Βιβλίο Οι δύο ώρες ύπνου… και το «memento mori» ενός συγγραφέα
Συγγραφέας Τάσος Αγγελίδης - Γκέντζος
Κατηγορία Λεύκωμα
Εκδότης Φυλάτος
Συντάκτης-ρια Διονύσης Λεϊμονής

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ζωή, θάνατος, θάνατος ζωή, ένα δίπολο που καλείται κανείς να διαχειριστεί μετά από μια ξαφνική απώλεια… η βίωση του θανάτου, η ενατένιση της ζωής, κόλαση και Παράδεισος, όνειρο και πραγματικότητα. Κι όλα αυτά εκφρασμένα με λόγο, ιδωμένα μέσα από ασπρόμαυρες εικόνες. Το άσπρο και το μαύρο, ένα παιχνίδισμα φωτός μετεωριζόμενοι σε μια καθημερινότητα που δεν ξέρει κανείς αν τη βιώνει πραγματικά ή ονειρικά με φόντο πάντα ένα ονειρεμένο χωριό του Πηλίου, τον Άγιο Λαυρέντιο.

Εκεί που ατενίζει κανείς τη μεγαλοσύνη του θεού όστις κατά πως φαίνεται πάντα εν σοφία εποίησε. Κι όμως ο θάνατος μπορεί να είναι ζωή όσο εύκολα και απρόβλεπτα μια ζωή μπορεί να μετατραπεί σε έναν θάνατο, όταν νεκρώνονται οι αισθήσεις αποδυναμωμένες μέσα μας. Δυο ώρες διαρκεί το όνειρο, μια γέφυρα επικοινωνίας δύο φαινομενικά διαφορετικών κόσμων που όμως η σκέψη και η ανάμνηση μπορεί να γεφυρώσει στον νου και στην ψυχή μας.

Ένα φιλοσοφικά δομημένο λογοτεχνικό πόνημα που δεν με εκπλήσσει γνωρίζοντας την περισσή ευαισθησία και αισθαντικότητα του συγγραφέα Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου. Κώστας και Γιώργος, οι ήρωες μιας ιστορίας που βιώνουν από κοινού ζωή και θάνατο μέσα από τις εμπειρίες, περιπέτειες και γεγονότα. Μια σχέση δεν τελειώνει όταν κλείνουν τα μάτια, τότε το παγωμένο κορμί θερμαίνεται και συνεχίζει βίο σε διαφορετική διάσταση και χώρο. Κι οι δυο φίλοι χωρίζονται; Κανείς δεν μπορεί να χωρίσει κανέναν, όταν έχουν βιώσει τόσο πολλά, άλλωστε η συνέχεια μιας σχέσης μπορεί να διαρκέσει στο διηνεκές εφόσον απομένουν ανοιχτοί λογαριασμοί και υποθέσεις.

Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να μοιραστούν δυο άνθρωποι που μια ζωή, μια επίγεια ζωή είναι ελάχιστη και μικρή να τα χωρέσει. Η σχέση των δυο αντρών παρουσιάζεται μέσα από μικρολεπτομέρειες, με αυτά που στην καθημερινότητα μοιραζόμαστε όλοι με τους οικείους μας, το φαγητό, την ψυχαγωγία…. Χαρές και λύπες… ανησυχίες, φόβοι, ελπίδες, γραφές… Η «φυγή» επίσης του άλλου για τον συγγραφέα είναι μια ευκαιρία επανεκτίμησης των δεδομένων, προβληματισμού γύρω από τη ματαιότητα της ζωής, ενατένισης της ζήσης μας αναλογιζόμενοι πόσο συνεπείς έχουμε σταθεί απέναντι στις υποχρεώσεις μας ως άνθρωποι, αν τα λόγια μας συνάδουν με τα έργα μας.

Ο θάνατος αποτελεί την αφόρμηση για περισυλλογή, για κατάκτηση της αυτογνωσίας μας. Δράττει έτσι την ευκαιρία να αναλογιστεί κανείς τα λάθη και τις παραλείψεις του να ατενίσει από διαφορετική οπτική γωνία τις ημέρες του συνειδητοποιώντας την έννοια της ματαιότητας, του ψεύδους, της προσποίησης… Μα ο θάνατος δεν είναι το μοναδικό «κεφάλαιο» της γραφής του Τάσου Αγγελίδη –Γκέντζου.

Στον αντίποδα της θανής ίπταται ο έρως. Μια ερωτική ιστορία αίρει τη θλίψη της απώλειας γεννώντας νέα αισθήματα, την ίδια τη ζωή συνεχίζοντας ένα λογοτεχνικό κείμενο που θα έγραφε ο αποδημών φίλος. Ένας έρωτας απροσδόκητος που ξεπηδάει μέσα από στάχτες την ανύποπτη χρονική στιγμή επιφέροντας μια ανατροπή. Σαν ένα μυθιστόρημα η ζωή και το μυθιστόρημα μια ζωή, ένα αλισβερίσι πραγματικού και φανταστικού, ύπνου και ξύπνιου, δύο αλλότριων κόσμων που διαπλέκονται αξεχώριστα συνυφαίνοντας ένα κοινό όλον. Όλα αυτά δοσμένα με τη συγγραφική πένα του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου απόλυτα θεατρικά, ζωντανά, γνωρίζοντας να χρησιμοποιεί με μέτρο και συνέπεια τον πεζό και ποιητικό λόγο.

Ο καλοδουλεμένος λόγος του συγγραφέα συμπληρώνεται και ενισχύεται εικονογραφικά μέσα από 50 φωτογραφίες ενός χαρισματικού νέου καλλιτέχνη και συνεργάτη του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου, του Παναγιώτη Κουντουρά. Άσπρο μαύρο και στις φωτογραφίες ατενίζοντας συνεκδοχικά την απλότητα της ζήσης από τη μια και την ομορφιά του αυθεντικού, του ανεπιτήδευτου, του έντονα αποκαλυπτικού. Και σ’ αυτές συναντά κανείς τη ζωή και τον θάνατο, τη δημιουργία και τη σήψη, το παλιό και το νέο σε άριστη αρμονία με τον ανθρώπινο ψυχισμό.

Είναι το βουνό των Κενταύρων που νοηματοδοτεί τα πράγματα, που αξιώνει τα αντικείμενα, που λειτουργεί ως λυτρωτικό επίχρισμα του φαινομενικού κόσμου; Ή απλά το μάτι απολαμβάνει τη δυναμική της απλότητας που αφήνει την επίγευση της μακαριότητας απολαμβάνοντας την καθημερινότητά μας στο περιβόλι γης και ουρανού;

Ένα βιβλίο που πρέπει όλοι να διαβάσουμε αναθεωρώντας πολλά, μεταβάλλοντας τη συμπεριφορά μας, επανεκτιμώντας πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις, συνηθίζοντας να βλέπουμε πίσω από τα πράγματα ενεργοποιώντας νου και φαντασία, θέτοντας σε λειτουργία καταληκτικά έναν μαγικό μηχανισμό αποδοχής του φαινομενικά χειρότερου, μια δυναμική παρηγορία μέσα από τη θέαση της ζωής όπου κι αν αυτή λαμβάνει χώρο…