Βιβλίο Συλλέκτης χρόνου
Συγγραφέας Μίλτος Γήτας
Κατηγορία Ποίηση
Εκδότης Κάπα
Συντάκτης-ρια Ιωάννα Γκανέτσα

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Συλλέκτης συναισθημάτων, εικόνων, συγκινήσεων και στιγμών, όλα κομμάτια ενός παζλ που λέγεται χρόνος, ο ποιητής Μίλτος Γήτας γράφει 21 ποιήματα για τον έρωτα, το θάνατο και τη ζωή, άλλοτε από ανάγκη να κλείσει παλιούς λογαριασμούς, κι άλλοτε από επιθυμία να ανοίξει καινούργιους.

«Απόψε ο έρωτας, ο θάνατος κι η ζωή
πιάστηκαν χέρι-χέρι σαν φίλοι και μέθυσαν
απ’ το νερό του χρόνου.»

γράφει στο πρώτο εκ των ποιημάτων που απαρτίζουν τον «Συλλέκτη Χρόνου» και ξεκαθαρίζει ευθύς εξαρχής πως επιχειρεί να επικοινωνήσει και να «συνδιαλεχθεί» με τους τρεις βασικούς παράγοντες που ωθούν τους ανθρώπους να πορεύονται.

Χωρίς καμιά διάθεση να ακολουθήσει συγκεκριμένα μοτίβα ή κάποιον χαρακτηριστικό τρόπο γραφής, γράφει λιτά και συχνά με στοιχεία πεζογραφικά, επηρεασμένος από όσα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, περιστρέφονται γύρω από τον κόσμο του τα πέντε προηγούμενα χρόνια, όσα χρειάστηκαν δηλαδή για να ολοκληρωθεί η συλλογή συναισθημάτων με τα οποία πορεύτηκε εκείνη την περίοδο.

Μέσα από τις λέξεις του προσπαθεί και τελικά επιτυγχάνει να αποτυπώσει όσα νιώθει η ψυχή του, να μεταφράσει τα συναισθήματα του και να αποκωδικοποιεί τα μηνύματα που του στέλνουν οι αισθήσεις του.

Είναι φανερό μέσα από τη σφοδρότητα των λέξεων που χρησιμοποιεί, οι οποίες ρέουν σαν ένας ποταμός της αλήθειας του, πως η ποίηση λειτουργεί μέσα του λυτρωτικά και τον γεμίζει με το αίσθημα της ελευθερία, μιας ελευθερίας που επιθυμεί να τρέχει ελεύθερη μέσα στους δρόμους και να «αλητεύει» παρέα με το χρόνο, προσπαθώντας να ξεγελάσει την εσωτερική ανάγκη του να τον δαμάσει πριν εκείνος καταφέρει να τον νικήσει.

Μέσα στα ποιήματα του –όπως και στη ζωή του- δεν ξεχνά να μνημονεύσει τους νεκρούς, καθώς είναι κι εκείνοι πολύτιμο κομμάτι του χρόνου που έφυγε αλλά πάντα κουβαλά μέσα του.

Κάνει λόγο, όμως, και για τους ζωντανούς, μιας και η φύση του -αν και μοναχική- είναι πάντα αισιόδοξη και επιζητά την κάθαρση μέσα από την νέα πνοή που προκαλεί η γέννηση.

Τελειώνοντας κάποιος την ανάγνωση της ποιητικής συλλογής του ταλαντούχου Μίλτου Γήτα, νιώθει σαν να έχει μόλις απολαύσει ένα ταξίδι με τρένο, με το βλέμμα στραμμένο συνεχώς έξω από το παράθυρο του, εκεί όπου ο χρόνιος πάντα κυλά και η ζωή συνεχίζεται.

Ένα ταξίδι που περνά από τις μνήμες του παρελθόντος και σταματά τον ταξιδιώτη του χρόνου στο παρόν, χαρίζοντας του παράλληλα ως αποσκευή την ελπίδα για το μέλλον.

Ένα μέλλον που λίγη αξία θα είχε, αν δεν είχε χτιστεί πάνω στους μεγάλους πόνους και τις μικρές αλλά πάντα δυνατές δόσεις ευτυχίας του πολύτιμου και μοναδικού κτήματος του καθενός, τον χρόνο.