Βιβλίο Οι θεομπαίχτες
Συγγραφέας Μπάμπης Χαραλαμπούλιας
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Ωκεανίδα
Συντάκτης-ρια Πάνος Τουρλής

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ένας καλογραμμένος και ολοζώντανος ογκόλιθος 892 σελίδων που καταφέρνει ένα δυνατό χαστούκι στη στημένη πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και στην οικονομική εκμετάλλευση της αφέλειας των πιστών από επιτήδειους εκπροσώπους της Εκκλησίας. Μια καταγγελία για την ελληνική πραγματικότητα και για τον τρόπο με τον οποίο ορισμένοι πανέξυπνοι «λίγοι» χειρίζονται τη ζωή, τα πιστεύω, τα ιδεώδη και την καθημερινή ζωή των περισσότερων από μας. Ειλικρινά, αν κάποιος με ρώταγε ποια μυθιστορήματα να διαβάσω για την ελληνική κοινωνική και οικονομική κατάσταση της Ελλάδας στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα θα πρότεινα τους Θεομπαίχτες του Μπάμπη Χαραλαμπούλια και τη Μαύρη Αυγή του Θάνου Δραγούμη.

Ο Σωκράτης Χαρίτος δεν καταφέρνει ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ασφαλιστικής εταιρείας για την οποία εργάζεται και απολύεται. Σχεδόν ταυτόχρονα γνωρίζει την Ελένη, μια γυναίκα που αλλάζει την καθημερινότητά του και τον βοηθά να ορθοποδήσει ώσπου ένα τροχαίο ατύχημα τους χωρίζει για πάντα. Απελπισμένος, ο Σωκράτης ασυναίσθητα στρέφεται σε μια τηλεοπτική εκπομπή να πει τον πόνο του κι αυτό είναι η αρχή μιας ανατρεπτικής, κλιμακούμενης και τραγικά αληθινής ιστορίας με χιλιάδες πρωταγωνιστές και κομπάρσους, με πάρα πολλά μηνύματα και υπαινιγμούς για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, με εκατομμύρια αφορμές για σκέψη και προβληματισμό.

Ο συγγραφέας, εκτός από την ικανότητά του να αναπαριστά σκηνές και διαλόγους με ζωντάνια, καταγράφει το χρονικό μιας προσωπικότητας και μιας ανθρώπινης ψυχής απο το ζενίθ ως το ναδίρ της εφήμερής ύπαρξής της (ή μήπως η πορεία είναι καθοδική και όχι ανοδική;). Ένιωσα σα να έβλεπα από κάμερα την καθημερινότητα του πρωταγωνιστή, των στελεχών του τηλεοπτικού καναλιού, των μελών του Κοινόβιου, την αγωνία του Αρχιεπισκόπου να χειριστεί σωστά την αγιοποίηση της Ελένης και τόσα άλλα περιστατικά. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, ο χειρισμός της πραγματικότητας και η εξέλιξη της ιστορίας είναι πανέξυπνα δοσμένα και ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να διατηρηθεί η ιστορία του Χαρίτου κατ’ αυτόν τον τρόπο στην τηλεοπτική επικαιρότητα! Αλλαγές στη στιγμή, ανατροπές, διαψεύσεις και ταυτόχρονος φωτισμός διαφορετικών πλευρών της πραγματικότητας και όλα αυτά προς τέρψιν του κοινού, που χαζεύει μπροστά από ένα γυαλί τις ζωές των άλλων!

Έπαθα σοκ με τον τρόπο που ξεκίνησε το μυθιστόρημα και πώς κλιμακώθηκε κι έφτασε σε αυτό το ταιριαστό τέλος! Μα τόση οξυδέρκεια και διεστραμμένη φαντασία; Μα από χήρος μάρτυρας θαύματος αγίας κι από κει ηγέτης ενός κοινόβιου τριών χιλιάδων ψυχών; Σε στενή συνεργασία με τον πατέρα Τιμόθεο, τον Σάιλοκ της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, παίρνουν στα χέρια τους τα πανωτόκια των τραπεζών και τις ψυχές των πιστών τους που τους άφησαν τα δάνειά τους να τα χειριστούν όπως νομίζουν καλύτερα, αρκεί να απαλλαγούν από αυτά και να τους προστατεύει η Χάρη Της! Γροθιά στο στομάχι τα χιλιάδες αποσπάσματα που αφορούν πρόσωπα και καταστάσεις που έχουν περάσει από την ελληνική πολιτική και θρησκευτική πραγματικότητα (αποκορύφωμα ο Μποχατζόπουλος!), τραγικά πραγματική η κατάσταση με τις τράπεζες. Κι εκεί που λες πού θα καταλήξει αυτό, έρχεται η ύφεση, οι απαιτήσεις της Τρόικας, οι πορείς και η αγανάκτηση, έτσι το Κοινόβιο αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, κάτι που εκμεταλλεύεται η εξοργισμένη Εκκλησία προς όφελός της, χρησιμοποιώντας τον πιο έξυπνο δούρειο ίππο για κατάρριψη της αγιότητας της Ελένης της Νεαπολίτισσας! Κι όλα αυτά διαδραματίζονται στη Θεσσαλονίκη και τον Βόλβο!

Από την άλλη, όσο καλογραμμένο και παραστατικότατο κι αν είναι το κείμενο, σύντομα ένιωσα να μπουκώνω από πληροφορίες και μηνύματα. Ναι, χάλια και άσχημα τα πράγματα, ναι, ωραία τα παραδείγματα των ανθρώπων που διαλέγει ο συγγραφέας ως τεκμηρίωση των απόψεων και συνέχιση της ιστορίας του, ναι, έξυπνη η κλιμάκωση της ιστορίας, αλλά πρόκειται για πάρα πολλές σελίδες που φοβάμαι ότι ο αναγνώστης ίσως κάπου αδιφορήσει ή κουραστεί! Και είναι αδύνατο να υπερσκελίσει κάποιες σελίδες, γιατί είναι τόσο πυκνογραμμένο το μυθιστόρημα που κάθε λέξη είναι και σημαντικός κρίκος. Η καλύτερη λύση θα ήταν να κυκλοφορήσει σε δύο ή τρία βιβλία που και περισσότερο χώρο θα έδιναν στον συγγραφέα να αναπτύξει τις απόψεις του χωρίς να στομώνει το κουρασμένο μυαλό ενός αναγνώστη και πιο σφιχτοδεμένο θα ήταν. Άνετα μπόρεσα να ξεχωρίσω τρεις περιόδους: το πριν, η αγιοποίηση και η θρησκευτική εκμετάλλευση, το Κοινόβιο και η κρίση.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που ή θα το παρατήσετε ή θα το διαβάζετε σελίδα σελίδα όποτε βρίσκετε χρόνο. Κατ’ εμέ, καλύτερα να το διαβάζετε αργά αργά ώστε να αφομοιώνονται καλύτερα οι πληροφοριες και τα κοινωνικά μηνύματα παρά να το παρατήσετε. Αξίζει να το ανακαλύψετε, γι’ αυτό και το υποστηρίζω.