Βιβλίο Δρόμος η ζωή, ταράτσες τα όνειρά μας
Συγγραφέας Τόλης Αναγνωστόπουλος
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Πνοή
Συντάκτης-ρια Αναστασία Δημακοπούλου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Γνώρισα τον ΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟ μέσα από το πρώτο του βιβλίο το «βαθύ ρήγμα», ένα ψυχολογικό θρίλερ βαθιάς ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής, μπροστά στην επικινδυνότητα μιας αναπάντεχης φυσικής καταστροφής.

Το δεύτερο βιβλίο του, ΔΡΟΜΟΣ Η ΖΩΗ ΤΑΡΑΤΣΕΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ, πραγματεύεται τη δύναμη της αληθινής φιλίας, με τον κεντρικό ήρωα, Πάρη, να δίνει τον δικό του, προσωπικό αγώνα με την επάρατο νόσο, ενώ στιγμή δε σταματάει να ονειρεύεται, εκείνο το ταξίδι απόδρασης από τα πραγματικά προβλήματα, υλοποιώντας το ιδιαίτερο σκηνικό, που με τόση προσήλωση έχει στήσει σε μια γωνιά του δώματος, όπου ζει και στεγάζει τα όνειρά του!

Πολύτιμο στήριγμα του Πάρη και φίλος ψυχής, ο Βασίλης.

Δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες παρακάμπτουν διαφορετικότητες, θέτοντας σε απόλυτη προτεραιότητα τη σχέση τους, χτίζοντάς την από τα μικράτα τους ακόμη, με στέρεα συστατικά, όπως αυτά του αλληλοσεβασμού και της αμοιβαίας ειλικρίνειας.

Μία φιλία προορισμένη ν' αντέξει στη φθορά του χρόνου, στις φουρτούνες της ζωής με το χαμόγελο και την αμοιβαία αποδοχή να πρωτοστατούν.

Ο Πάρης στην προσπάθειά του ν' ανεξαρτητοποιηθεί, φεύγει μακριά από το νοσηρό περιβάλλον μίας αδιάφορης οικογένειας, γίνεται ένας περιζήτητος μπάρμαν, προσφέροντας τις «αμφιλεγόμενες» υπηρεσίες του σε επώνυμους και μεγαλοεργοδότες.

Αντικομφορμιστικός, ανένταχτος και νάρκισσος τον βλέπουμε μετά από χρόνια, με μειωμένες αντοχές και με μηδενική διάθεση, σαν κάτι να έχει ρουφήξει τους χυμούς του, αφήνοντάς τον ένα άδειο κουφάρι. Μοναδικό κίνητρο για ζωή, ένα όνειρο ψυχής «ένα παλιό αμερικανικό ξεσκέπαστο αμάξι, να κοιτάω ουρανό χωρίς εμπόδια, να καταπίνει χιλιάδες χιλιόμετρα χωρίς προορισμό, να κάνω στάσεις όπου γουστάρω» με την ταράτσα του δώματος να σιγοντάρει την πραγματοποίηση του ονείρου.

Στην αντίπερα όχθη ο Βασίλης, «καμωμένος» από εκείνη την πάστα του ανθρώπου, που ακολουθεί τη γραμμή μιας τακτοποιημένης ζωής, τόσο στον προσωπικό όσο και στο επαγγελματικό τομέα.

Ο ισχυρός δεσμός φιλίας που αναπτύσσει με τον Πάρη, κόντρα στα γονεϊκά στερεότυπα για σχέσεις με ανθρώπους «της σειράς του», είναι ένας δεσμός ψυχής, που υπερβαίνει τον εαυτό του, βάζοντας στην άκρη προσωπικά θέλω και προσωπικούς εγωισμούς.

Προσωπικά προβλήματα και επαγγελματικές αποτυχίες υποχρεώνουν τον Βασίλη ν' αναζητήσει τη στήριξη του Πάρη, μετακομίζοντας στον χώρο του. Αν και απαντούν σε διαφορετικές φόρμες επικοινωνίας, καταφέρνουν να συνυπάρξουν, γιατί αυτό που τους ενώνει είναι κάτι παραπάνω από αμοιβαία συμπάθεια και ευχάριστες στιγμές.

Στην πορεία της ανάγνωσης του βιβλίου γινόμαστε μάρτυρες μιας σπουδαίας και δυνατής αποκάλυψης, που αναγάγει τον δεσμό των δύο νέων σε κάτι ιερό, σφραγίζοντας με αίμα και ψυχή αυτήν τη φιλία.

Σημαντικό κομμάτι της φιλίας τους, καταλύτης των μελλοντικών τους πλάνων, αποτελεί ένα τρίτο πρόσωπο, η Βάλια, μια κοπέλα πονεμένη και κακοποιημένη σωματικά και ψυχικά από έναν άντρα τύραννο, η οποία βρίσκει ουσιαστική στήριξη στην παρέα των δύο νέων.

Η παρέα των τριών αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι ψυχής, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, ικανοποιώντας μία βαθύτερη ανάγκη ν' απαλλαγεί από πλάνα και «πρέπει», ενεργώντας με γνώμονα την προσωπική ευχαρίστηση, δραπετεύοντας από μία πνιγηρή καθημερινότητα, διεκδικώντας αυτό, που η ζωή τόσο άδικα τους έχει στερήσει.

Ένα παλιό ξεσκέπαστο αυτοκίνητο θα γίνει το «απάγκιο» των ονείρων τους, μάρτυρας ανομολόγητων εξομολογήσεων, το μέσο για ένα ταξίδι με ανοιχτούς ορίζοντες σκέψης και δράσης των ηρώων, απελευθερώνοντάς τους από παλιά τραύματα και συμφιλιώνοντάς τους με τους κοντινούς τους ανθρώπους.

Κυρίαρχο θέμα της σκέψης του συγγραφέα είναι η αξία της άδολης φιλίας. O φίλος της καρδιάς σου είναι πάντα παρόν, στα εύκολα και στα δύσκολα, ακούει απερίσπαστος το πρόβλημά σου, κλείνοντας το κινητό ή βάζοντάς το στο αθόρυβο. Ειλικρίνεια και ενσυναίσθηση, δύο δομικά στοιχεία για να χτιστεί μία αληθινή σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης.

Σε δεύτερο πλάνο, βλέπουμε πως επηρεάζει και διαμορφώνει αυτή η ιδιαίτερη φιλία τις ανθρώπινες σχέσεις, τη σχέση μας με την οικογένεια.

Με ζωντανές εικόνες αναπαρίστανται από τον συγγραφέα η όχι και τόσο ευνοϊκή οικογενειακή κατάσταση των ηρώων, που φώλιασε μέσα τους συναισθηματικές πληγές και ανοιχτούς λογαριασμούς μ΄ ένα παρελθόν που πονάει.

Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού, απολαμβάνουμε μεν τον ήλιο, τη θάλασσα, υπέροχα φυσικά τοπία, ονειρευόμαστε με συντροφιά τον έναστρο ουρανό, χαιρόμαστε τη διαμονή σε άνετα, πεντάστερα ξενοδοχεία, γινόμαστε δε, και μάρτυρες της προσωπικής εξιλέωσης των δύο φίλων, μέσα από συγκινητικές καταστάσεις που στάζουν βαθύτερα συναισθήματα.

Γραφή στρωτή και ρέουσα, λόγος απλός που διεγείρει όμως το συναίσθημα, καθώς παρακολουθούμε σελίδα-σελίδα να ξετυλίγεται το βιβλίο της ζωής των πρωταγωνιστών, μέσα από το προσωπικό ημερολόγιο του Πάρη που εναλλάσσεται χρονικά με προσωπικές μαρτυρίες του Βασίλη.

Ο συγγραφέας επιλέγει να φωτίσει κάποιες ιδιαίτερες πτυχές της ζωής τους, που σφραγίζουν τη φιλία τους καθώς αποτελούν αδιάσπαστο κομμάτι της. Συχνά πυκνά, είναι τόσο θορυβώδεις οι σιωπές που σκιάζουν το ευχάριστο κλίμα μεταξύ τους, που σταλάζουν ανείπωτη μοναξιά, πικρία και επώδυνες αλήθειες. Δε λείπουν όμως και οι μικρές δόσεις χαλάρωσης και χιούμορ που ελαφρύνουν την ατμόσφαιρα, δημιουργώντας στον αναγνώστη μια αίσθηση οικειότητας.

Ένα ταξίδι, που εμπνέεται από την ανάγκη για συναισθηματική ισορροπία, που ερμηνεύεται ως μια κραυγή αγωνίας για προσωπική λύτρωση.

Και φυσικά, πως θα μπορούσε να εκλείψει από τον οδικό χάρτη και εκείνος ο δρόμος, που είναι ο αυτοσκοπός και δεν είναι άλλος από τον δρόμο της συμφιλίωσης με το παρελθόν, της αποδοχής και της συγχώρησης των ανθρώπων, που προκάλεσαν βαθιά ψυχικά τραύματα, σε διάφορες χρονικές στιγμές της ζωής τους.

Ο συγγραφέας μας προσκαλεί, να γίνουμε και εμείς συνεπιβάτες σε αυτό το ταξίδι ζωής τριών νέων ανθρώπων, συμμέτοχοι στην ελπίδα και στη βαθύτερη ανάγκη τους, να ξεφύγουν από τα σκοτάδια της ψυχής τους, αναζητώντας το σθένος να σπάσουν τα δεσμά του παρελθόντος, γαληνεύοντας τον εσωτερικό τους κόσμο, με τη συγχώρεση και την αποδοχή.