Βιβλίο Θλιμμένος Σεπτέμβρης
Συγγραφέας Μαρία Τσακίρη
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Ψυχογιός
Συντάκτης-ρια Αναστασία Δημακοπούλου

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Το νέο βιβλίο της συγγραφέως-δημοσιογράφου Μαρίας Τσακίρη, «Θλιμμένος Σεπτέμβρης», είναι αφιερωμένο σε αληθινά γεγονότα που έγραψε, με τα πιο μελανά χρώματα η ιστορία και αποτύπωσε στο χαρτί, με την ισχυρή, δημοσιογραφική της πένα η κ. Τσακίρη.

Η δυναμική της φωτογραφίας του εξωφύλλου είναι συγκλονιστική: μία μισοκαμμένη παιδική ζωγραφιά κείτεται στο βρώμικο πάτωμα, συνοδευόμενη από ένα σπασμένο μπαλόνι, προϊδεάζει τους αναγνώστες για τα όσα σοκαριστικά, θ' ακολουθήσουν στην συνέχεια, γεγονότα, βασισμένα σε αυτούσιες μαρτυρίες παιδιών που κατάφεραν και επέζησαν από την κόλαση, συνέχισαν να ζουν, φορτωμένα όμως, με τύψεις και ενοχές, γιαυτό ακριβώς τον λόγο, επειδή έζησαν, την στιγμή, που δεκάδες αθώες ζωές έγιναν στάχτη και αποκαΐδια.

 Ένας ελάχιστος φόρος τιμής, αποτελεί αυτό το βιβλίο, στην μνήμη των παιδιών εκείνων, που στην τρυφερή ηλικία της αθωότητας και ανεμελιάς, βίωσαν την πιο σκληρή πλευρά της ζωής, βλέποντας φίλους, συμμαθητές και γονείς να πέφτουν αιμόφυρτοι, ύστερα από στυγερό τρομοκρατικό χτύπημα στο σχολείο τους, την πρώτη  μέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς στο Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας.

1^η Σεπτεμβρίου 2004… την χρονική περίοδο, όπου η Ελλάδα ζει ακόμη στους πανηγυρικούς ρυθμούς των ολυμπιακών αγώνων του 2004, -παρόλο που η αυλαία πέφτει σιγά σιγά- κάπου μακριά στα Καυκάσια Όρη, μεταξύ Ρωσίας και Τσετσενίας, οι ήσυχοι κάτοικοι της πόλης του Μπεσλάν, ενώ, ετοιμάζονται να υποδεχθούν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς με την γιορτή της Γνώσης, κανείς δεν μπορεί να τους προετοιμάσει για τον φρικτό εφιάλτη που θα ζήσουν, όμηροι στα χέρια μιας ομάδας τρομοκρατών, οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι την κοσμοσυρροή και το πλήθος από γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς, που ήταν συγκεντρωμένο στο προαύλιο χώρο, εισέβαλαν στο σχολείο, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί, καταδικάζοντας τους σε μια απάνθρωπη τριήμερη ομηρία, που συνταράσσει την παγκόσμια κοινή γνώμη.

1300 άτομα, ανάμεσα στα οποία γονείς, εκπαιδευτικοί και παιδιά, ηλικίας 7-18 ετών, στοιβαγμένα όπως όπως, μέσα στο γυμναστήριο του σχολείου, υπήρξαν τα θύματα της στυγερής ομηρίας μιας ομάδας Τσετσένων αυτονομιστών. Εξαιτίας αυτού του παραλογισμού, 385 άτομα έχασαν την ζωή τους, ανάμεσά τους και 186 αθώες ψυχές, όταν την τρίτη ημέρα της ομηρίας, επενέβη ο ρωσικός στρατός με ανταλλαγή απανωτών πυροβολισμών και την πυροδότηση από τους τρομοκράτες, δεκάδων εκρηκτικών, με τα οποία είχαν ζώσει καίρια σημεία του χώρου του γυμναστηρίου.

Στον «Θλιμμένος Σεπτέμβρης», παρακολουθούμε την πορεία της ζωής παιδιών, που βίωσαν τον εφιάλτη, μάτωσαν, αλλά κατόρθωσαν να επιζήσουν, παλεύοντας στην μετέπειτα ζωή τους, με νύχια και με δόντια  να ξεπεράσουν το μετατραυματικό στρες της φρίκης, καθώς και το γεγονός ότι ήταν οι επιζήσαντες, ενώ, κάποιοι άλλοι δεν τα κατάφεραν.

Ο Αλέξανδρος, η Ροζάνα, η Ελένα, ο Ιβάν είναι τα τέσσερα πρωταγωνιστικά πρόσωπα, το κάθε ένα με την δική του προσωπική ιστορία, αλλά με κοινό άξονα μεταξύ τους, εκείνο της ομηρίας του Μπεσλάν.

Η μυθιστοριογραφία της συγγραφέας, πλάθεται ευσυνείδητα, με ακριβείς συγγραφικούς χειρισμούς, ζυμωμένη με συγκλονιστικές αλήθειες και μαρτυρίες ανθρώπων, τις οποίες χρησιμοποιεί αυτούσιες, ανά περιόδους, αναμοχλεύοντας θλιβερές μνήμες, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης, απίστευτης θλίψης αλλά και απέχθειας απέναντι στο απάνθρωπο πρόσωπο των τρομοκρατών.

«…η μαμά και εγώ πήγαμε σ' ένα τρομοκράτη. Είχε γένια και τραυματισμένο χέρι με επίδεσμο. Τον ρωτήσαμε «γιατί μας το κάνατε αυτό; Γιατί μας πήρατε;» Είπε: «ο ρωσικός στρατός σας σκότωσε την οικογένειά μου. Και θα πάρουμε εκδίκηση. Ήρθαμε να σας σκοτώσουμε…»

«…Διψούσαμε πολύ. Είχα στην τσέπη μου πέντε ρούβλια. Σε μια στιγμή η μαμά μου ένιωσε πολύ άσχημα. Περνούσε ένας τρομοκράτης και του είπα «Πάρε πέντε ρούβλια και άσε την μητέρα μου να φύγει» Είπε «Δεν τα χρειάζομαι. Κράτα τα εσύ….»

«…Σκεφτόμουν μόνο ένα πράγμα: ας έρθει το τέλος. Όταν τα παιδιά μου κοιμήθηκαν, ευχόμουν να συμβεί προτού ξυπνήσουν…»

«…Έγινε και άλλη έκρηξη, μας τίναξε, γίναμε ένας σωρός από σώματα. Μείναμε εκεί. Από κάτω μας ήταν παιδιά, σχεδόν έπαθαν ασφυξία…»

Παράλληλα η συγγραφική πένα, μας ταξιδεύει στη Ρωσία και συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη της Μόσχας, γεμάτη από εκπληκτικές εικόνες και συναρπαστικές περιγραφές των μνημείων και των αξιοθέατων της πόλης.

Ο «Θλιμμένος Σεπτέμβρης» δεν εξετάζει μόνο ιστορικά ντοκουμέντα που αφορούν το Μπεσλάν και τους κάτοικους  αυτής της μικρής επαρχιακής πόλης, που επί τρία εικοσιτετράωρα, έζησαν κάτω από την σκιά ενός αποτρόπαιου τρομοκρατικού χτυπήματος, αλλά αγγίζει με ιδιαίτερη προσοχή και εξονυχιστική μελέτη, μία άλλη πραγματικότητα, αυτή του τράφικινγκ, της παράνομης εμπορίας και διακίνησης ανθρώπων. Μία άλλη παγκόσμια μάστιγα, που δεν επιτρέπει την εθελοτυφλία και τον στρουθοκαλισμό, την υποκρισία απέναντι σε στοιχεία χειροπιαστά για κυκλώματα, που υποβάλλουν σε συνθήκες σκλαβιάς και δουλείας ανθρώπους, κυρίως παιδιά και γυναίκες, και ταλανίζουν ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής.

Ο ιδιόρρυθμος αστυνομικός Αντόνοφ, θύμα και ο ίδιος της ομηρίας του Μπεσλάν, δαιμόνιος και πολυμήχανος μαζί με τους συνεργάτες του, ύστερα από μελετημένα βήματα, οδηγείται στα ίχνη μιας μεγάλης σπείρας κακοποιών, που δεν διστάζει να προχωρήσει και σε ηλεκτρονική δημοπρασία ανθρώπων, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα νοσηρά πάθη των αγοραστών τους. Ο ίδιος, μαζί με την ικανότατη ομάδα του, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην ιστορία μας αλλά και στην ζωή των πρωταγωνιστών της.

Ένα ιστορικό ντοκουμέντο, που, σε αγαστή συνεργασία με την μυθοπλασία γύρω από πρόσωπα και καταστάσεις, αναβιώνει θλιβερά γεγονότα, που ταρακούνησαν συθέμελα  τον κόσμο, αλλά και ένα αστυνομικό κινηματογραφικό θρίλερ μ΄ εκπληκτική πλοκή, δυνατή και κοφτή γραφή, στα σημεία ιδιαίτερα εκείνα, που προκαλούν μία έκρηξη συναισθημάτων και μία απεριόριστη αγωνία.

Επίσης, ένα καλοδουλεμένο σενάριο, με μυστικούς πράκτορες, ψυχρούς εκτελεστές και διακινητές ανθρώπινης σάρκας, ανθρώπους, πάνω από κάθε υποψία.

Εικόνες ζωντανές, που αποτυπώνουν τον τρόμο και την φρίκη, στα παιδικά πρόσωπα, την απελπισία των γονιών που βλέπουν τα παιδιά τους να εκτελούνται εν ψυχρώ, την ωμή βία και αναλγησία στα πρόσωπα των τρομοκρατών, αλλά και τις δραματικές στιγμές των κατοίκων του Μπεσλάν, την υπέρμετρη αγωνία για την άδικη τύχη των παιδιών τους.

Ανατριχιαστικές και οι εικόνες που φώλιασαν στην ψυχή όλων αυτών που επέζησαν, που στοίχειωσαν το μυαλό, αναμνήσεις βαθύτατα θλιβερές, με τις οποίες κάποια στιγμή θα πρέπει ν΄ αναμετρηθούν,  να περπατήσουν στους δρόμους, όπου βάδισαν εκείνο το πρωινό, να σταθούν απέναντι από το στοιχειωμένο σχολείο τους, αν θέλουν να συνεχίσουν να ζουν, να ελπίζουν και να ονειρεύονται.

Ο τίτλος του βιβλίου «Θλιμμένος Σεπτέμβρης», μπορεί να κρύβει τη θλίψη, την οργή και τον θυμό, ωστόσο οι ήρωές μας στο διάβα της ζωής τους, θα έρθουν σ΄ επαφή με ανθρώπους και γεγονότα, που θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στην μετέπειτα ζωή τους. Πρωταρχικός σκοπός των ανθρώπων αυτών, είναι να  απλώσουν ένα πέπλο προστασίας γύρω από αυτά τα άτομα και μέσα από διάφορες δοκιμασίες, να τ΄ αλαφρύνουν λίγο από τον πόνο και το ψυχικό βάρος που κουβαλούν.

Θα καταφέρουν άραγε να σπείρουν στην πληγωμένη τους ψυχή τον σπόρο της ελπίδας, της αγάπης και της αισιοδοξίας; και σε ποιο βαθμό τα άτομα αυτά, αισθάνονται έτοιμα να αδράξουν την ευκαιρία, να δημιουργήσουν μηχανισμούς άμυνας απέναντι στην απόγνωση και την ανασφάλεια;

Το μήνυμα που θέλει να περάσει ο «Θλιμμένος Σεπτέμβρης», δεν είναι η πίκρα και η απελπισία για την άδικη αιματοχυσία, αλλά την αισιοδοξία ότι μπορούμε να ελπίζουμε για το καλύτερο. Οι επώδυνες αναμνήσεις και το πένθος μπορούν να ξεπεραστούν, εάν βρούμε τη δύναμη να συμφιλιωθούμε με ό,τι μας πληγώνει και αυτό αναζητούν εναγωνίως και οι ήρωές μας και ο αναγνώστης έχει την ελπίδα ότι θα τα καταφέρουν και θα βγουν νικητές, διώχνοντας μακριά την μαυρίλα και την καταχνιά και βάζοντας χρώμα στη ζωή τους.