Βιβλίο Το Σενάριο και άλλα διηγήματα
Συγγραφέας Μανόλης Κατεινάς
Κατηγορία Διηγήματα
Εκδότης το ανώνυμο βιβλίο
Συντάκτης-ρια Τόλης Αναγνωστόπουλος

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ένα σενάριο που δουλεύεται με μεράκι και μεθοδικότητα αλλά δεν βρίσκει ανταπόκριση, ένα παράνομο ζευγάρι όχι για τον έρωτα αλλά για να ξεχρεώσει, ένας τηλεφωνικός θάλαμος που χωρίζει ένα δεύτερο ζευγάρι και ένα τρίτο που παίρνει την απόφαση να μείνει για πάντα μαζί. Ένας φαντάρος σε νησί εύχεται καλά Χριστούγεννα στην περιπολία αντί του συνθηματικού, ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ πέφτει στην παγίδα μιας γυναίκας-αράχνης και ένας ποδοσφαιριστής ήρωας της ομάδας της γειτονιάς.

Ήρωες όλοι της διπλανής πόρτας από το Μανόλη Κατεινά εκτός από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ που κατεβαίνει στη γη, για ένα ακόμα δρομολόγιο ρουτίνας, αλλά ερωτεύεται.

Οι περισσότεροι έχουν διλλήματα, επιφυλάξεις και δεύτερες σκέψεις. Αποφάσεις σημαντικές που πρέπει να πάρουν αναζητώντας νόημα στη ζωή τους που για κανένα δεν είναι σπαρμένη με ροδοπέταλα. Χαρακτηριστικό όλων όμως, ότι μάχονται με πάθος και επιμονή αν και οι συνθήκες δεν τους ευνοούν και οι ικανότητες τους δεν επαρκούν πολλές φορές.

Ο συγγραφέας αντλεί το υλικό του από τις γειτονιές της Αθήνας αλλά και από νησιά του Αιγαίου. Και στις δύο περιπτώσεις φαίνεται να γνωρίζει καλά τον χώρο που δρουν οι πρωταγωνιστές του για αυτό και η γραφή του μοιάζει βιωματική και σίγουρη. Επίσης διακρίνεται από απλότητα, δεν επιθυμεί να εντυπωσιάσει αλλά να διηγηθεί. Τα κείμενά του έχουν προφορικότητα και ένα κινηματογραφικό τρόπο αφήγησης που αν και ετεροδιηγητικός βγάζει συναίσθημα και κρατά τον αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν είναι μονοδιάστατος στη συγγραφική του σύμβαση για αυτό και οι ιστορίες ξεπηδούν μέσω μιας εικόνας, ενός ήχου, από βιώματα ή αναμνήσεις. Βρήκα και εγώ κοινά σημεία και αναφορές όταν διάβασα για τα περιοδικά της εποχής μας όπως το «Αγόρι» και το «Μπλεκ» και την ιστορία του ποδοσφαιριστή -που δεν ξέρω γιατί- αλλά τη συνέδεσα με τη «Φανέλα με το εννιά».

Ο Κατεινάς δεν επιδιώκει να χτίσει τους ήρωες του ώστε να τους συμπαθήσεις. Αρκετοί από αυτούς έχουν τα χαρακτηριστικά των losers όπως ο επίδοξος σεναριογράφος και ο ντετέκτιβ της συμφοράς. Τους αφήνει αρκετές φορές ελεύθερους να αποφασίσουν για την έκβαση. Κάποιοι πετυχαίνουν στο τέλος τον σκοπό τους κάποιοι άλλοι, αν και καταδικασμένοι, βρίσκουν ελπίδα και λόγο να αγωνιστούν ξανά. Προσπαθεί να βρει σε κάθε ρόλο ένα μίνιμουμ αξιοπρέπειας. Η οπτική του είναι αισιόδοξη. Στο ευρηματικό διήγημα του Αρχάγγελου Γαβριήλ , ο Αρχάγγελος ως άλλος κοινός θνητός είναι έτοιμος να υποστεί τις συνέπειες για το παραστράτημά του «επίγειου φιλιού». Παρουσιάζεται με το δικηγόρο του ενώπιον του Θεού χωρίς φόβο γιατί γνωρίζει ότι πλέον όποια ταξίδια του στη γη θα έχουν άλλο ενδιαφέρον. Στο σενάριο ο ήρωας αν και απογοητευμένος παίρνει δύναμη από τον έρωτα και αρχίζει να ξαναγράφει. Και ο ντετέκτιβ αν και «πιασμένος στη φάκα» βλέπει σαν ευκαιρία την κατάσταση να ανέβει επίπεδο αφού θα πάρει δημοσιότητα. Όλοι τελικά βρίσκουν τον παράδεισό τους:

«Δεν είναι γήπεδο αυτό είναι παράδεισος» λέει ο ποδοσφαιριστής στο τέλος. Εύα το όνομα του πειρασμού για τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Ο Ιάσονας δεν παραστρατεί με την παλιά συμμαθήτρια και ταυτόχρονα σχεδόν η Σοφία αποδέχεται την πρόταση γάμου που της είχε κάνει. Ο σεναριογράφος ερωτεύεται και έχει έμπνευση. Ο ντετέκτιβ καταστρώνει σχέδια καλοκαιρινών διακοπών στη Σύρο με τον αδελφό του και ευρωπαϊκά ταξίδια με «την Πανιωνάρα» συντροφιά με κολλητούς.

Αξιοσημείωτο το ντεμπούτο του Μανόλη Κατεινά στο διήγημα (νομίζω έχει γράψει στο παρελθόν παιδικό-εφηβικό).

Η μικρή φόρμα φαίνεται να του ταιριάζει γάντι καθώς οι ιστορίες (μπονζάι πολλές φορές) είναι τόσο περιεκτικές, ρεαλιστικές και καλά δομημένες που βγάζουν μια πρωτόγνωρη αμεσότητα και αυθεντικότητα. Όποτε κρίνει όμως ξεδιπλώνει το ταλέντο του και σε εκτενέστερα κείμενα δίνοντας ψήγματα για μεταπήδηση αργότερα ίσως και στο μυθιστόρημα. Γράφει για τη ζωή και την ελπίδα.

Γιατί τελικά η ζωή είναι ωραία όταν την μοιράζεσαι αλλά και όταν την γεύεσαι. Με τις χαρές και τις πίκρες της. Και αν «φας τα μούτρα σου» όπως οι περισσότεροι ήρωες του Κατεινά αξίζει να αγωνιστείς να την ξανακερδίσεις.