Βιβλίο Ατλαντίς
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Μπούρας
Κατηγορία Μυθιστορία
Εκδότης Νίκας
Συντάκτης-ρια Χρήστος Ναούμ

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Τυγχάνει με τον Κωνσταντίνο Μπούρα να συνδεόμαστε με μακρόχρονη φιλία και με μεγάλη αγάπη για τη Λογοτεχνία και το Θέατρο. Φυσικά, ο Κωνσταντίνος μετά από 41 χρόνια έρευνας και μελέτης καταπιάνεται με θέματα του χωροχρόνου και προσπαθεί να εξερευνήσει τα μυστήρια της αρχαίας Ατλαντίδος και τους προβληματισμούς της εξαφάνισης της, από τη γη. Ο ίδιος είναι μηχανικός του Μετσόβιου Πολυτεχνείου και πρόσφατα αριστούχος διδάκτορας ξένων γλωσσών, μετάφρασης και διερμηνείας. Παράλληλα έχει μελετήσει και αφοσιωθεί στην Ποίηση και είναι πτυχιούχος της Θεατρολογίας. Θα μπορούσε σίγουρα να συγκριθεί με τον πολύ-επιστήμονα «Φάουστ» του Γκαίτε. Πολυπράγμων και πολυμαθής. Μόνον ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει εντρυφήσει, σε βάθος, σε υπαρξιακά και επιστημονικά θέματα και παράλληλα, με την ευαισθησία ενός καλλιτέχνη, (ποιητής και λογοτέχνης), είναι σε θέση να γράψει ένα τόσο ενδιαφέρον και βαθυστόχαστο έργο.

Ο Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας λοιπόν, μας παρουσίασε με ταπεινό αλλά και χιουμοριστικό ύφος, όπως μόνον εκείνος γνωρίζει, το τελευταίο του έργο «Ατλαντίς» στην ταράτσα του ΠΟΛΙΣ. Στους στωικούς περιπάτους μας συζητούσαμε κι εμπνεόμαστε με τα κατά τόπους θέματα του βιβλίου, τα οποία αναπτύσσει ενδελεχώς στο πόνημα του. Η αλήθεια είναι ότι αδημονούσα να δω το έργο του ολοκληρωμένο. Από μικρός ένοιωθα δέος όταν διάβαζα, ή άκουγα να συζητούν για τη χαμένη «Εδέμ». Ποιά ήταν άραγε εκείνη η πλούσια χώρα, όπου οι άνθρωποι ζούσαν ευτυχισμένοι, είχαν κατακτήσει έναν αδιανόητο και ασύλληπτο τρόπο του ευ ζην. Για μας φαντάζει χαμένο όνειρο πλέον. Πάντα έψαχνα να βρω (εκτός από τις αρχαίες πηγές) σχετικά θέματα για την καταστραφείσα Ατλαντίδα. Έως ότου, έφτασε στα χέρια μου το κομψό πόνημα του Κωνσταντίνου Μπούρα, «Ατλαντίς», από τις εκδόσεις Νίκας, Αθήνα.

Μέσα σε 27 κεφάλαια ο συγγραφέας- ερευνητής καταφέρνει να χωρέσει την αριθμοσοφία του Πυθαγόρα, τους αρμονικούς ελληνικούς λεξάριθμους, τις λαϊκές παραδόσεις, θρύλους και δοξασίες, αλχημείες και μεταφυσικές. 27 κεφάλαια, όσα τα γράμματα της αρχαίας αλφαβήτου, πριν απαλειφθούν το δίγαμμα, το κόππα και το σαν-πι.

Για όλους, εμάς τους σύγχρονους, που τρέχουμε από πρωίας μέχρι βαθείας νυχτός για να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις, στις δουλειές μας, στην οικογένεια μας, στην επιστήμη μας, τα υπαρξιακά θέματα, πόσω μάλλον η χαμένη Ατλαντίς, παραμένουν σε σκοτεινές γωνιές, σκονισμένα, αδιερεύνητα. Τώρα, που όλα λύνονται γρήγορα κι εύκολα, μέσω της τεχνολογίας, τι σημαίνει χάνω την άκρη του μίτου, χάνω τη ζωή μου; Χάνω τις ευκαιρίες αυτοεκτίμησης, διεύρυνσης και βελτίωσης του εσωτερικού μου κόσμου, της νοητικής και πνευματικής μου κατάστασης; Η εύκολη προσφορά ανάγκασε το μυαλό και κυρίως το «εγώ» να αδρανεί και να νοιάζεται μόνο για τις προσωπικές του ανάγκες. Να περιμένει λύσεις χωρίς να κοπιά και να ιδρώνει για αυτές. Μια μέρα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα πώς θα καταντούσε τη ζωή μέσα σε ένα σπίτι;

Η Ατλαντίδα, λοιπόν, είναι το κοιμισμένο «εγώ», η εγωπάθεια, το σκοτάδι του βολέματος και της αδιαφορίας για τη μάνα Γη, τον Πλανήτη μας, που τον έχουμε εκθέσει μόνο σε κινδύνους, καθώς και όλα τα όντα που κινούνται πάνω και μέσα του. Ασυνείδητα τις περισσότερες φορές, συνειδητά τις λιγότερες, καταφερόμαστε ενάντια σε ό,τι μας χαρίζει οξυγόνο και ζωή. Αυτή η επιθετική πολεμική ήταν η αιτία απώλειας της «χαμένης ηπείρου». Της ένδοξης «Ατλαντίδος».

Στις σελίδες του βιβλίου, θα εκπλαγείτε από τις παρατηρήσεις και τις ερμηνείες, καθώς και από ένα σωρό προβληματισμούς, που άπτονται της καταστροφής κι εξαφάνισης ενός ολόκληρου κόσμου.

Θα κλείσω τη σύντομη αναφορά μου επαναλαμβάνοντας την τελευταία παράγραφο της Ατλαντίδος, που είναι κι η πεμπτουσία του βιβλίου: «Ιριδισμοί πάνω σε πομφόλυγα (σαπουνόφουσκα) η φαινομενική ύπαρξη μας εδώ. Χρόνος δεν υπάρχει, μόνον στα σκουριασμένα κύτταρα εκείνων που δεν νίβονται με την φωτιά που άναψε το λεβέτι της Θέτιδα, της Μήδειας, της Αριάδνης. Ο Αχιλλέας κι ο Θησέας που βούτηξαν μέσα στο υγρό της αθανασίας κέρδισαν περισσότερα από τον Γιγαλμές που έχασε το μαγικό λουλούδι, στα σκοτεινά νερά έπεσε, το έφαγεν όφις μοχθηρός κι έτσι ο Γίγαντας ο ασεβής απέτυχε να αναστήσει τον δίδυμο, τον δευτερόπλαστο και αντίπαλον δέος του, τον Ένκιντου Όλη η μυστική γήινη Αληθινή Ιστορία είναι εδώ».

Σας το προτείνω.