Πως γράφω κριτική; | Είμαι Συγγραφέας | Είμαι Εκδότης | Είμαι Βιβλιοπώλης | Live streaming / Video |
Η κεντρική παρουσίαση τού βιβλίου στο Polis Art Cafe, στο κέντρο τής Αθήνας.
Βιβλίο Αχγιάτ Ανχάρ
Συγγραφέας Μαρώ Κάργα
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Τόπος
Συντάκτης-ρια Μαρία Λιάσκα
Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!
Αχγιάτ Ανχάρ. Κι αν η γλώσσα μπερδεύεται στην εκφορά του τίτλου η καρδιά μπορεί εύκολα να προφέρει: Ζωές Ποτάμια. Ζωές Ποτάμια μας περιγράφει η Μαρώ Κάργα στο πρώτο της βιβλίο, ζωές των προγόνων μας, εκείνου του Ελληνισμού της διασποράς του 19ου αιώνα με σταθμούς την Πόλη, τη Λήμνο, την Αλεξάνδρεια.
Η μοίρα μιας οικογένειας καθορίζεται από όλα τα κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά γεγονότα του χρόνου και του τόπου που ζει και η οικογένεια της Άννας, της Φρόσως, της Φωτεινής, του Χαράλαμπου δεν μπορεί να μείνει ανέπαφη. “Που ναι το τζαναμπέτικο πάλε; Μήπως τό διες μπρε;” Ρωτάει η Άννα τη Φρόσω και τα δρομάκια της Πρίγκηπου το 1866 ξεδιπλώνονται μπροστά μας για να ψάξουμε το παιδί. Γάμοι, κηδείες, γέλια, δάκρυα, μεγάλοι, μικροί στροβιλίζονται όλα και όλοι γύρω από τη δίνη της Ιστορίας.
Ποιος άραγε κινεί τα νήματα; Πόσες αποφάσεις είναι καθαρά των ανθρώπων; Ο έρωτας έχει κι αυτός το ρόλο του μιας και αναλαμβάνει να σε γλιτώσει από μια σίγουρη επιλογή της εποχής όμως το ρίσκο της λανθασμένης απόφασης το αναλαμβάνεις μόνος σου και το πληρώνεις εσύ.
Η Μαρώ Κάργα μας μεταφέρει στο χώρο και το χρόνο. Ταξιδεύουμε στην Κωνσταντινούπολη, τη Λήμνο και την Αλεξάνδρεια, κι ενώ όλα γύρω μας κινούνται στον 21ο αιώνα εμείς ζούμε στα τέλη του 19 ου, ντυνόμαστε αλλιώς, αγαπάμε διαφορετικά, μιλάμε με τη γλώσσα εκείνων των ανθρώπων και το σπίτι μας πλημμυρίζει αρώματα και γεύσεις μιας άλλης εποχής.
Η λεπτομέρεια για την κάθε γωνιά των τόπων στους οποίους εξελίσσεται η ιστορία και η Ιστορία προϋποθέτει την βαθιά μελέτη που έχει κάνει η Μαρώ Κάργα ενώ ταυτόχρονα η γραφή είναι ντυμένη με όλα τα γλωσσικά ιδιώματα- υπάρχει ειδικό Γλωσσάριο στο τέλος του βιβλίου-κάτι που δεν σε κουράζει όμως γιατί έχεις ήδη «μπει» στην οικογένεια και κατανοείς τις σκέψεις, τα θέλω, τα γιατί ακόμη κι αν δεν μεταφράσεις τις ακριβείς λέξεις.
Αδημονούμε για την συνέχεια της ιστορίας μιας και οι γενιές προχωράνε, ταξιδεύουν αλλάζουν. Ένα μυθιστόρημα με ακριβοδίκαιη μοιρασιά ανάμεσα στα ιστορικά στοιχεία και τις προσωπικές ιστορίες που μας κάνει να αγαπήσουμε περισσότερο τον ελληνισμό μας, υπενθυμίζοντας ή μαθαίνοντας μας την αξία και την σημαντική του διαδρομή κάτι που έχουμε μεγάλη ανάγκη σήμερα.