέσα του, αυτό που τον έπνιγε: αυτόν, τον ίδιο τον πόλεμο. Αναγκάστηκε να κομματιάσει την ψυχή του για να υπηρετήσει την αυτοκρατορική τήβεννο, να δηλητηριάσει το μέσα του με ανώφελα μίση.

Θεωρεί υποχρέωσή του λοιπόν,  ν' ανασύρει από τη λήθη τις περγαμηνές εκείνες, να τις διατηρήσει ωσάν φυλαχτό, γιατί πρόκειται για γεγονότα τεράστιας θρησκευτικής αξίας, για καταγραφές που θα τον οδηγήσουν στην προσωπική του λύτρωση, για γεγονότα, που θα συγκλονίσουν την ψυχή αυτών, που πιστεύουν σε Αυτόν, γνήσια και αληθινά! Πρέπει να διαδοθεί η αλήθεια, ακόμη και εάν δε δύναται ν' αλλάξει τον ήδη καθορισμένο ρου της ιστορίας!

Η τραγικότητα των προσώπων που εναλλάσσονται, πρωταγωνιστώντας στο εξελισσόμενο δράμα, αποτυπώνεται με τη δράση τους στην ιστορία αυτή, με ένταση και πάθος. Ο αναγνώστης συμμετέχει στο δράμα τους μέσα από συγκινητικές φράσεις, από λέξεις που σαν καρφί τον διαπερνούν και δεν τον αφήνουν να μείνεις αμέτοχος.

«η εξουσία σε ρημάζει…»   «Πονάς Πιλάτε;» 

«Ο Πετρώνυμος Μάξιμος και η Κλαυδία Πρόκλα. Δύο μικροί θεοί της μοναξιάς».

«Τι αδυσώπητα βαρύ να είσαι κάτι άλλο από αυτό που νομίζει ο  κόσμος. Να υποφέρεις από πληγές που δεν σου επιτρέπονται. Να θρηνείς απώλειες που κανείς δεν φαντάζεται»

Ο συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά την τέχνη του λόγου, σε προκαλεί ν' ανιχνεύσεις το ουσιαστικό νόημα των λέξεων, που πολλές φορές συνάδει με τα προσωπικά σου βιώματα.

Για μια στιγμή, αισθάνθηκα τον εαυτό μου παράμερα, σε κάποιο σημείο της ερήμου, ν' ακολουθεί τα βαριά βήματα της ερωτευμένης Ραχήλ, «…ο έρωτάς της μοιάζει με σύννεφο, που την στροβιλίζει σε ουρανούς παραμυθένιους» με πλήρη άγνοια του τραγικού της τέλους, πιστό έρμαιο στα χέρια του ανθρώπου που ερωτεύτηκε με όλη τη δύναμη της καρδιάς της, να οδηγείται σαν ερίφιο σε σφαγή, σε όσα ολέθρια ακολούθησαν, στο όρος Γιαζίν. Η ζωντάνια των εικόνων σε καθηλώνουν, σε θλίβουν, σε πονούν καθώς σπαράζουν το μέσα σου.

Συνεπώς, ο Στέφανος Δάνδολος μέσα από την αλληλουχία των γεγονότων, θέλει να καυτηριάσει με δριμύ τρόπο και ό,τι βιώνουμε στο σήμερα, στην καθημερινότητά μας, παντού στήνονται δίκες, μέσα από τα social media, δίκες στημένες, έτοιμες να βγάλουν την κατηγορηματική απόφαση. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που στήνονται στο τοίχο, προκειμένου ν' απολογηθούν, άνθρωποι αθώοι, άδολοι και ειλικρινείς.

Ως εκ τούτου, η υποταγή στο εκάστοτε καθεστώς είναι υπεράνω απ' οτιδήποτε ανώτερο πρεσβεύουμε, ιδέες, ιδανικά και κάθε τι που σφραγίζει την ύπαρξή μας.

Εν τέλει και ο συγγραφέας μας, επιχειρεί μέσα από τη ΔΙΚΗ ΠΟΥ ΆΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, έναν πετυχημένο συνειρμό, του τότε και του τώρα. Τι έχει αλλάξει άραγε; τίποτε, βιώνουμε την υποκρισία στο απόγειό της. Ενώ θέλουμε την πρόοδο, κάτι καινούργιο, μία φρέσκια ιδέα τίποτε απ' αυτά δεν ενστερνιζόμαστε. Γιατί; διότι φοβόμαστε ότι απειλούμαστε και διστάζουμε. Ανησυχούμε ότι θα πέσουμε από το βάθρο μας και καταδικάζουμε αυτούς που προτείνουν την αλλαγή.

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα, πώς θα κυλούσε ο κόσμος μας, αν κάποια γεγονότα έπαιρναν άλλη τροπή;

Ένας από τους δεκάδες στοχασμούς, που αναδύονται από αυτό το επικό πραγματικά μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου, που ζωντανεύει άρτια το χθες, ενώ οι τοπογραφικές λεπτομέρειες και μαρτυρίες για τη ζωή στην Αρχαία Ρώμη, εμπλουτίζουν τις ιστορικές μας γνώσεις, δυναμώνοντας την ανάγκη μας ν' απολαύσουμε μια γοητευτική ιστορία, την ωραιότερη ιστορία του κόσμου!

Θερμά συγχαρητήρια στον Στέφανο Δάνδολο γιαυτό το αριστουργηματικό λογοτεχνικό έργο!!!