Βιβλίο Παππούς για υιοθεσία
Συγγραφέας Γιώργος Μπουμπούσης
Κατηγορία Παιδικό - Εφηβικό
Εκδότης Σαΐτης
Συντάκτης-ρια Διονύσης Λεϊμονής

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

«Στον πιο γλυκό παππού», είναι αφιερωμένο από τον συγγραφέα Γιώργο Μπουμπούση το νέο του βιβλίο «Παππούς για υιοθεσία», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σαΐτη με μια εκπληκτική πραγματικά, εικονογράφηση διά χειρός της εικονογράφου και αγιογράφου Πέγκυς Φούρκα. Ζητείται παππούς επειγόντως από τον μικρό Μιχάλη ελλείψει του πραγματικού, βιολογικού του παππού, κι έτσι ο Γιώργος Μπουμπούσης καταφέρνει να αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής, αφού ο «παππούς» για όλους μας είναι μια αρχετυπική μορφή ανεξάρτητα από τον χρόνο που ο καθένας μας είχε την τύχει να συνυπάρξει μαζί του. (Ο γράφων δεν είχε τη χαρά και την τύχη να γνωρίσει κανέναν από τους δυο παππούδες του).

Το κενό, όμως μπορεί αναπληρωθεί, αν ένας άλλος «παππούς», σαν τον παππού Πορφύρη έχει καθοδηγήσει το μυαλό μας, μαθαίνοντας έτσι το νόημα της προσφοράς και της απλόχερης αγάπης. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να κοιτάξουμε ολόγυρά μας διακρίνοντας πολλούς «παππούδες» που ζητούν υιοθεσία ομορφαίνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την καθημερινότητά μας, και την καθημερινότητα όλων αυτών των παραμελημένων και πολύ μόνων παππούδων και γιαγιάδων της τρίτης ηλικίας. Γλυκαίνει έτσι η πίκρα μιας απουσίας και μιας έλλειψης… αποκτάει νόημα η ζωή, όταν μεταξύ πολλών πολλών υποχρεώσεων ξεκλέβουμε χρόνο για να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη…

Ο χαριτωμένος ρυθμός αφήγησης, η εξέλιξη μιας παιδικής ιστορίας που δεν διδάσκει, δεν κατηχεί, αλλά ευχαριστεί και μας μαθαίνει να έχουμε πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας, συγκαταλέγει το βιβλίο αυτό του παιδοψυχολόγου, εκπαιδευτικού και συγγραφέα Γιώργου Μπουμπούση στα όμορφα αναγνώσματα, που δεν σταματούν να ενεργοποιούν τη σκέψη και το συναίσθημά μας με το τέλος της ανάγνωσης αλλά δραστηριοποιούν μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Κι αυτό συγκαταλέγω στην επιτυχία του βιβλίου, την επινόηση του συγγραφέα να καταστήσει την ανάγκη και την έλλειψη του «παππού» διαχρονική και ατελεύτητη, όσο και η επιθυμία μιας υιοθεσίας που θα μας κάνει όλους καλύτερους, «ανθρώπους», με αξίες και οράματα, αλλά και περισσή ευαισθησία. 

Ο παππούς Πορφύρης, ο Άγιος Πορφύριος, γίνεται έτσι  μια αναγνωρίσιμη μορφή, το σύμβολο του παππού, που γνωρίσαμε ή δεν γνωρίσαμε στη ζωή, επιθυμούμε να τον κρατήσουμε κοντά μας για πάντα ακόμα κι όταν δεν ζούμε στους ίδιους λειμώνες…

Όσο για τις εικόνες, θα πω με πάσα ειλικρίνεια και θαυμασμό πως η Πέγκυ Φούρκα κατάφερε σ’ αυτό το βιβλίο να αποδώσει με τη γλυκύτητα των μορφών, την καθαρότητα των σκηνών και τον άριστο συνδυασμό των χρωμάτων το νόημα των λόγων του συγγραφέα, άλλοτε δίνοντάς μας την εντύπωση ότι βιώνοντας την ιστορία γυρίζουμε σε έναν κόσμο επιθυμητό, φωτεινό και ωραίο, άλλοτε πως εξαϋλωνόμαστε μετέχοντας της ουράνιας ζωής και ευτυχίας…

Στο τέλος του βιβλίου μπορεί ο αναγνώστης να βρει όμορφες δράσεις που βοηθούν τόσο στην κατανόηση τους νοήματος της ιστορίας του συγγραφέα όσο και στη συνέχιση της απολαυστικής ανάγνωσης εικονογραφώντας, αναζητώντας και ανακαλύπτοντας μικρά μυστικά παιγνιώδους μάθησης…