Βιβλίο Τα βατράχια
Συγγραφέας Δημήτρης Σίμος
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα
Εκδότης Bell / Χαρλένικ Ελλάς
Συντάκτης-ρια Μανώλης Γεωργιάδης

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Το να διαβάσω και να εκτιμήσω- όχι απαραιτήτως θετικά- «Τα βατράχια» του Δημήτρη Σίμου αποτελούσε προσωπικό στοίχημα. Έχοντας διαβάσει απείρως κολακευτικά λόγια για τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς «Σκοτεινά νερά», έκρινα σωστό να δώσω μια ευκαιρία στο διαφαινόμενο ταλέντο του φέρελπι συγγραφέα αστυνομικών υποθέσεων. Ισχυρό κίνητρο σε όλα αυτά υπήρξε και η επιλογή των εκδόσεων «Bell» να στηρίξουν την εν λόγω σειρά, εξ’ αιτίας της εξειδίκευσης τους στην αστυνομική λογοτεχνία, όσο και στο γεγονός ότι δύσκολα εμπιστεύεται έλληνες συγγραφείς. Έπειτα από όλα αυτά, ένιωθα έτοιμος να εντρυφήσω στο κείμενο.

Πράγματι, «Τα βατράχια» δικαίωσαν τις προσδοκίες μου. Το βιβλίο διαβάστηκε σχεδόν σε μία μέρα, η πλοκή του με καθήλωσε, ενώ προς το τέλος του βιβλίου, όταν η αγωνία κορυφώθηκε, ένιωσα να νοιάζομαι, σε σημείο να ταυτίζομαι με έναν από τους χαρακτήρες που βρέθηκε σε θανάσιμο κίνδυνο, τόσο που διέκρινα τους παλμούς της καρδιάς μου να αυξάνονται. Χάρηκα, καθότι γνώριζα ότι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν συναντάς σε κάθε αστυνομική ιστορία που διαβάζεις.

Ωστόσο, αυτό που αξίζει καταγραφής είναι η -ως ένα σημείο- ωριμότητα του συγγραφέα. Αν και πρωτάρης, ο Σίμος δεν προσπαθεί να αποδείξει πράγματα πέρα από τα δυνατότητές του. Το βιβλίο είναι σύντομο, αλλά περιεκτικό. Αρκετό για να μην κουράσει και παράλληλα ικανό να στεναχωρήσει τον αναγνώστη που η υπόθεση λύθηκε τόσο νωρίς. Οι χαρακτήρες δεν είναι πολυάριθμοι ώστε να υπάρξει σύγχυση κατά την ανάγνωση και τα κίνητρά τους είναι κατανοητά και εύλογα* . Με λίγα λόγια, ο Σίμος κατέχει το μέτρον άριστον για την κατασκευή ενός, κάτι παραπάνω από, επαρκούς αστυνομικού μυθιστορήματος, χωρίς φανφάρες ή ψευδοδιλλήματα.

Κι αν ο Δημήτρης Σίμος στάθηκε η αφορμή, πραγματική αιτία αποτελούν οι χιλιάδες «Σίμοι» που υπάρχουν εκεί έξω και ζητούν υπομονετικά την προσοχή μας. Άπειροι νέοι και φιλόδοξοι συγγραφείς οι οποίοι έχουν οράματα να προσφέρουν, απλώς δεν είχαν την τύχη να διαφημιστούν σε τέτοιο βαθμό. Το εγχείρημα των εκδόσεων «Bell» μου υπενθύμισε πόσο σημαντικό είναι να δίνουμε φωνή σε καινούριες ιδέες και οράματα, πως είναι καθήκον μας να προωθούμε το καινούριο, γιατί το βιβλίο, ως οργανισμός, έχει κι αυτό ανάγκη από ανανέωση.

Βεβαίως, όλα τα παραπάνω απαιτούν τη στήριξη του αναγνωστικού κοινού, τη δική μας στήριξη. Αφού εμείς δημιουργούμε τις τάσεις, εμείς έχουμε τη δύναμη να κατευθύνουμε τα ρεύματα προς ένα νέο, πρωτοπόρο προορισμό. Έτσι, την κάθε φορά που θα οδεύουμε στο βιβλιοπωλείο για να αγοράσουμε το καινούριο βιβλίο του εκάστοτε «Νέσμπο», ας έχουμε στο μυαλό μας πως υπάρχει και ένας αντίστοιχος «Σίμος» σε κάποιο καλάθι που φωνάζει να του δώσουμε μια ευκαιρία. Ας αποδείξουμε τη διαλλακτικότητά μας και ας του επιτρέψουμε να αρπάξει την ευκαιρία που δικαιούται πριν φθάσει στα ράφια ως «Best seller» ή καταλήξει στη λήθη. Ας αφήσουμε το χρόνο να γίνει ο κριτής μας. Ανεξαρτήτως πάντως από την κατάληξη, ευκαιρία πρέπει να δοθεί…

______________
* το τελευταίο σχόλιο ήταν απαραίτητο, γιατί πλέον παρατηρώ να γράφονται αστυνομικά απλώς και μόνο για να τέρψουν με τους φόνους τους, χωρίς κάποιο επιπλέον κίνητρο που θα επιφέρει προβληματισμό στον αναγνώστη.