Βιβλίο Τα κορίτσια με τις άσπρες κορδέλες
Συγγραφέας Χαρούλα Φράγκου
Κατηγορία Για παιδιά
Εκδότης Γαβριηλίδης
Συντάκτης-ρια Διονύσης Λεϊμονής

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ένα ημερολογιακής μορφής κείμενο, στο οποίο καταγράφεται η ιστορία του Ασύλου του Βόλου, στην αγκάλη του οποίου χιλιάδες παιδιά βρήκαν αποκούμπι στις δύσκολες συνθήκες της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Μια αφηγήτρια σε δύο φάσεις της ζωής της –παιδί, τρόφιμος του ασύλου και ενήλικη- με δική της οικογένεια πια.

Χιλιάδες παιδιά, το καθένα με τη δική του ιστορία, παρελαύνουν στο μυθιστόρημα της Χαρούλας Φράγκου. Για το καθένα η συγγραφέας έχει να πει έναν καλό λόγο. Η ευαίσθητη ποιήτρια προσπαθεί να ανιχνεύσει συμπεριφορές και να αναζητήσει τις αιτίες τους.

Η σύγχρονη ιστορία της πόλης του Βόλου αποτελεί τον καμβά πάνω στον οποίο κεντά την αφήγηση της ιστορίας της. Μια ιστορία που μοιάζει με παραμύθι χωρίς να είναι. Γιατί παρόλο που τα περιγράφει όσο γίνεται με διακριτικότητα και ευαισθησία, η οποία χαρακτηρίζει τη συγγραφέα και τον τρόπο γραφής της, αφήνοντας στην άκρη τα μελανά σημεία που σημάδευαν τις ζωές των τροφίμων του ασύλου (ορφάνια, φτώχεια, αποχωρισμός από αγαπημένα πρόσωπα, κλπ), δεν παύει να είναι μία δύσκολη ιστορία.

Η έρευνα στα ΓΑΚ, ώστε οι πληροφορίες που παραθέτει να είναι ακριβείς, μαρτυρούν τη διάθεσή της να γράψει όχι απλά τις αναμνήσεις των παιδικών της χρόνων, αλλά μία λεπτομερή καταγραφή της ιστορίας του Ασύλου.

Η περιγραφή γιορτών και σημαντικών στιγμών, όπως είναι οι εκλογές του προεδρείου του ασύλου,τα εγκαίνιά του αλλά και στιγμές πιο προσωπικές και καθημερινές που λάμβαναν χώρα μέσα στην τραπεζαρία, όπως το φαγητό,οι γιορτές, το ράψιμο, το πλύσιμο και το σιδέρωμα των ρούχων, δίνουν τον προσωπικό τόνο και αποδεικνύουν πως το Άσυλο δεν ήταν απλώς ένα ίδρυμα αλλά ένα σπιτικό για τα «κορίτσια με τις άσπρες κορδέλες».

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ο διάλογος στο παρελθόν και το παρόν,οι ιστορικές αναδρομές, αλλά και τα πολλά τραγούδια και ποιήματα που παρατίθενται από τη συγγραφέα πλουτίζουν το κείμενο, το ζωντανεύουν,το καθιστούν ένα συναρπαστικό κρυφοκοίταγμα στη ζωή της Μυρσίνης -με την άδεια της συγγραφέας φυσικά- και των υπόλοιπων τροφίμων του Ασύλου.

Οι προσωπικότητες των υπαλλήλων του Ιδρύματος αλλά και των δεσποινίδων του διοικητικού Συμβουλίου φωτίζονται τόσο από την παιδούλα Μυρσίνη που περιγράφει στιγμές της καθημερινότητάς τους όσο και από την ώριμη συγγραφέα, που αναζητά πληροφορίες τόσο στα ΓΑΚ όσο και με επιτόπια έρευνα.

Ένα βιβλίο που γράφτηκε ως αντίδωρο στο δώρο της καλοσύνης που απλόχερα της χάρισε το Άσυλο το βιβλίο της κας Φράγκου.

Ένα βιβλίο καταγραφής της ιστορίας ενός Ιδρύματος που για 69 χρόνια άφησε το στίγμα του στην πόλη του Βόλου και αποτελούσε φάρο ελπίδας για πολλές οικογένειες.

Ο εθελοντισμός ως κίνημα, η χειραφέτηση των γυναικών -αφού το Συμβούλιο του Ασύλου ήταν ο πρώτος φεμινιστικός σύλλογος της πόλης- η φιλανθρωπία υμνούνται χωρίς τυμπανοκρουσίες και βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς.

Ένα βιβλίο που σου αφήνει στα χείλη μια γλύκα σαν το γιαουρτογλυκό που απολάμβαναν οι τρόφιμες του Ασύλου κάθε φορά που υπήρχε μία αφορμή για γιορτή.

Ένα βιβλίο που μόνο να κερδίσεις έχεις διαβάζοντάς το.

Αν και πεζό, χαρακτηρίζεται από τον μελίρρυτο λόγο της Χαρούλας Φράγκου που χαρακτηρίζει τον λόγο της και διακρίνει την ποίησή της.

Ένα ποιητικό βιβλίο λοιπόν, που στην ξερή και άνυδρη εποχή μας έρχεται ως βάλσαμο να ανακουφίσει τις ψυχές μας και να ταξιδέψει το μυαλό μας στις ατραπούς του παρελθόντος… για να ατενίσουμε πιο αισιόδοξα το σήμερα.

Εύχομαι να καλοταξιδέψει στην ψυχή και στην καρδιά μας.