Βιβλίο Κίτρινο υποβρύχιο
Συγγραφέας Σεμίνα Διγενή
Κατηγορία Προσωπικές αφηγήσεις - Μαρτυρίες
Εκδότης Πατάκης
Συντάκτης-ρια Διονύσης Λεϊμονής

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Η ώρα είναι 4.20 τα ξημερώματα, ένα σπίτι δεν έχει ταβάνι κι ένα φεγγάρι πέφτει ως φυσικός, απαλός προβολέας σε ένα κρεβάτι… Τότε το ιπτάμενο σπίτι της Σεμίνας, ενεργοποιείται κι αρχίζει το ταξίδι της στον χώρο και τον χρόνοι διατρέχοντας συμβάντα, «μικρά» και «μεγάλα» περιστατικά ενός άγνωστου στους περισσότερους από εμάς κόσμου με τη ματιά που τον ατενίζει η πολύπειρη και «πλούσια» σε βιώματα, αρνητικά και θετικά Σεμίνα Διγενή… Κι αυτό το ιπτάμενο σπίτι συχνά πυκνά μεταμορφώνεται σε ένα ιπτάμενο υποβρύχιο που πετάει με ταχύτητα 100 κόμβων στον αέρα

Ένα υποβρύχιο, που όμως άλλοτε ίπταται, άλλοτε καταβυθίζεται κι άλλοτε ακινητοποιείται στον χώρο δίνοντας έτσι την ευκαιρία στη Σεμίνα Διγενή να ξαναδεί και μαζί της να δούμε κι εμείς μικρά, έντονα, ενδιαφέροντα στιγμιότυπα φωτογραφικά και κινηματογραφικά της πολιτιστικής, κοινωνικής ζωής, της παγκόσμιας ιστορίας και πολιτισμού αλλά και τα κατάβαθα της ψυχής μιας γυναίκας δημοσιογράφου που ποτέ δε μάσησε τα λόγια της με οποιοδήποτε κόστος.

Στα αυτιά μας ηχεί η μουσική και οι στίχοι του κίτρινου υποβρύχιου των Beatles, αγαπημένο άκουσμα, που άντεξε στον χρόνο και δε γνωρίζει τοπικά όρια και σύνορα.

Η Σεμίνα Διγενή ξεδιπλώνει τις εμπειρίες της με κινηματογραφική αφήγηση και τηλεοπτική ευκρίνεια, με δημοσιογραφικό επαγγελματισμό αλλά και με ανθρώπινη ζεστασιά και ευαισθησία.

Μια τυχερή γυναίκα, πετυχημένη, γνωστή σε όλους μας, αγαπημένη κατά το ανθρωπίνως δυνατόν στους περισσότερους γιατί σεβάστηκε τη ζωή και τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκε και συμπορεύτηκε στο επάγγελμα και τη ζωή, χωρίς πολλές φορές να εισπράττει το ανάλογο ούτε από τη ζωή ούτε από τον περίγυρό της. Από γεννησιμιού της αδικημένη, τολμάει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, να μη χαϊδέψει αυτιά σ' αυτό το βιβλίο έκθεσή της προς τα έξω. Τολμάει να λέει ευχαριστώ σε όσους τής στάθηκαν, επώνυμους και μη, τολμάει να εκφράσει την πικρία της σε ξένους αλλά και στον ίδιο τον γονιό, που δεν την αγκάλιασε ποτέ μπαμπαδίστικα, εκφράζοντας την αγάπη της για τη μητέρα της, την υπομονή και επιμονή της στη ζωή, την οδύνη της για το χαμό της… Τολμάει να μιλήσει για τη σχέση της με τα παιδιά της ακόμα και πριν γεννηθούν όταν ήταν ακόμα στην κοιλιά της και χοροπήδαγαν μέσα της ζητώντας να την κάνουν και να την ξανακάνουν μάνα.

Ένα πάνθεο προσωπικοτήτων μας γνωρίζει η Σεμίνα Διγενή σ’ αυτό το βιβλίο που άλλοτε έχει ημερολογιακή μορφή, άλλοτε μυθιστορηματική, άλλοτε δημοσιογραφική, άλλοτε είναι ένα αληθινό, ρεαλιστικό αφήγημα κι άλλοτε μια μυθιστορηματική βιογραφία ή ένα καθαρά μυθοπλαστικό αφήγημα.

Ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, Έλληνες και ξένοι, ποιητές, συγγραφείς, επιστήμονες, φιλόσοφοι από τη μια, αλλά η μάνα, ο πατέρας, η Κίρκη και ο Νίκος, τα δυο παιδιά της, θείες, θείοι, ξαδέρφια, συγγενείς μέχρι και η Αγία Αντιγόνη, που η Σεμίνα Διγενή αναρωτιέται πώς θα ήταν η ζωή της αν δεν βρισκόταν αυτή η γυναίκα κοντά της.

Ενδεικτικά ονόματα, γνωριμίες της Σεμίνας κατά την πορεία της επαγγελματικής της ζωής, προσωπικότητες που εμφανίζονται μέσα από τον διηθητικό φακό της κρίσης της: Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος Σταυρίδης, Χαρίλαος Φλωράκης, Τίτος Βανδής, Μπέτυ Βαλάση, Βλάσης Μπονάτσος, Μάνος Ελευθερίου, Βιτόριο Γκάσμαν, Δημήτρης Χορν, Κάρολος Παπούλιας, Λένα Πλάτωνος, Μαρίζα Κοχ, Ανδρέας Παπανδρέου, Καντάφι, Μάνος Χατζιδάκις, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Βασίλης Τσιτσάνης, Αλέκος Παναγούλης, Λευτέρης Βογιατζής, Γιώργος Ζαμπέτας, Ζωή Λάσκαρη, Τζένη Καρέζη, Δημήτρης Κουτσούμπας, Μιχάλης Κακογιάννης, Γιάννης Ρίτσος, Κώστας Κακαβάς, Σεραφείμ Φυντανίδης, Αφροδίτη Μάνου, Αλέϊδα Γκεβάρα, Ιάσονας Τριανταφυλλίδης, Αντώνης Τρίτσης, Κική Δημουλά, Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ, Κώστας Λειβάδάς, Βίκυ Μοσχολιού, Γκόραν Μπρέγκοβιτς Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, Δημήτρης Παπαμιχαήλ…. Ενας κόσμος αισθητός κι ένας κόσμος… φανταστικός, που γεννήθηκε στον νου της Σεμίνας και αποδόθηκε συγγραφικά-μυθοπλαστικά… Πλάτωνας, Καζανόβα, Λόρδος Μπάϋρον, Καμύ, Μποντλέρ …

Λένε ότι είμαστε ό,τι ακούσαμε και ό,τι διαβάσαμε ως τώρα… Όλα αυτά τα κουβαλάμε μέσα μας, μας προσδιορίζουν, διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας, επηρεάζουν τις επιλογές μας, διαμορφώνουν το είναι μας… Αυτό ακριβώς διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας το βιβλίο της Σεμίνας Διγενή.

Επίσης λένε ότι είμαστε ένας συμφυρμός από αντιφατικότητες… κι αυτό ισχύει γνωρίζοντας την Σεμίνα Διγενή τουλάχιστον μέσα από τις σελίδες του βιβλίου που κρατώ στα χέρια μου. Με τίτλο «Κίτρινο Υποβρύχιο» των Εκδόσεων Πατάκη. Και χαίρομαι που συνυπάρχουμε κάτω από τη προστατευτική αγκαλιά αυτών των Εκδόσεων

Κίτρινο υποβρύχιο… Ένα σύμβολο… ένα παραμύθι, ένα ταξίδι της Σεμίνας Διγενή πάνω ουσιαστικά σε ένα ιπτάμενο, αόρατο, διαφανές, χρωματιστό και φωταγωγημένο σπίτι. Μια ταινία φαντασίας, μυστηρίου πλαισιωμένη από μουσικές του Χατζιδάκι, νίνο Ρότα, Σπανό, Σοπέν, Φοίβος Δεληβοριάς, Ανδριόπουλος, Βαμβακάρης, Άκης Πάνου, είναι όμως η Σεμίνα;

Είναι το κορίτσι που ονειρεύεται αλλά και αυτό που απογοητεύται…

Είναι η δημοσιογράφος που παίζει με το γυαλί και το ελέγχει κι εκείνη που το φοβάται και το αποτάσσεται για να ελευθερωθεί.

Είναι η δημοσιογράφος που σέβεται, εκτιμά και αναδεικνύει τους ανθρώπους από τους οποίους παίρνει συνέντευξη αλλά κι εκείνη που δεν διστάζει να κριτικάρει εν μέσω συνέντευξης, όπως τον εγγονό του Στάλιν, Γεβγκένι Τζουγκασβίλι.

Είναι η συνάδελφος που συνεργάζεται άριστα, με τους συνεργάτες της, με πολύ κόσμο αλλά και συγκρούεται όταν θεωρεί ότι θίγεται, πνίγεται ασφυκτιά…

Είναι η Σεμίνα Διγενή που «πετάει» μιλώντας στο μικρόφωνο και μαγεύει τους ακροατές της αλλά κι εκείνη που τρέμει πριν πιάσει το μικρόφωνο, όπως νομίζω αυτή τη στιγμή γιατί σε λίγο θα πάρει τον λόγο μπροστά σας

Μα η Σεμίνα Διγενή αναρωτιέμαι ποιος ή ποια προσωπικότητα όλων αυτών των χρόνων δεν της έδωσε συνέντευξη… Πραγματικά, δε χόρταινα να διαβάζω τις συνεντεύξεις από σημαντικότατες προσωπικότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, προσωπικότητες που ποιος δεν θα λαχταρούσε να μη συναντήσει στη ζωή του αλλά και τις υποθετικές συνεντεύξεις με προσωπικότητες που θα ήθελε να είχε συναντήσεις και στήνει πολύ παραστατικά με τη δημιουργική της φαντασία, έχοντας μελετήσει το έργο και την ιδιοσυγκρασία τους

Η Σεμίνα Διγενή, όμως τολμά όχι μόνο να μας συστήνει ανθρώπους πραγματικά ή υποθετικά, τολμά και να αυτοσυστήνεται και ακόμα παραπέρα να συνεντευξιάζεται, να είναι και η ρωτώσα και η απαντώσα, να εξομολογείται, να αυτοαναλύεται, να μιλά με παρρησία, να ζητά συγνώμη από όσους πλήγωσε ή θεωρεί πως δεν τους φέρθηκε σωστά όπως τον Μίνωα Κυριακού, αλλά και να ζητά τα οφειλόμενα από αυτούς που θα έπρεπε να της δώσουν ένα άγγιγμα, μια καλή κουβέντα, ένα χάδι, πραγματική αγάπη…

Ανάμεσα στους επώνυμους που αναδεικνύονται μέσα από τη γραφή της μεταφέροντας τις εμπειρίες της γνωρίζουμε τις φίλες της από την παιδική της ηλικία ακόμα, τους φίλους της στη ζωή, τους δημοσιογράφους με τους οποίους συγχρωτίστηκε χρόνια, όσους επιλεκτικά πάντα αλλά όχι τυχαία η ανθρώπινη μνήμη επαναφέρει επιφέροντας κάθε φορά διαφορετικά συναισθήματα….

Η Πολυτίμη, η Ντίνα, ο Θανασάκης αλλά και η…Βασίλω…κυρίως η Βασίλω….

Μεγάλη σημασία όπως και για όλους μας, φαντάζομαι έχει η οικογένειά της ανεξάρτητα με τη στάση τους απέναντί της, ακόμα και όσοι δεν στάθηκαν όπως έπρεπε με φύλακα άγγελο πάντα τη μαμά… τη μαμά που στάθηκε πάντα κοντά της σε αντίθεση με εκείνη που πολλές φορές ένιωσε πως οι επαγγελματικές ης υποχρεώσεις λειτούργησαν αντιστικτικά με τις υποχρεώσεις της κόρης προς τη μαμά… Μια ολόκληρη ζωή μέχρι τη στιγμή της φυγής που μέσα στη ζέστη όλα παγώνουν…

Η Σεμίνα είναι αναγραμματισμός του Σινεμά;

Είναι άνθρωπος ή καλοκουρδισμένο ρολόι;

Τηλεοπτική σταρ ή εγκλωβισμένη μέσα σε ένα στενό κουτί με τρεις όψεις μπετονένιες και μια γυάλινη;

Ακούει ελληνική ή ξένη μουσική; Παρακολουθεί με μανία ελληνικό και ξένο κινηματογράφο ενίοτε τρυπώνοντας μέσα στην ίδια την τέχνη για αν ζήσει πολλές πολλές ζωές;

Ποια κουλτούρα προσιδιάζει στα ενδιαφέροντά της;

Ταξίδεψε σχεδόν παντού, Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αφρική… σε τόπους και χώρους εξωτικούς, πότε διακινδυνεύοντας, πότε απολαμβάνοντας πότε ενεργοποιώντας το δημοσιογραφικό της δαιμόνιο… Μερικές φορές παρασύρεται τόσο από τη μαγεία του ταξιδιού και των καινούριων ανακαλύψεων που το σκέφτεται πολύ σοβαρά αν πρέπει να κλείσει μια εκδρομή στη μεγάλη κοιλάδα με τους κρατήρες που βρίσκεται στον Άρη και ονομάζεται «Ελλάς». Μάλλον προτιμά την άλλη Ελλάδα, αυτή που γεννήθηκε, αυτή που την προσδιόρισε, αυτή που αγαπάει όπου κι όσο κι αν ταξιδέψει μακριά της. Ευτυχώς για εμάς…

Ποιο ταξίδι της θα ξέκρινε, άραγε, από τα τόσα πολλά τα χρόνια που μεσουρανεί στα δημόσια πράγματα και στις καρδιές μας;

Μήπως τελικά είναι η Μίνα, η μικρή εκείνη ταξιδεύτρια που ένα βράδυ κάνει την απόδρασή της και επιβιβάζεται σε ένα αλλόκοτο κίτρινο υποβρύχιο;

Είναι η Σεμίνα που αφήνει τη μνήμη να την πιλοτάρει σταθμεύοντας σε στέγες σπιτιών που έζησε τόσα χρόνια αλλά ενίοτε σταθμεύει σε χωροχρονικά πλαίσια που την προσδιόρισαν ως τη Σεμίνα Διγενή; Εκείνη που δεν διστάζει ακόμα και να εισχωρήσει στο μυαλό των αγαπημένων της για να μάθει τις ανησυχίες, τους φόβους, να αφουγκραστεί την ψυχή τους;

Ξέρω ξέρω ποια είναι η Σεμίνα, η Μίνα… έχει ένα άλλο ένα όνομα… τη λένε… Κάποτε ζούσε μια βασιλοπούλα στην οποία συνέβαιναν φοβερά και τρομερά πράγματα για αυτό την λέγανε Ασπροκεφαλούσα αλλά η Σεμίνα Διγενή κατάφερε όλα τα στοιχειά που της αφηγούνταν η καλή της γιαγιά Σοφία και τα τέρατα ιερά και μη, να τα τιθασεύσει, να τα βάλει σε μια τάξη να τα καθίσει πίσω από ένα μικρόφωνο και να τα αποκαλύψει αποκαλύπτοντας μας αυτήν την ίδια τη Σεμίνα συγγραφέα, τηλεοπτική παραγωγό, δημοσιογράφο, γυναίκα, σύζυγο, φίλη, μάνα, κόρη, πολιτικό...