Βιβλίο Ένα δράμι δύναμης
Συγγραφέας Γεώργιος Τζιτζικάκης
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Ωκεανίδα
Συντάκτης-ρια Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

«Ευχή σου δίνω μη βρεθείς στην ανάγκη των ξένων. Μόνο η μάνα σου και ο πατέρας σου είναι δικοί σου άνθρωποι κι αν κάνουν κάποτε μια χαζομάρα, βρες το κουράγιο και συγχώρεσε τους, γιατί οι ξένοι, να το θυμάσαι, οι ξένοι είναι πιο παγωμένοι κι από τους χειρότερους κακούς»

Καστοριά-Βόλος-Χανιά-Αθήνα. Τέσσερις πόλεις που στιγμάτισαν και σημάδεψαν βαθιά την ζωή του Λάμπρου. Ενός μικρού αγοριού που βρέθηκε στους δρόμους. Με το όνομα Λάμπρος τον βάφτισε η κυρία Καλλιόπη με το Νο ή Στίβι τον γνώρισε η νύχτα. Μια σκληρή νύχτα που εμείς που καθόμαστε στην ζεστασιά του καναπέ μας και στην ασφάλεια του σπιτιού μας δεν μπορούμε να τον φανταστούμε.

Ο συγγραφέας Γιώργος Τζιτζικάκης μετά το «Τ’ αηδονιού το δάκρυ» έρχεται να ταράξει τα νερά με το «Ένα Δράμι της δύναμης». Ένα βιβλίο που καταγγέλλει, που μεταμορφώνεται σε νυστέρι και χώνεται βαθιά  μέχρι το κόκαλο στη βρόμικη, βουτηγμένη σε αίμα, κρυμμένη πλευρά της ελληνικής κοινωνίας. Η γλώσσα κοφτερή λέει τα πράγματα όπως είναι χωρίς να χαϊδεύει τα αυτιά κανενός αναγνώστη.

Δε διστάζει να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους, να μιλήσει τη γλώσσα του υπόκοσμου και να βουτηχτεί στα δύσοσμα σκοτάδια τους. Γράφοντας στο α’ ενικό, ο αναγνώστης νιώθει ότι ο ίδιος ο συγγραφέας έχει μπει στον σκοτεινό αυτό κόσμο προκειμένου να μαζέψει εμπειρίες, να νιώσει όπως οι άνθρωποι του υπόκοσμου, να γνωρίσει τις γυναίκες του αγοραίου έρωτα που έρχονται από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, να μιλήσει  με την σειρά του τις για τις γυναίκες και για όσα μαρτύρια τράβηξαν, να διεισδύσει στα κυκλώματα των ναρκωτικών και των μπράβων.

Διαβάζοντας το ο αναγνώστης νιώθει μια γερή γροθιά στο στομάχι. Το βιβλίο θα το έλεγα ότι είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Ο συγγραφέας «έχτισε»  έναν συγκλονιστικό ήρωα τον οποίο ο αναγνώστης  παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα βήμα - βήμα, δημιουργώντας σκέψεις αναζητώντας  το ένα δράμι δύναμης που χρειάζεται για την προσωπική του λύτρωση. Να ξεγλιστρήσει  από την παγωνιά της μοναξιάς, της προδοσίας και της αχαριστίας.

Αυτός ο μοναχικός ήρωας μας τα λέει έξω απ' τα δόντια, ωμά, σκληρά και ρεαλιστικά, κάνει τον  απολογισμό της ζωής του και κρεμιέται στην κρίση του αναγνώστη αν του δώσει συγχώρεση ή όχι. Αν τον καταδικάσει στην κόλαση ή αν τον λυπηθεί για τον στραβό δρόμο που επέλεξε να συνεχίσει να ζει.

Ήθελα να το τελειώσω το βιβλίο αγωνιώντας που και πώς θα καταλήξει ο Λάμπρος, ο Νο ή ο Στίβι. Ήθελα να γνωρίσω το παρελθόν του. Κι εκεί που ένιωθα διαβάζοντας το την φρίκη της νύχτας να με κυριεύει άρχισα να διακρίνω  το παρελθόν του. Νοσταλγικές σκηνές από το χωριό του, που ως μια κινηματογραφική ταινία ερχόταν μπροστά μου. Και πώς να ευχαριστεί τον αναγνώστη όταν διαβάζει ότι ο ήρωας του βιβλίου έζησε και μεγάλωσε  μέσα στην απόλυτη ένδεια ως παιδί.

Μέσα  σε τέσσερις τσιμεντότοιχους με σκεπή ελενίτ, με  ένα μαγκάλι για μαγείρεμα, δυο τρία κουζινικά, ότι το μπάνιο γινόταν  κάθε Τρίτη και Σάββατο σε μια λεκάνη, ότι χουχούλιαζαν κάτω από τις βελέντζες και ζέστανε τα παγωμένα ποδάρια της μάνας του όπως παραστατικά περιγράφει χωρίς υπερβολή.  Όταν ακόμη η πολυτέλεια τους  ήταν  ένα ραδιοφωνάκι  που ακουγόταν ο Διονυσίου, ο Μητροπάνος, η Βάνου, ο Καζαντζίδης. Ο Λάμπρος έγινε ο άντρας του σπιτιού όταν πέθανε ο Παναγιωτάκης, ο πατέρας του έφυγε λοιπόν από τον τόπο που τον πλήγωσε και μετατράπηκε από ένα ευαίσθητο παιδί σε ένα σκληρό άνθρωπο της νύχτας.. Η ψυχή του πλημμύρισε από βία, θυμό, πόνο και ζητούσε την εκδίκηση.... Μέσα του παρέμεινε  ευαίσθητος. Τα έβαλε  με τους πάντες και τα πάντα για την σωτηρία τριών γυναικών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή του. Τρεις γυναίκες που προσπάθησαν να ζεστάνουν, έστω και για λίγο, την παγωμένη καρδιά του...

«Λένε πως όλες οι γυναίκες από μικρές κουβαλάνε μέσα τους μια μάνα, αλλά ποιος ξέρει; Το σημαντικό είναι ότι η καλοσύνη όταν δεν έχει λόγο και σου προσφέρεται απλόχερα, τότε την εκτιμάς ένα δράμι περισσότερο»

Περνούν πολλά μηνύματα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου που προβληματίζουν και οδηγούν εκεί που πρέπει να πορευτεί μόνος του ο αναγνώστης να βγει από το τούνελ του που ίσως έχει παγιδευτεί όπως:

«Θα τολμήσεις μέσα απ’ το κοπάδι με τ’ αρνιά να σηκώσεις εσύ το κεφάλι σου. Αν δεν σε φάει ο λύκος θα σε φάνε τα υπόλοιπα αρνιά που ζηλεύουν επειδή το τόλμησες»

«Αν έχεις δύναμη, μάχεσαι, επιβιώνεις, πολλαπλασιάζεσαι, κατακτάς, επιβάλλεσαι. Αν έχεις δύναμη ζυγίζεσαι συνεχώς με τον εαυτό σου για να την ενισχύσεις……»,  «Χρόνια πέρασαν κι ακόμη κρυώνω μάνα, τόσα πολλά χρόνια στο κρύο που πλέον πίστεψα πώς για να ζεσταθώ κάπως πρέπει μαζί και να καώ»

«Ο Παναγιωτάκης δούλευε σε χωράφια και κάπου- κάπου αναλάμβανε καθαριότητες για λογαριασμό του δήμου. Όποτε του έλεγαν τρέξε εκείνος έτρεχε. Κλάδευε δέντρα, θάμνους, κουβαλούσε ένα τρίκυκλο και μάζευε πεσμένα φύλλα, κλαδιά ότι άχρηστο υπήρχε στο χωριό και στα πέριξ. Τον πετούσαν ένα ξεροκόμματο και τον σκουντούσαν στον ώμο. Βλάκας δηλαδή, αλλά κυρίως φτωχός και αγράμματος επειδή ότι του έδιναν έλεγε ευχαριστώ, ευχαριστώ κι έσκυβε τόσο που η μύτη του ακουμπούσε στο πεζοδρόμιο, σαν και σήμερα τον θυμάμαι »

Το Bookia σού εύχεται να είναι καλοτάξιδο το «Ένα δράμι δύναμης», Γιώργο Τζιτζικάκη.