Βιβλίο Γη που χάνεται
Συγγραφέας Julia Phillips
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Συντάκτης-ρια Λεύκη Σαραντινού

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Αν ένα βιβλίο δεν είναι τελικά παρά η αίσθηση που σου αφήνει, τότε η Γη που χάνεται, σου αφήνει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την αίσθηση της απέραντης ομορφιάς και του μεγαλείου της φύσης, της μοναχικότητας και της απομόνωσης, του μυστηρίου και του απόκοσμου, αλλά και του κρύου και της παγωνιάς. 

Όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζουν αυτό το τόσο ιδιαίτερο μέρος του πλανήτη, τη χερσόνησο των ηφαιστείων Καμτσάτκα, στο ανατολικό άκρο της Σιβηρίας, μιας γη που ανήκει στη Ρωσία.

Το βιβλίο αυτό, όμως, της πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως Julia Phillips, δεν είναι ιδιαίτερο μονάχα για το μέρος στο οποίο διαδραματίζονται τα γραφόμενα, αλλά και για την όλη δομή και το στήσιμό του ως μυθιστόρημα.

Η J.P. ξεκινά την αφήγηση στη σύγχρονη εποχή από τον μήνα Αύγουστο, όταν δύο αδελφές, οκτώ και έντεκα ετών αντιστοίχως, εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Παρ' όλο που το μέρος είναι πολύ απομονωμένο όμως, οι έρευνες της αστυνομίας δεν καρποφορούν και ο φόβος της απώλειας μένει να ταλανίζει τους κατοίκους της Καμτσάτκα και ιδίως τις γυναίκες, οι οποίες πρωταγωνιστούν, κατά κύριο λόγο, στο μυθιστόρημα. 

Άλλους τους συλλαμβάνει ο φακός στις βόλτες τους, έτερους σε οικογενειακές στιγμές θαλπωρής, άλλους στις σπουδές και στις ερωτικές στιγμές τους, μερικούς στη φροντίδα του μωρού τους και κάποιες γυναίκες στην αναζήτηση των χαμένων παιδιών τους-το κομβικό σημείο του μυθιστορήματος- ή του σκύλου τους.

Από κει κι έπειτα η J. P.,  χρησιμοποιώντας την πρωτότυπη τεχνική να αφηγείται ανά μήνα την ιστορία κάποιων από τους κατοίκους της χερσονήσου, θα φτάσει στο τέλος του βιβλίου στη λύση του μυστηρίου, κορυφώνοντας, κατ' αυτόν τον τρόπο, την αγωνία του αναγνώστη.

Το βιβλίο, επομένως, αποτελείται από τα σπαράγματα μερικών από τις ανθρώπινες ψυχές που κατοικούν στο τόσο ιδιαίτερο αυτό γεωγραφικά μέρος. Η συγγραφέας εστιάζει με την πένα της, κάνοντάς την να μοιάζει περισσότερο με φωτογραφικό φακό, σε κάποια στιγμιότυπα από τη ζωή των κατοίκων της Καμτσάτκα. 

Οι ηρωίδες είναι κυρίως γυναίκες, νεαρές μητέρες, εργαζόμενες ερωμένες, νεαρές κοπέλες που αναζητούν τον έρωτα και την ευτυχία, αλλά και άντρες, όπως οι ερευνητές του ηφαιστειολογικού ινστιτούτου, αστυνομικοί που ασχολούνται με την πολύκροτη υπόθεση των δύο εξαφανισμένων κοριτσιών και συγγενείς ή ερωτικοί παρτενέρ των γυναικών που πρωταγωνιστούν.

Η J.P. επιλέγει ένα από αυτά τα πρόσωπα για κάθε μήνα, προκειμένου να αφηγηθεί τη δική του μοναδική ιστορία, τόσο διαφορετική από τις δικές μας, αφού κατοικεί σε ένα τόσο ιδιαίτερο μέρος της υφηλίου, μα συνάμα και τόσο ίδια, αφού το ανθρώπινο γένος βασανίζουν πάντα ανά τους αιώνες και σε όλα τα μήκη της γης, οι ίδιοι αρχέγονοι, βαθιά ριζωμένοι φόβοι, οι ίδιες επιθυμίες και τα ίδια συναισθήματα, όπως η μητρική αγάπη, η φιλία, οι συμπάθειες, οι αντιπάθειες και ο έρωτας.

 Παράλληλα με αυτά, ο καθένας έχει να πει και να σχολιάσει με τον δικό του τρόπο την πολύκροτη  υπόθεση της εξαφάνισης μέχρι το καταιγιστικό φινάλε. Πρόκειται για το βασικό αφηγηματικό μοτίβο που επανέρχεται, όπως το λάιτμοτιφ στις όπερες του Βάγκνερ, και αποτελεί την κύρια ιδέα του βιβλίου.

Πέρα από αυτό, κι άλλα στοιχεία δίνουν διαρκώς το παρόν στις σελίδες του: η γη που χάνεται και κινδυνεύει από την οικολογική καταστροφή. Το φάντασμα από την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η αντιπαλότητα ξένων, Ρώσων και γηγενών. Το αφιλόξενο, απομονωμένο μέρος από τη μια, μα και η ζωή με τον κανονικό "δυτικό" τρόπο με τα χαρακτηριστικά που τόσο καλά γνωρίζουμε, απ' την άλλη. Οι μύχιες επιθυμίες των ανθρώπων και οι πράξεις του που αντιτίθενται, συχνά, σε αυτές.

Εν ολίγοις, η Ρωσία, οι άνθρωποι, τα ζώα και μία γη που χάνεται, όπως δεν τα έχουμε ξαναδεί.