Βιβλίο Αντέτι
Συγγραφέας Μαρία Πρινάρη - Καρκαβατσάκη
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Πνοή
Συντάκτης-ρια Μάγδα Παπαδημητρίου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Όσοι αγαπούμε την Κρήτη και έχουμε ταξιδέψει στα χωριά της, διαβάζοντας το «Αντέτι» νοσταλγούμε με αγάπη τις ομορφιές της αλλά και συμπορευόμαστε με τη συγγραφέα στα δικά της άγνωστα μονοπάτια. Όλοι γνωρίζουμε πως οι Κρητικοί είναι φιλόξενοι άνθρωποι και ξέρουν να τιμούν τους καλεσμένους τους. Ανοίγουν τα σπίτια τους, σε γνωρίζουν στα μέρη τους, γεύεσαι τα καλούδια τους, εντυπωσιάζεσαι από τα χειροτεχνήματα τους, τα ήθη και έθιμα τους, γίνεσαι κομμάτι τους και πολλές φορές φεύγεις από τον τόπο τους παίρνοντας στοιχεία της ντοπιολαλιάς αλλά και χαρακτηριστικά της δύναμης, της θέλησης και της ντομπροσύνης τους. Επειδή έχω γνωρίσει όλα τα παραπάνω, μου φάνηκε πολύ οικείο το μυθιστόρημα και το απόλαυσα. Σίγουρα όμως υπάρχουν και άλλα στοιχεία που δεν τα γνώρισα και η συγγραφέας πολύ όμορφα με οδήγησε να τα αποκαλύψω. Με ξενάγησε σε μιτάτα και δάση, σε εκκλησιές απόμερες που δεν κατάφερα να γνωρίσω στα σύντομα ταξίδια μου. Ταξίδεψα και έζησα τις χαρμολύπες τους. Αγάπησα και αντιπάθησα χαρακτήρες. Συμπόνεσα με τις γυναίκες που έπεσαν θύματα αυτού του ηθικού άγραφου νόμου.

Η Κρήτη μέσα από τη γραφή της συγγραφέως παίρνει σάρκα και οστά και συνεχίζει να μας εκπλήσσει με άγνωστα σημεία του παρελθόντος αλλά συγχρόνως μας ανεμίζει τα μαλλιά μέσα από τους ήρωες της με το αεράκι της αισιοδοξίας ότι κάτι θα αλλάξει στα μυαλά της νέας γενιάς των Κρητών για το μέλλον της. Τρεις γενιές ανασαίνουν μέσα στις 500 περίπου σελίδες της που πέφτουν θύματα αυτής της εκδίκησης, που παραμερίζουν τους έρωτες στο φυλλοκάρδι τους για να μην κυλιστούν στο αίμα οι οικογένειες. Το παράλογο τίμημα το πληρώνουν ακριβά οι ήρωες της ιστορίας μας. Όπως ο Σήφης, η Κατερίνα, η Αφροδίτη, ο Αντρέας, ο Απόστολος, η Ρηνιώ, ο Μανούσος και η Ανέζα. Μέσα από κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά γεγονότα όπως η καταστροφή των χωριών του Βιάννου από τους Γερμανούς, οι Έλληνες σπιούνοι που πήγαν μαζί τους για να επιβιώσουν αλλά και αργότερα στη Χούντα όπως ο κοινοτάρχης Χαράλαμπος Προεστάκης, ο πεθερός της Αννέζας και ο άντρας της Ευγενίας, αλλά και τα γεγονότα της Νομικής , του Πολυτεχνείου έχουν τη θέση τους μέσα στο μυθιστόρημα. Δυνατές ανθρώπινες σχέσεις, κόντρες, ήρωες που μας καθηλώνουν και νιώθουμε πως το βιβλίο «καίει» στα χέρια μας θέλοντας να το τελειώσουμε για να λυτρωθούμε μαζί με τους ήρωες της. Γιατί, όταν το βιβλίο είναι εμπνευσμένο μέσα από αληθινά γεγονότα και ίσως βιώματα της συγγραφέως, διαβάζεται απνευστί. Σαν ο χείμαρρος της μνήμης χύνεται στο χαρτί χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Καλογραμμένο, με ωραία γλώσσα, όμορφες περιγραφές της κρητικής γης, χτισμένοι άρτιοι χαρακτήρες, δράση όπου χρειάζεται για να ανεβεί η αγωνία του αναγνώστη. Πιο πολύ την Αννέζα αγάπησα και την τόλμη της.

Παρά τις 500 σελίδες του, δεν ένιωσα να βαριέμαι, να με κουράζει και να θέλω να το αφήσω για να το τελειώσω κάποια άλλη στιγμή. Όπως λέμε οι αναγνώστες, δεν κάνει πουθενά «κοιλιά». Κι αυτό το κατάφερε άριστα η συγγραφέας βάζοντας τα δικά της υλικά σε κάθε σελίδα όπως ο έρωτας, ο πόνος η λύπη, ο σασμός, η αδικία, το αντέτι, τα χαμένα όνειρα, τα μηνύματα της αλλά και την ελπίδα. Καλοτάξιδο να είναι!

«Κάποια πράγματα στην πορεία της ζωής μας γίνονται μ’ ένα τρόπο , απλώς γιατί έτσι έπρεπε να γίνουν. Δεν υπάρχουν απαντήσεις σε όλα τα «γιατί», και τότε εμείς πρέπει να τα δεχτούμε όλα όπως είναι…»

«Ακόμη κι αν κλείσουν οι πληγές, καλό είναι να μην τις ξύνει κανείς, γιατί μπορεί να κακοφορμίσουν»

«Είναι όλα αυτά που έχεις καταχωνιάσει μέσα σου, αυτά που ενώ έχεις δίκιο αναγκάζεσαι να ζητάς συγγνώμη, είναι αυτές οι κραυγές που ουρλιάζουν μέσα σου, αυτά είναι που γίνονται θεριά και κατασπαράζουν την ύπαρξή σου».