Βιβλίο Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς
Συγγραφέας ITURBE G. ANTONIO
Κατηγορία Mυθιστόρημα εποχής
Εκδότης Κλειδάριθμος
Συντάκτης-ρια Αναστασία Δημακοπούλου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ του Ισπανού συγγραφέα ITURBE G. ANTONIO είναι η αληθινή ιστορία ενός κοριτσιού, που μέσα στην άγνοια και την ανεμελιά της παιδικής της ηλικίας, θέτει σε κίνδυνο την ίδια της την ζωή, προκειμένου να δημιουργήσει μια αχτίδα φωτός στη ψυχή των φυλακισμένων μικρών παιδιών, στο μπλοκ 31 του φρικιαστικού στρατοπέδου, καθώς η παιδική τους αθωότητα και αφέλεια δεν τους επιτρέπει, να συνειδητοποιήσουν τον υπαρκτό κίνδυνο, την μαυρίλα του στρατοπέδου και το θανατικό που απλώνεται γύρω τους… Οι γνώσεις που λαμβάνουν -έστω και κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες- τους δίνουν την δυνατότητα να δραπετεύσουν από το αποτρόπαιο αυτό σκηνικό, ταξιδεύοντας με την φαντασία τους στους δικούς τους παραμυθένιους κόσμους!

Η δεκατετράχρονη Ντίτα Κράους, είναι μία νότα αισιοδοξίας και ελπίδας στο καταθλιπτικό σκηνικό του στρατοπέδου, ρισκάρει για να κρατήσει ζωντανή την μαγεία των βιβλίων!

Για την εποχή του ολοκαυτώματος υπάρχουν εκατοντάδες μαρτυρίες, έχουν γραφτεί τόσα πολλά βιβλία, επίσης, το διαδίκτυο βρίθει από πληροφορίες για το Άουσβιτς-Μπίρκεναου.

Αυτό που ένιωσα όμως εγώ μελετώντας το βιβλίο, είναι ένα πλήθος αντικρουόμενων συναισθημάτων.

Από την μια, φρίκη, μένος, αποτροπιασμός και οργή για τις κτηνωδίες των Ες-Ες και την απόλυτη εκμετάλλευση της καταναγκαστικής εργασίας, για τα κρεματόρια και την μυρωδιά της καμένης σάρκας, να θυμίζει σε όλους την απειλή του θανάτου και από την άλλη, έχοντας διαβάσει ό,τι βιβλίο κυκλοφορεί για την εποχή της ντροπής, ένιωσα τόσο περίεργα και αλλόκοτα, γνωρίζοντας, ότι μέσα σε αυτό το εργοστάσιο θανάτου ανθρώπινων ψυχών, λειτουργούσε παράνομα, κάτω από την μύτη των Ες-Ες, μία μικρή βιβλιοθήκη που απαρτιζόταν από οκτώ μόνο βιβλία.

Παράτυπο; πρωτοφανές; Προφανώς… και ποιος μπορεί να το αρνηθεί!!!

Ωστόσο, παρά την αυστηρή επιτήρηση, κόντρα σε κάθε εμπόδιο, ένα 14τράχρονο κορίτσι, επιδεικνύει μεγάλα αποθέματα θάρρους, καθώς έχει οριστεί ως η βιβλιοθηκάριος αυτής της παιδικής βιβλιοθήκης, που λειτουργεί στο μπλοκ 31, όπου ο επικεφαλής Φρέντι Χίρς, έχει στήσει ένα μικρό σχολείο για τα πεντακόσια «φιλοξενούμενα» παιδιά, με δασκάλους και παιδαγωγούς! 

Η Ντίτα Κράους, ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά του μπλοκ, έχει μία αποστολή: να κρύβει σε ασφαλές μέρος τα πολύτιμα βιβλία, να τα διατηρεί σε όσο το δυνατόν καλή κατάσταση, να ενθαρρύνει τους παιδαγωγούς των παιδιών να μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις στα μικρότερα παιδιά, μέσα από το παιχνίδι και άλλες δραστηριότητες και τέλος να φροντίζει να επιστρέφονται στην κατάσταση που τα παρέδωσε, γιατί πραγματικά είναι τόσο εύθραυστα…

Στο τέλος της ημέρας όλοι επιστρέφουν τα βιβλία και η Ντίτα τα δέχεται με την ανακούφιση ενός ανθρώπου που βλέπει τους ηλικιωμένους γονείς του, που βγήκαν με το μπαστουνάκι για έναν σύντομο περίπατο, να επιστρέφουν στο σπίτι…….Όταν της τα επιστρέφουν, τα ελέγχει ακριβώς όπως μια αυστηρή μητέρα παρατηρεί τις γρατζουνιές στο γόνατο ενός παιδιού που επιστρέφει από το παιχνίδι στον δρόμο.

Πόσο απαραίτητο όμως είναι ένα μυστικό σχολείο και μία παράνομη βιβλιοθήκη σ΄ ένα μέρος καταραμένο, όπου η ανθρώπινη ψυχή δεν έχει καμία αξία;

Πολλοί θ΄ αναλογιστούν ότι, η πνευματική τροφή δεν τρώγεται, δε χορταίνει το στομάχι και ούτε ξεδιψάει, δεν είναι απαραίτητη για την επιβίωση των κρατουμένων και δει στο Άουσβιτς, στο στρατόπεδο εξόντωσης, όπου οι ασθένειες θέριζαν, ενώ το ψωμί ήταν δυσεύρετο και το νερό μολυσμένο και φορέας διαφόρων ασθενειών.

Εντούτοις, τα λιγοστά αυτά βιβλία είχαν την δύναμη να ευαισθητοποιούν, την δύναμη να δραπετεύουν το νου και τη ψυχή, τη δύναμη να διατηρούν την ανθρώπινη υπόσταση, τη δύναμη να ενεργοποιούν το πνεύμα και να διαφοροποιούν τον άνθρωπο από ένα ζώο.

Εμφαντικά λοιπόν, η θαρραλέα κίνηση της μικρής Ντίτα να κρύβει βιβλία, όχι μόνο σε μέρη, όπου ήταν απίθανο να στραφεί το βλέμμα του Γερμανού δικτάτορα, αλλά και επάνω της, ράβοντας μυστικές εσωτερικές τσέπες στα ρούχα της, δεν είναι απλά, μία προσπάθεια, αλλά μια κίνηση ηρωισμού, να διασωθούν από την λησμονιά, βασικά στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ο Ισπανός συγγραφέας, ITURBE G. ANTONIO στο βιβλίο του Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ, ασχολείται με μία πτυχή της ιστορίας του ολοκαυτώματος, που κανένας συγγραφέας- απ΄ όσο εν δυνάμει γνωρίζω- έως τώρα, δεν έχει αναφέρει.

Αισθάνθηκα τόσο πλήρης συναισθηματικά διαβάζοντάς τη, με συγκίνησε παράφορα το ενδιαφέρον, η προσφορά χωρίς αντάλλαγμα του συγκεκριμένου κοριτσιού, που δεν υποκύπτει στην ανέχεια, δεν παραιτείται από το όνειρο να προσφέρει. Μιας νεαρής κρατούμενης που, αγνοώντας το άδειο στομάχι και την δίψα της, φρόντιζε με τόση τρυφερότητα τα βιβλία αυτά, ενθάρρυνε τους «συμβούλους» να τα ξεφυλλίσουν, να τ΄ αποστηθίσουν, να γίνονται οι ίδιοι κινητά βιβλία, για τα εκατοντάδες φιλοξενούμενα παιδιά, να μην σιωπούν αλλά να τα κρατούν ζωντανά στο μυαλό και στη ψυχή τους!

Χρειάζεται επίσης να σημειωθεί ότι, την αληθινή ιστορία της μικρής Ντίτα, πλαισιώνουν επιμέρους ευαίσθητες ιστορίες, όπου θίγονται σοβαρά θέματα, όπως η διαφορετικότητα, η παιδική αθωότητα και τρυφερότητα, η αγάπη, η φιλία, η προδοσία….

Συμπερασματικά το βιβλίο αυτό, είναι μία σπαρακτική κραυγή ενάντια στις αδιανόητες συνθήκες κράτησης, την απελπισία και την απόγνωση. Είναι μία αστείρευτη ανάγκη του συγγραφέα να υπογραμμίσει την σπουδαιότητα της ύπαρξης, μιας πολύ μικρής βιβλιοθήκης σ΄ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Η βιβλιοθήκη είναι εκείνη η σπίθα, που διαχέει άπλετο φως στο απόλυτο σκοτάδι του αποτρόπαιου στρατοπέδου!

Απόλυτα σύμφωνη με βρίσκουν, αλλά και πόσο συμβατά με τα παραπάνω, είναι τα λόγια του ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ:

Αυτό που κάνει η λογοτεχνία είναι αυτό που κάνει και ένα σπίρτο στο ξέφωτο στην μέση της νύχτας. Ένα σπίρτο δεν φωτίζει σχεδόν τίποτε, μας επιτρέπει να δούμε το σκοτάδι που υπάρχει γύρω μας.