Βιβλίο Μέσα από τα μάτια σου
Συγγραφέας Δήμητρα Τράκα
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Έξη
Συντάκτης-ρια Πόπη Ξοφάκη

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Το «Μέσα από τα μάτια σου» είναι το πρώτο βιβλίο της Δήμητρας Τράκα από τις εκδόσεις Έξη που διαβάζω, και εξεπλάγην ευχάριστα!

Η συγγραφέας, μέσα από την Ελπίδα, την ηρωίδα της, με ευαισθησία και σεβασμό μάς συστήνει τον κόσμο των τυφλών. "Ελπίδα", κατ' όνομα και ουσία, μεγάλωσε μέσα στο σκοτάδι, δε γνώρισε το μητρικό χάδι. Παρά την κατάστασή της, σπάνια έλειπε το χαμόγελο από τα χείλη της. Δεν παραιτήθηκε ούτε δυσανασχέτησε με τη ζωή της, διότι είχε ανθρώπους δίπλα της που την αγαπούσαν αληθινά και έβλεπε μέσα από τα δικά τους μάτια. Και κυρίως μέσα από τα μάτια του λατρεμένου της πατέρα.

Πόση δύναμη ψυχής και αγάπη χρειάζεται για να περιγράψεις άψογα αυτά που βλέπεις γύρω σου, ανθρώπους, ζώα, φύση, τον ήλιο, το φεγγάρι, τ' αστέρια, σ' ένα παιδί εκ γενετής τυφλό; Λάτρεψα τον ήρωα, Γιώργο. Μοναδικός. Θα τον χαρακτήριζα με τρεις λέξεις, "Μεγαλείο ψυχής - ανιδιοτελής αγάπη - Πατέρας".

Άρτια δομημένοι όλοι οι χαρακτήρες των ηρώων και μοιρασμένοι με μαεστρία από τη συγγραφέα. Ο Γιώργος, ο Δημήτρης, η Κατερίνα, η Αγάπη. Ο μόνιμα συναισθηματικά φορτισμένος αναγνώστης βιώνει τις περιγραφές.

Μία συγκλονιστική και άκρως συγκινητική ιστορία μιας γυναίκας που, εκτός από το δικό της σκοτάδι, βίωσε και το σκοτάδι στις ψυχές κάποιων ανθρώπων. Η Ελπίδα στην αρχή δοκιμάστηκε ψυχολογικά. Ένιωσε ότι ζει στο περιθώριο. Όλο της τον πόνο και την απόγνωση τον εκτόνωσε στα αγαπημένα της πρόσωπα, ιδίως στους γονείς της. Κλείστηκε στον εαυτό της κατηγορώντας τους αλλά και τον εαυτό της.

Τον πατέρα της... Γιατί δεν της έμαθε να είναι σκληρή... Γιατί την άφησε να έρθει στον κόσμο χωρίς να έχει τα δικά της μάτια... Δεν της έμαθε να ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε καλούς και σε κακούς. Τη μάνα της.... Ότι την εγκατέλειψε... Ότι την έφερε σ' έναν κόσμο αφιλόξενο και κακό και δεν ήταν εκεί να την προστατέψει... Της στέρησε το φως, το μητρικό χάδι, τη μητρική αγκαλιά... Τον εαυτό της... Επειδή ήταν τυφλή... Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει το καλό από το κακό... Ήταν τόσο ευάλωτη... Την προστάτευαν τόσο λες και ήταν μέσα σε μια γυάλα...

Την παρέσυρε το μίσος και ο οίκτος. Ένα μίσος που εκτοξεύει κατηγορίες προς πάσα κατεύθυνση. Πλήγωσε αγαπημένα της πρόσωπα... "Εσύ ζεις στη δική σου πραγματικότητα, μπαμπά, αυτό μην το ξεχνάς! Δεν έχεις ιδέα πως είναι η δική μου... Ξέρεις πως είναι να ζεις στο σκοτάδι; Να θες να δεις το πρόσωπο εκείνου που αγαπάς και να μην μπορείς; Κι εκείνος να μην αντέχει το δικό σου σκοτάδι και να φεύγει..." (σελ.256-266), απίστευτη σκηνή η συγκεκριμένη ανάμεσα σε πατέρα και κόρη. 

"Ένα βιβλίο που υμνεί τη δύναμη της αγάπης και το μεγαλείο της ψυχής. Γιατί το σκοτάδι και το φως κρύβονται μόνο μέσα μας".

Αξίζει να διαβαστεί.