Βιβλίο Το θέλω τώρα
Συγγραφέας Βασίλης Κουτσιαρής
Κατηγορία Παιδικά - Εφηβικά
Εκδότης Μίνωας
Συντάκτης-ρια Διονύσης Λεϊμονής

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

«Το θέλω τώρα», μια απαίτηση, σχεδόν προσταγή τόσων παιδιών προς τους γονείς, προς τους δασκάλους, προς τους ενήλικες αλλά και προς τους συνομήλικους τους. Μια απαίτηση, που ηχούσε πολύ άσχημα ακόμα και σε περιόδους ευδαιμονίας, πολύ περισσότερο σε μια περίοδο «ισχνών αγελάδων».

«Το θέλω τώρα» και δεν το διαπραγματεύομαι, και μεταχειρίζομαι κάθε συναισθηματικό και ψυχολογικό εκβιασμό προς τους γονείς για να το αποκτήσω. Μια κατάσταση που προφανώς έχουμε βιώσει όλοι από τα παιδιά μας, που «τα θέλουν όλα» και δεν γνωρίζουν ακόμα το μέτρο και την αρετή της προσμονής.

Τι κάνουμε τότε; Πώς διαχειριζόμαστε την κατάσταση, όχι βέβαια ασκώντας βία, ξεπερνώντας τα παιδευτικά μας όρια, αλλά με σύνεση και επιμονή, ώστε ο λιλιπούτειος διεκδικητής των όλων να πάρει το μάθημά του, να καταλάβει τι και πόσα πράγματα μπορεί να στερηθεί για αυτήν του την εμμονή και ανυπομονησία, να μάθει από τη μικρή ηλικία την εγκράτεια, τον σεβασμό των προτεραιοτήτων της οικογένειας αλλά και της δυνατότητας να εξασφαλίσει τα πάντα και άμεσα σ’ αυτόν.

Το θέμα αυτό διαπραγματεύεται ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Βασίλης Κουτσιαρής στο ομώνυμο βιβλίο του, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Με μια μικροϊστορία η Μαρία που δεν αρκείται στη μία σοκολάτα αλλά επιμένει να της αγοράσουν τρεις οι δικοί της, εκφράζει το ανικανοποίητο θα ‘λεγα μικρών και μεγάλων να εξασφαλίσουν μαζί με τα αναγκαία και περιττά για την ικανοποίηση των θέλω τους και του εγωισμού τους.

Με λόγο απλό, που ρέει ο Βασίλης Κουτσιαρής στήνει όχι μια παραμυθιακή κατάσταση αλλά μια πραγματικότητα με παιδιά που απαιτούν και γονείς σε απόγνωση, που είναι ανάγκη όμως κάποια στιγμή να στενοχωρήσουν τα παιδιά τους, να τους μάθουν το καλό, να τους προετοιμάσουν ώστε να γίνουν λιγότερο απαιτητικοί ενήλικες όσον αφορά πάντα το περιττό, το υπερβολικό και το παραπανίσιο.

Την ιστορία έχει εικονογραφήσει θαυμάσια η Πωλίνα Παπανικολάου, ζωγραφίζοντας θα' λεγα το κείμενο του Βασίλη Κουτσιαρή με τη δική της χιουμοριστική διάθεση.

Τέλος, όπως πολύ σωστά σχολιάζει στο τέλος του βιβλίου η ψυχολόγος, κα Μαρία Δρόσου, μια συμπεριφορά των παιδιών αναμενόμενη στο πλαίσιο της ψυχοσυναισθηματικής τους εξέλιξης απαιτεί επίσης έναν ιδιαίτερο χειρισμό από εμάς, τους μεγάλους, που θα καθορίσει τη διάρκεια και την ένταση των «μαχών» μας με τα «μικρά μας αφεντικά». Κι είναι σίγουρο ότι σε βάθος χρόνου  άλλοτε απαιτητικά παιδιά θα νιώσουν κάποτε την ασφάλεια και τη σιγουριά  που χρειάζονται να λαμβάνουν από τους ενήλικες φίλους, δασκάλους, γονείς, παππούδες τους…